- Akfehsi 2

Adsense kodları


Akfehsi 2

Smf Seo Versiyon , -- Seo entegre sistem.

Array
sumeyye
Thu 24 February 2011, 01:17 pm GMT +0200
Akfehsi


Şafiî fakihi ve hadis âlimi.

Ebu Abbas Şihâbuddin Ahmed bin İmad bin Muhammed bin Yusuf el-Akfehsî el-Kahirî (ö. 808/1405) İbnü'l-İmâd olarak da tanınan Akfehsî, 750'den (1349) önce doğdu. Cemâleddin el-İsnevî, lrâkî, Bulkini ve İbnü's-Sâiğ gibi hoca­lardan okudu. Fıkıhtaki derin bilgisi sayesinde devrindeki Şafiî fukahasının önde gelenlerinden biri oldu. Reşîdî, Burhâneddin el-Halebî ve İbn Hacer gibi âlimler kendisinden ders aldılar.

Velid bir müellif olan Akfehsî, başta fıkıh olmak üzere İslâmî ilimlerin değişik dallarında, çoğu yazma olarak günümüze kadar ulaşan otuz kadar kitap ve risale telif etmiştir. Bunlardan üçü basılmıştır:

1. el-Kavlü't-tâm (temam) fî ahkâmi'l-me'mûm ve'l-imâm (Kahire 1322).

2. Manzume fi'l-ma'füvvât Fıkha dair olan bu eser Ahmed er-Remlî'nin (ö. 957/1550) Fethu'l-cevâd adlı şerhi ve bu şerhe Hüseyin bin Süleyman er-Reşîdî'nin Bulûgu'l-murâd bi-Fethi'l-cevâd adıyla yaptığı haşiye ile birlikte basılmıştır (Kahire 1286, 1298, 1299, 1321).

3. Keşfü'l-esrâr 'amma hufiye 'alâ ('an fehmi)'l-efkâr. Kelâmla ilgili bazı konulan ihtiva eder (İskenderiye 1315).

Akfehsî'nin yazma halinde olan diğer eserlerinden bazı­ları da şunlardır: Teshîlü'l-makasıd li-züvvâri'l-mesâcid, Ahkâmü'l-evânî ve'z-zurûf ve mâ fîhâ mine'l-mazrûf; el-Kavlü't-temâm fî âdâbi duhûli'l-hamâm; ed-Dürretü'd-dav'iyye fi'l-ahkâmi's-sünniyye ve'l-ahvâli'r-raziyye fî hicreti hayri'l-beriyye; et-Ta'akkubât' 'ale'l-Mühimmât; Delâ'ilü'l-hükkâm ilâ ma'rifeti gavâmizi'l-ahkâm, Dîvânü'l-hayevân, Şerhu'l-Bürde, Risale fi'n-Nîl ve ehrâmihâ.

 

Kaynaklar
 

1. Sehâvî, ed-Dav'ü'l-lâmi', II, 47-49;

2. Süyûtî, Hüsnü'l-muhâdara, I, 439;

3. İbnü'l-İmâd, Şezerât, VII, 73;

4. Şevkânî, el-Bedrü't-tâli', I, 93;

5. Hediyyetü'l-'ârifîn, I, 118;

6. Serkîs, Mu'cem, I, 462-463, 938, 951;

7. Brockelmann, GAL, I, 309; II, 114-116;

8. Suppl., I, 753; il, 110-111;

9. Kehhâle, Mu'cemü'l-mü'ettifîn, II, 26.