hafiza aise
Fri 21 September 2012, 11:00 am GMT +0200
Ailede hanımla beyde karşılıklı anlayış var mı
Aileyi mutlu kılan iki temel insan vardır. Biri bey diğeri de hanımefendidir. Bu iki insan ailenin hem temeli, hem ayakta tutan direği, hem de koruyan çatısıdırlar.
Öyle ise aile demek, hanımla-bey demektir.
Hatta denebilir ki, aile yuvasının bir Cennet bahçesi haline gelmesi, yahut da Cehennem çukuru durumuna düşmesi bu iki insandaki düşünce olgunluğu ile yakından ilgilidir. Başka bir ifade ile ailenin ömrünü tamamlayacağı çatının altında bu iki insan, ya Cennet misali hayat yaşarlar ya da Cehennem misali ömür tüketirler.
Hadisin ifadesiyle bu yanlarıyla iki fert, ya hayırlı insan ya da şerli kimse vasfını kazanırlar.
Bundan dolayıdır ki, Efendimiz (sas )Hazretleri, hem bey hem de hanıma, ailenize hayırlı üye olun, şerli ortak durumuna düşmeyin manasında ikazlarda bulunmuştur. Nitekim hadisteki şu hayırlı bey tarifi dikkatimizi çekmektedir.
-Hayırlı bey, eve gelince hanımın yüzü asılmaz, çoluk çocuk da köşe bucak kaçışmaz.
Evet, kendi kısa manası şümullü bir tariftir bu. Bu tarifin aksi manası da şudur:
-Hayırsız bey de eve gelince hanımın yüzü asılır, çoluk çocuk da köşe bucak kaçışır.
Öyle ise, bu ikazı beyler iyi düşünmeli, hayırlı bey mi, hayırsız aile reisi mi olduklarına buna göre kendileri karar vermeliler.
Konuyu sadece beylerin tarifiyle bırakırsak haksızlık etmiş oluruz.
Öyle ise hayırlı hanıma ait ölçüyü de arz edelim.
-Hayırlı hanım da odur ki, bey eve gelip de yüzüne bakınca huzur duyar, mutluluk hisseder. Bunun aksi manası da malumdur:
-Hayırsız hanım da odur ki, bey eve gelip de ona bakınca huzuru kaçar, mutsuzluk hisseder. Evde beyine rahat, huzur vermez.
Öyle ise hanımefendi de kendisini kontrol etmeli, hayırlı bir hanım mı; yoksa hayırsız bir hanım mı olduğuna kendisi karar vermeli. Beyine huzur mu veriyor, yoksa huzursuzluk mu telkin ediyor, tutumunu kendisi düşünmelidir.
Hadislerden özetleyerek arz ettiğim bu tarif ve tasniflerin iki tarafa da verdiği mesajı tekrar edecek olursak şöyle diyebiliriz:
-Beyefendi, eve gelince güler yüzlü, tatlı dilli ol. Hanımın yüzü gerilmesin, çocukların da köşe bucak kaçışmasın.
-Hanımefendi, sen de sabırlı ve anlayışlı ol. Bey eve gelince hemen sıkıntıları sıralayıp olumsuzlukları ortaya yığma. Bey senin yanında huzur duysun, mutluluk hissetsin.
Bütün bunlardan sonra yine de her iki tarafa derim ki:
-Aile içinde kaçınılması mümkün olmayan farklı görüş ve davranışları olağan şeyler olarak görüp geçiştirmek mümkünken, büyütüp de içinde boğulacak anlaşmazlıklar haline getirmek neyi halleder, kime ne fayda sağlar? Halbuki nice büyük sıkıntı ve üzüntüler var bu alemde... Öylesine büyük imtihanlarla karşılaşılıyor ki, çaresi olmayan dertler, ilacı bulunmayan hastalıklar, yeri doldurulmayan kayıplar bazen ailelerin dünyasını karartabiliyor, o zaman sizin büyüttüğünüz bu gibi anlaşmazlıklar şeker bal gibi görünüyor insanlara. Ama iş işten geçmiş, büyük sıkıntı ve çaresizlikler kapıyı çalmıştır. Öyle ise büyütmeyin içinden çıkılabilecek küçük farklılıkları... Geçiştirin sabırla, tahammülle, anlayışla... Sevabını düşünerek, hikmetini hatırlayarak... Daha çok sıkılırsanız meşhur cümleyle, ?Bu da geçer yahu!? diyerek bekleyin... Balonlaştırıp şişirmeyin üstesinden gelebileceğiniz konuları. Göreceksiniz ki büyüttüğünüz sıkıntı küçülmüş, zahmeti gidip rahmeti kalmış... Zamanla da unutulup gitmiş, yine siz kazançlı çıkmışsınız.
Şunu hiç unutmamak gerek: Ailede ideal olan, birinin ötekini sabra zorlamamasıdır. Ama ideal olan da her zaman gerçekleşmemektedir. Kim sabra zorlarsa o zalim, kim de sabrederse o mazlum olur. Allah yanında zalimle mazlum asla eşit değildir. Sabreden bey olursa Cennet gençlerinin ağabeyi makamına kadar yükselebilir. Hanım olursa Cennet hanımlarının ablası makamına kadar yücelebilir. Allah mutlak adalet sahibidir. Kimsenin zulmünü yanına bırakmayacağı gibi, kimsenin fedakarlığını da karşılıksız koymaz. Bu da böyle bilinmeli, kazanan olmayı tercih etmeli, kaybeden olmayı göze almamalıdır. Çünkü dünya muvakkat, ahiret müebbet!..
ahmet şahin