sumeyye
Sat 19 March 2011, 02:30 pm GMT +0200
Ahdi Bozma, Hırsızlık Ve İşkencenin Yasaklığı:
Müslümanların ahdi bozmamaları, ganimetten çalmamaları, işkence yapmamaları gerekir: Bu bölümün başında naklettiğimiz hadîs-i şerîfde de bu emirler yer almaktadır. Hıyanet edip gannimetten hırsızlık yapmak, bir kimseye eman verdikten sonra ona hile yapmak, ahdi bozmak caiz olmaz. Ama eman vermezden evvel bunu yapmanın bir sakıncası yoktur. O zaman bu bir hile ve kandırmaca olur. Peygamber Efendimiz (sas)
“Harp hiledir.” [21] buyurmuştur.
Düşmana karşı zafer kazandıktan sonra işkence etmek yasaktır. Ama daha evvel yapılmasının bir sakıncası yoktur. Çünkü bu onları daha fazla caydırır ve daha fazla zarar verir. [22]
Savaşda Öldürülmeyecek Kimseler:
Deliyi, kadını, çocuğu, âmâyı, kötürümü, sağ eli kesik olanı, pîr-i fânîyi öldürmemeleri gerekir. Meğer ki, bu saydıklarımızdan biri hükümdar olsun veya savaşmaya muktedir yahut savaşa teşvik edip kışkırtıcılık yapan biri veya savaş hususunda görüşü olan biri ya da mal sahibi olup, mal sarfederek insanları savaşmaya teşvik eden biri olsun. Ya da pîr-i fânî taktik sahibi bir kimse olsun: Peygamber Efendimiz (sas) çoluk çocuğun öldürülmesini yasaklamıştır. Savaş alanında bir kadın cesedine rastlayan Peygamber Efendimiz (sas);
“Ne demek oluyor bu!? Bu kadın savaşmıyordu, neden öldürüldü?” [23]
Öldürmeyi gerektiren sebep bu nassın da işaret ettiği gibi, savaşmaktır. Bu sayılanlar savaşmazlar. Deli ise, emre muhatap değildir. Sağ eliyle sol ayağı çaprazlama kesik olan, bir tarafı meflüç olan da böyledir. Bunlardan biri hükümdarsa veya savaşmaya muktedirse yahut savaşçılarına yardım edecek malı varsa veyahut şerrinden emin olunamayacak bir görüşü varsa; savaşçı gibi kabul edilir. Peygamber Efendimiz (sas) 120 yaşında bulunan Düreyd b. Samme'yi öldürmüştü. Çünkü Düreyd (savaş hususunda) görüş sahibi idi. [24]
[21] Bu hadîsi Buharî, Müslim, Tirmizî, Ebû Dâvud, Neseî, Bezzar, İbn. Asakir ve Ahmed rivayet etmiştir
[22] Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 4/46-47.
[23] Bu hadîsi Ebû Dâvud, Neseî, Taberânî ve İbn. Hibbân tahrîc etmiştir
[24] Abdullah b. Mahmûd b. Mevdûd el- Mavsılî, El-İhtiyar Li-Ta'lîlî'l-Muhtar, Ümit Yayınları: 4/47-48.