Barla
Fri 17 December 2010, 03:30 pm GMT +0200
Vefa, ödemek, yerine getirmek ve yetişmek manalarına gelir. İnsanlara karşı maddi ve manevi borçlarını ödemek, sıkıntılı anlarında din kardeşlerinin imdadına yetişip onların ihtiyaçlarını karşılamak vefanın ihtiva ettiği manalardandır.
Vefalı insan, dost-düşman herkesin güven ve emniyet duyduğu kimsedir. Ahde vefa ise; sözünde durmak, yaptığı anlaşmaya sadık kalmak, özünde ve sözünde doğru olmak manalarına gelir. Kulun, Allah’a; ümmetin, peygamberine; müridin, mürşidine; dostun, dostuna; aile fertlerinin, birbirlerine; milletin, vatanına sevgi ve sadakatidir.
Allah ve Rasülüne verdiğimiz söze vefa
Kur’an-ı Kerim, bütün insanların Allah-ü Teala ile ahitleştiğini, hür iradesiyle kendisini sadakat mükellefiyeti altına dâhil ettiğini bildirmektedir.
Ruhlar âleminde Allah-ü Teâlâ ile ruhlar arasında bir misak (akd) yapılmıştır Araf Süresi’nin 172. Ayet-i Kerimesi’nde bu husus şöyle ifade edilir:
“Hem Rabbin: Benî Âdemden, bellerinden zürriyetlerini alıp da onları nefislerine karşı şahit tutarak “Rabbiniz değil miyim?” diye işhad ettiği vakit, “evet” dediler: “şahidiz”, Kıyamet günü bizim bundan haberimiz yoktu demeyesiniz.”
Böylece insan ruhu, Rabbiyle yaptığı bu misaktan sonra fıtrî ve tabii bir sözleşme altına girmiş, O’nun terbiye ve emanetini kabul edip emirlerini yerine getirmeyi taahhüt etmiştir.
Sair insanlara verdiğimiz söze vefa
İster Allah’a ister insanlara karşı verilmiş olsun, her va’d ve ahit, bir borçtur.
Allah-ü Teâlâ ile yapılan mukavelenin şartları arasında kullar arasındaki muameleye ehemmiyet göstermek, onların da haklarına riayet etmek vardır. En’am Suresi’nin 152. Ayet-i Kerimesi’nde şöyle buyrulmaktadır:
“…. ve Allah’ın ahdini yerine getirin. İşittiniz ya işte size O, bunları ferman buyurdu. Gerektir ki düşünür tutarsınız.”
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ahde vefanın imanın kemaline işaret olduğunu, vefasızlığın nifak alametlerinin biri olarak değerlendirildiğini ifade eder. İşte verilen bir sözün arkasında durmanın ne kadar önemli olduğunu şimdi daha iyi anladık değil mi? Verdiğimiz sözleri vefa göstermek dileğiyle…
Vefalı insan, dost-düşman herkesin güven ve emniyet duyduğu kimsedir. Ahde vefa ise; sözünde durmak, yaptığı anlaşmaya sadık kalmak, özünde ve sözünde doğru olmak manalarına gelir. Kulun, Allah’a; ümmetin, peygamberine; müridin, mürşidine; dostun, dostuna; aile fertlerinin, birbirlerine; milletin, vatanına sevgi ve sadakatidir.
Allah ve Rasülüne verdiğimiz söze vefa
Kur’an-ı Kerim, bütün insanların Allah-ü Teala ile ahitleştiğini, hür iradesiyle kendisini sadakat mükellefiyeti altına dâhil ettiğini bildirmektedir.
Ruhlar âleminde Allah-ü Teâlâ ile ruhlar arasında bir misak (akd) yapılmıştır Araf Süresi’nin 172. Ayet-i Kerimesi’nde bu husus şöyle ifade edilir:
“Hem Rabbin: Benî Âdemden, bellerinden zürriyetlerini alıp da onları nefislerine karşı şahit tutarak “Rabbiniz değil miyim?” diye işhad ettiği vakit, “evet” dediler: “şahidiz”, Kıyamet günü bizim bundan haberimiz yoktu demeyesiniz.”
Böylece insan ruhu, Rabbiyle yaptığı bu misaktan sonra fıtrî ve tabii bir sözleşme altına girmiş, O’nun terbiye ve emanetini kabul edip emirlerini yerine getirmeyi taahhüt etmiştir.
Sair insanlara verdiğimiz söze vefa
İster Allah’a ister insanlara karşı verilmiş olsun, her va’d ve ahit, bir borçtur.
Allah-ü Teâlâ ile yapılan mukavelenin şartları arasında kullar arasındaki muameleye ehemmiyet göstermek, onların da haklarına riayet etmek vardır. En’am Suresi’nin 152. Ayet-i Kerimesi’nde şöyle buyrulmaktadır:
“…. ve Allah’ın ahdini yerine getirin. İşittiniz ya işte size O, bunları ferman buyurdu. Gerektir ki düşünür tutarsınız.”
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) ahde vefanın imanın kemaline işaret olduğunu, vefasızlığın nifak alametlerinin biri olarak değerlendirildiğini ifade eder. İşte verilen bir sözün arkasında durmanın ne kadar önemli olduğunu şimdi daha iyi anladık değil mi? Verdiğimiz sözleri vefa göstermek dileğiyle…