sümeyra
Sun 25 December 2011, 01:50 pm GMT +0200
7- Fakirlerle Beraber Oturmak Babı
4125) "... Ebû Hüreyre (Radiyallâhü anh)'den; Şöyle demiştir:
Ca'fer bin Ebî Tâlib (Radıyallâhü anh), fakirleri (çok) sever, onların yanında oturur, onlarla konuşur (sohbet eder) ve onlar da onunla konuşur (sohbet eder) di. Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) de ona Ebü'l-Mesâkin (yâni fakirlerin babası) ismini verirdi."[27]
İzahı
Tirmizî bu hadîsi Ca'fer bin Ebi Tâlib (Radıyallâhü anh) 'ın fazileti bölümünde rivayet etmiştir. Bu hadis, büyük
adamların ve eşraftan olanların fakirleri, düşkünleri sevmesinin, alçak gönüllülük ederek ilgilenmesinin bir fazilet ve övgüye lâyık bir meziyet olduğuna dalâlet eder.
4125) "... Ebû Hüreyre (Radiyallâhü anh)'den; Şöyle demiştir:
Ca'fer bin Ebî Tâlib (Radıyallâhü anh), fakirleri (çok) sever, onların yanında oturur, onlarla konuşur (sohbet eder) ve onlar da onunla konuşur (sohbet eder) di. Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) de ona Ebü'l-Mesâkin (yâni fakirlerin babası) ismini verirdi."[27]
İzahı
Tirmizî bu hadîsi Ca'fer bin Ebi Tâlib (Radıyallâhü anh) 'ın fazileti bölümünde rivayet etmiştir. Bu hadis, büyük
adamların ve eşraftan olanların fakirleri, düşkünleri sevmesinin, alçak gönüllülük ederek ilgilenmesinin bir fazilet ve övgüye lâyık bir meziyet olduğuna dalâlet eder.