saniyenur
Thu 21 July 2011, 03:19 pm GMT +0200
66. BÖLÜM
«Âdem'i kendi sûreti gibi yarattı.» İnsanları hepsi de mazhar aramada. Çok kadın
vardır ki örtülüdür amma yüzlerini açarlar da ne kadar istenecekler, bunu denerler; kesiyor mu diye usturayı
denediğin gibi hani. Âşık, sevgilisine, uyumadım, yemedim, böyle oldum, şöyle oldum sensiz der; anlamı
şudur: Sen mazhar istiyorsun, kendini gösterecek bir can arıyorsun; kendini satacağın, güzelliğini
göstereceğin mazhar benim demektir bu. Bilginler, hüner sahipleri de hep mazhar aramadadır. «Bir gizli
defineydim, bilinmeyi sevdim, diledim.» «Âdem'i kendi sûreti gibi yarattı» ; yâni buyruklarının sûreti gibi. O,
bütün halkta görünür; çünkü herşey, Tanrı gölgesidir; gölgeyse gölgenin ıssına benzer. İnsan, beş
parmağını açsa gölgede açar; eğilse gölgede eğilir; doğrulsa, düm-düz dursa gölgede doğrulur, düz durur.
Demek ki halk, bir isteneni, bir sevileni arıyor; herkes, onu sevsin, ona râm olsun; düşmanlarına düşman,
dostlarına dost kesilsin diyor. Bütün bunlar; Tanrının buyruklarıdır; Tanrının sıfatlarıdır, hepsi de gölgeyle
görünmede; ancak şu var ki gölgemizin bizden haberi yok; fakat bir onu biliyoruz. Biliyoruz amma Tanrı
bilgisine göre bilmemiz de bilgisizliğin ta kendisi. İnsanda bulunan şeylerin hepsi de gölgede görünmez; bâzı
şeyler görünür ancak. Demek ki Tanrının bütün sıfatları, şu bizim gölgemizde, gölgeden ibâret olan
varlığımızda görünmüyor, bâzısı görünüyor. «Bilginin pek azı verilmiştir size.»