sidretül münteha
Wed 29 September 2010, 07:32 pm GMT +0200
Yürek Kırıntıları
Yaşadıklarıma bakıyorum da hiçbir şey yapamamışım.
Ömür geçiyor ve çok az bir zaman dilimin de yapacağım çok şey var.
Elimde hiçbir şey yok kırıntılardan başka ve onlara da muhtacım,
geçmişteki hayallerimin kırıntıları bunlar, onlarla avunmaktayım..
Ne yapabilirim ki başka,
bana bıraktıkların bunlar; kırıntılar...
Senin için ne kadar değersiz olursa olsunlar, beni hayata bağlıyanlar, bir kuşun midesini avutacak kadar bile olsalar, benim açlığıma bir ömür boyu yetecek kırıntılar...
Kırılmış yüreğimin, kırık olan yerlerini dolduracak ama yerine oturmayan kırıntılar..
En son sen serpmiştin tohumları ve uçarak gelmiştim toplamaya serptiklerini,
o kadar tatlıydı ki senin elinden gelmiş olması, fazla da uzun sürmedi,
biliyordum galiba!
O yüzden cebimin köşesine biraz biriktirdiklerimle yetiniyorum şimdilik!
Ve baktıkça çoğalıyorlar, çoğaldıkça acıtıyorlar, atmaya da kıyamıyorum,
bilmem neden atamıyorum. Arkamdan ağlarla belki buna dayanamıyorum.
Belki! ekmeliyim toprağın canına can katarsa diye,
ekmeliyim kuraklığına yeşeren filiz olursa diye,
olmayacakları da malum ya..
Ne olabilir? ki kuraklıktan başka, içinde bir su damlası varsa, ona da el koyar.
Ağlamalarım da yetmez bereketine bundan gayri;
bir kez daha dağıttım umutlarımı, sorumsuzca saldım kendimi, bıraktım.
Ve hatta sigaraya başladım. Senin, mirasın bunlar bana bıraktığın ama bir o kadar da alıp götürdüklerin, kendinle birlikte onları da yerine koyamıyorum.
Akşamın zifir karanlığında yitirdiğim, nereye koyduğumu unuttuğum ve bulamadığım; yürek kırıntıları...
Ferhat Bayraktar