Hadice
Sat 20 November 2010, 01:05 am GMT +0200
Sen Kimsin Huzur?
Sen kimsin huzur? Parmak uçlarımla yürüyorum sokağında, sırf rahatsız olup gitmeyesin diye. Gözyaşlarımı kuytu bir köşede bırakıyorum. Acı bir gülümsemeyi takınarak yüzüme.Adına besteliyorum tüm şarkıları. Cıvıldayan kuşlara adını ezberletiyor; şiirler yazdırıyorum yüreğe. Sırf hep benimle ol diye. Yırtınırcasına acıyan şakaklarımın ertesinde özlemin kalıyor! Sorgusuz! Gözlerim ağlıyor yeni yaşına girerken. Seni diliyor yanında şüphesiz. Tan yeri ağarırken;sular çekilirken usulca yataklarına; uçuşan martıların dilinde senin türkün! Nesin sen huzur? İki hecenle doldururken tüm heybemi, ve gecenin bir yarısı ihtiyaç duyarken o sımsıcacık ismine...
Çözülüyor ellerim,dilim damağım kupkuru kesiliyor. Yollarını gözlüyorum bir anaya duyulan hasret edasıyla. Ellerinden tutup yürümek; seninle yeniden hayatın bir ferdi olmak istiyorum. Müdahil olmak istiyorum güzelliklerine! Söylesene, ne zaman geleceksin? Ne zaman söyleyeceğiz gitarımın tellerinde kaybolan o ele avuca sığmaz şarkıları? Dolarken zaman, ve ben beklerken seni,adını bağıra bağıra haykırmak istiyorum! Küçücük kalbimin sığınacak tek adresi. Adını bilmem ne ile nitelendirdiğim zerresine ömrümü adayacağım iki hece! Gel! Gel ve süpür parçalara ayrılan hüzünlerimi...Adını istanbul koyduğum düşlerimin tek gerçeği. Huzur! Ah huzur! Bilsen ne çok ihtiyacım var sana. Yalnızca iki hecenle iki saat ayırır mısın bu küçücük yüreğe?
ALINTI