saniyenur
Thu 10 November 2011, 04:02 pm GMT +0200
14- Resulullah (s.a.v.)'Den Bir Şey İstenildiğinde Asla “Hayır” Dememesi Ve İhsanının Çok Olması
2106- Câbir b. Abdullah (r.a)'tan rivayet edilmiştir:
“Resulullah (s.a.v.)'den bir şey istenilip de onun “Hayır” dediği asla vaki değildir. [423]
2107- Enes b. Mâlik (r.a)'tan rivayet edilmiştir:
“İslam üzerine Resulullah (s.a.v.)'den istenilmiş olan herhangi bir şeyi mutlaka vermiştir. Bir defasında Resulullah (s.a.v.)'e bir kimse gelmişti. Resulullah (s.a.v.), o adama iki dağ arasıfnı dolduracak kadar çok koyun vermişti. Daha sonra bu kimse kavminin yanma dönüp onlara:
“Ey kavmim! müslüman olunuz. Çünkü Muhammed, fakirlikten korkmaksızın büyük ihsanda bulunuyor” dedi. [424]
2108- İbn Şihâb'tan rivayet edilmiştir:
“Resulullah (s.a.v.) Mekke'nin fethi gazasını yaptı ve Mekke'yi fethetti. Sonra Resulullah (s.a.v.) beraberinde bulunan müslümanlarla birlikte Huneyn'e doğru yola çıktı. Nihayet düşmanla Huneyn mevkisinde çarpıştılar. Netice itibariyle; Allah, dinine ve müslümanlara yardım etti. Resulullah (s.a.v.) o gün Safvan b. Ümeyye'ye yüz tane deve verdi. Sonra yüz daha, sonra yüz daha verdi.
İbni Şihâb der ki:
“Bana, Saîd b. Müseyyeb rivayet edip dedi ki: Safvân b. Ümeyye:
“Allah'a yemin ederim ki, Resulullah (s.a.v.) bana verdiğini verdi. Ama o, bana göre, insanların en nefret edilecek olanı idi. Bana vermekte devam etti. Nihayet o bana göre insanların en sevimlisi oldu” dedi. [425]
Açıklama:
Safvan b. Ümeyye ve benzerleri, Müellefe-i Kulub/kalbi İslam'a ısındırılacak kimseler içerisinde olduğu İçin Resulullah (s.a.v.) onlara Huneyn gazasında bolca iyilikte bulunmuştur. Böylece onun kalbini daha İslam'a ısındırmı, nefreti sevgiye dönüşmüştür.
2109- Câbir b. Abdullah (r.a)'tan rivayet edilmiştir: “Resulullah (s.a.v.) bir defasında bana:
“Bize Bahreyn'in malı gelirse sana muhakkak şu kadar, şu kadar ve şu kadar veririm” buyurdu. Bunu söylerken iki eliyle de bütün mala işaret etti.
Derken Bahreyn'in malı gelmeden önce Peygamber (s.a.v.) vefat etti. Bu ma! onun vefatından sonra Ebû Bekr'e geldi. O da bir dellâla emretti. O da:
“Her kimin Peygamber (s.a.v.)'de alacak bir vaadi veya borcu varsa hemen gelsin!” diye seslendi. Bunun üzerine ben kalkıp Ebu Bekr'in yanma vardım. Ona:
Gerçekten Peygamber (s.a.v.) bana:
“Bize Bahreyn'in malı gelirse sana muhakkak şu kadar, şu kadar ve şu kadar veririm” buyurdu” dedim. Bunun üzerine Ebu Bekr, derhal bir avuç para avuçladı. Sonra da bana: “Bunu say!” dedi. Ben bu paralan saydım. Paraların, beşyüz adet olduğunu gördüm. Bu defa Ebu Bekr, bana:
“Bununla birlikte iki mislini daha al” dedi. [426]
[423] Buhârî, Edeb39; Tirmizî, Şemail, 352; Ahmed b. Hanbcl, Müsned 3/307.
[424] Ahmed b. Hanbel, Müsned 3/107; İbn Huzeyme, Sahih, 2371.
[425] Tirmizî, Zekat 29, 666; Ahmed b. Hanbel, Müsned 3/401, 6/465.
[426] Buhâri, Hibe 18, Kefalet 3, Şehadat 28, Farzu'1-Hums 15, Meğâzî 73.