ehlidunya
Sat 14 July 2012, 02:04 pm GMT +0200
Kayıp zaman
“Ayrılığın kısası, uzunu olur mu?” diye bir soru ansızın aklımdan sür’atle geçiyor. “Ayrılık bu” diyorum. Bir kere yaşandı mı zamanla, saniyelerle ölçülmüyor. Güneşin batışıyla ya da doğuşuyla hiçbir alâkası yok.
Onun bizatihî kendiyle alâkası var. Adı ayrılık ya! Yetiyor bu.
Hayatımın bir parçası olan yazmak eylemine ara vermenin sancısına tutuldum bugünlerde. İnanılmaz bir ayrılık hengâmesiydi bu. Zihnimde dolaşan onlarca kelimeleri kâğıda dökememek… Kâbusum oldu bazı geceler. “Yeniden yazmaya başlayacağım” deyip kendime teselli versem de bir türlü elime alamadığım kalemimle hep kavgalıydım. Onunla küs oluşum hayatıma yansıyordu. Kayıp bir zamanın içine girmiştim. Bu yüzden eksiliği bir dağın arkasına saklanmış bir hasret kadar beni sarmalıyor, ellerime her baktığımda tutmam gereken bir odun parçası değil de kelâmımı sonsuzlaştıracak bir araç mahiyetindeydi görüyordum. Önemi bir sarmaşığın dalları gibi ruhuma yayılırken, zaman geçiyor ve kavgam bitiyordu çok şükür. En nihayetinde bir sabah vakti kelimelerim kâğıda döküldü.
Bugünlerde yazmaya hasret kalmış bir seyyah olarak yeryüzüne dağılmış ilhamlarımı topluyorum. Bir yıldır yazamadığım yazılarımın peşindeyim. İnce ince eleyip süzgeçten geçirip gün yüzüne çıkaracağım cümlelerim var.
İşim zor. Yeniden yazmaya başlamanın sevinci yetmiyor işin zorluğu karşısında.
Her şey böyle değil mi? Yeniden başlıyorsun yarım bıraktıklarına. Kaldığın yerden devam edecek zannediyorsun, ama öyle olmuyor. Kabiliyetleri inkişaf ettirmek bir hayli zamanını alıyor. Yollar uzuyor ve sen ısrarla o uzayan yolda yürümeye devam ediyorsun. En azından kısa devre olmuş o zaman aralığını telâfi etmek gayretine düştüğün için o yolun uzunluğu gözünü korkutmuyor. Ya hiç başlamasaydım yazmaya… İşte o zaman yollar uzadıkça uzasın diyorsun; çünkü o kayıp zamanın düğümünde sıkışıp kalmaktan daha iyidir.
Yazının büyülü dünyasında kalabildiğim sürece bana sükûnet verecek binlerce sebep husûle gelecek. Konuşabildiğim, kendime seslenebildiğim, içimi döktüğüm bu kulvarda her daim olmak ümidiyle.
FADİME KAYA