sumeyye
Sun 1 August 2010, 02:22 pm GMT +0200
Ey “susmak Aşkımın Ifadesidir” Diyen Sevgili!
Bazen hiç ummadığın bir anda vazgeçersin her şeyden
Bırakırsın sıkıca tuttuklarını, dağılır benim dediklerin, cildi kopmuş defter yaprakları gibi
Sonra buruşturup sayfaları tek tek, çakarsın kibriti…
Bir kibritin biriktirdiğim dediğin hayatı nasıl yaktığına şaşarsın Bir an kurtarmaya çalışırsın, artık çok geç kalmışsındır Oturup karşısına sahillerin, martıların, gülüşünün, dokunuşunun, saçlarının, gözlerinin ve sevgilinin yanışını izlersin Alevlerin arasından zihninle kurtarabildiğin birkaç satır kalır geriye:
Ey “susmak aşkımın ifadesidir” diyen Sevgili!
Konuş şimdi, kelimelere ihtiyacım var, suskunluğunla
“Dündü, dün gibiydi,
ellerinin kıvılcımlarını alnımda hissettiğim”
“Saat 7’de, iskelede”
…gerisi kül olur…
Vazgeçmenin bedeli ne kadar ağırmış, anlarsın…
ağlarsın…
ALINTI