sumeyye
Thu 27 May 2010, 10:37 am GMT +0200
Efkar-ı leyl
Ey leyl…Yine sana temayül etti cümlelerimNe kadar söylesem azdı sana ,ne kadar söylesem nafileSeni satırlara dökemeyecek kadar siyah olmasa da kalemim ,yazmaktan başka çare bulamadım bu biçare halime
Rahmandan rahmet olursun da sızı verirsin o katranlaşmaya yüz tutmuş ruhumuzun gediklerinden Nisyan ve isyanlarımızın hafakanlarını gelip sana çatarız da o engin sükunetinle gülümseme ile karşılarsın hoyratlıklarımızıSenin sükutun aks-i sedaya sebep verir ,taşkınlarımız döner dolaşır da vurur gönül sahillerimize
“Şeb-i yeldayı müneccimle muvakkıt ne bilir
Mübtela-yı gama sor ki geceler kaç saat?”
Derdi olan kıymetine vakıf olur seninYa küçük dertlerin anlamsız ızdıraplarıdır ki mahva kalbeder ,ya – derdine düşme şerefine ulaşmış olmak ne azizdir - büyük dertlerimizin uhrevi iniltileridir ki rahmete ve hayra kalbeder
Yeisimize esir olup ,efkara gark olmuşken seni yaren ederiz buhranlarımızaÖyle buhranlar olur ki bazen yaşadıklarımız ; halk edilme amaçlarımızın yamaçlarından düşüp çakılmalarımız ,fani teveccühlere bel bağlayıp aradıklarımızı bulamalarımız ,nazarımıza değen her nokta yangın yeri iken inadına kibrit çalmaktan öte olmayan ahmaklıklarımız” yürekler merhametsiz duygular süfli,emeller har…” bir halde kendimizi unutuşlarımız
Anahtarı sende miydi rahmet kapılarının ,yoksa kendin bizzat rahmet kapısı mısın bilemiyorumTek bildiğim ömrün her anı gibi değerlendirilmen gerektiğiAncak o şekilde sonsuz menfezlere ulaşacak vakitlerdir sende tükettiklerimizVeyl olsun sığınmak istediğimiz bunaldığımız anda O’nun tarifsiz ikliminden başka yerlere kaçışlarımıza ,veyl olsun maksatlarımızı O’ndan başkalarına temayül ettirişlerimize
Oysa ki sen miraçlarımızın kutlu vakitleri , aşık olmaya değecek tek aşkımızla vuslatlarımıza şahit olmalıydınFani masivanın üstünü örtüp ,örtmekle esbabı aralayıp sadece O’nla diz dize oturup hasb-ı hal edişlerimizle nuranileşmeliydinSen boşa harcanan bir günün arkası ,dert zannettiğimiz dertlerimizin saklandığı kuytu köşe ,kafir sıfatı olan ümitsizliklerimizin –gaflet uykularımızın şahidi olmamalıydın Hz Cebrail gibi olmalıydın bazı bazı, bizi cüzi ufkumuzun sidret-ül müntehasının yanına bırakmalı ,buradan gayri gelemem demeliydinRuhumuz sürur içinde asumana varmalı ,farklı farklı alemleri pervaz etmeliydiGah üfledikçe yanan ,yandıkça iniltisi içleri acıtan neyler gibi hicran ile cehennem ateşlerini damla ile söndürebilmenin sırrına muvakıf oluşlarımızın nameleri olmalıydın
Dedim ya ey leyl ne ben satırlarımı senden alabiliyorum ,ne satırlarım seni anlatmaya yetiyorNasıl yetsin ki ,dar ufkumla izliyorum üzerinde sıbgatullah olan tablonuYinede cüret ettim seni anlatmaya ,bir mecra olur diye anlattıkça anlamaya…
Alıntı