ehlidunya
Wed 18 August 2010, 09:30 pm GMT +0200
Evlendikten sonra hemen pişmanlık duygusuna girmişler...
Soru: Biz evliliğimizin daha başlarında pişmanlık duymaya başladık. Herhalde yanlış seçim yaptık da ondan pişmanlık duymaktayız diye düşünüyoruz. Siz bu konulara çok değerli izahlar getiriyorsunuz. Bizim erkenden anlaşmazlığa girip pişmanlık duymamıza nasıl bakıyorsunuz? Rumuz pişman.
***
Aile içi anlaşmazlıklar incelendiğinde görülüyor ki, evliliğin en tehlikeli yılları ilk senelerdir. Hele iki tecrübesiz gencin yanında tecrübeli bir aile büyüğü yoksa seyreyle sen bir pire için yorgan yakmalarını, sonra da gözyaşı içinde pişmanlık ezgileri söylemelerini..
Halbuki, evlilik hayatı en başta sabır ve anlayış ister, tartışmalı günlerin geçip anlaşmalı günlerin geleceğine inanma tevekkülü ister. Şayet yaşanan geçici sıkıntıları ömür boyu devam edecek zorluklar gibi görmeye başlarsanız, sabır gücünüzü baştan tüketmeye başlamışsınız demektir.
Biraz serinkanlı düşünecek olursak diyebiliriz ki, falan beyin kızı filan beyin oğluyla anlaşarak müşterek aile hayatı kuruyorlar. Gelecekte farklılıkların ortaya çıkabileceğini baştan hayal bile edemiyorlar. Ne zaman hissi baskı azalıyor, farklılıkları fark etmekle kalmıyor, çuvaldız gibi birbirlerine batırdıklarını da hissetmeye başlıyorlar. Halbuki aynı ailede yetişmiş iki öz kardeş bile farklı mizaçta, yapıda, ahlakta olabiliyorlar. Onların bile anlaşamadıkları konular olabiliyor.
İnsan, bir vitrindeki odundan yapılmış iki manken değildir ki biri diğerinin aynı olsun. Fikri, nefsi, şeytanı ve öteden beri devam ettirdiği özel alışkanlıkları, yetişme tarzlarının etkisi söz konusu olacaktır. Bu farklılıkları birden yok edemezsiniz ki.
Bununla beraber, bu farklı insanların ortak noktaları, buluşma yerleri de bulunacaktır elbette.
Peki, bu buluşma yeri, beyin dediği mi, yoksa hanımın dediği nokta mı olacak?
Belki ikisinin dediği de olmayacak. İkisinin de inandıkları İslam'ın gösterdiği ortak nokta olacak, buluşma yeri İslam'ın koyduğu ortak ölçüler olacaktır.
Bakın Hazreti Bediüzzaman aile içindeki bey ve hanımların ortak noktada buluşmalarını nasıl anlatıyor bizlere. Diyor ki:
- Hanımın bahtiyarı, dindar beyine tabi olur!.
- Beyin bahtiyarı da, dindar hanımına tabi olur!.
-Bahtiyardır o hanım ve o bey ki, hangisi dindarsa ona tabi olurlar! Böylece birbirlerini cennete doğru yönlendirirler, cehenneme sürükleme yarışına girmezler!.
Şu da bir gerçektir ki, ortak noktada buluşma bir anda hemen gerçekleşmeyebilir. Bunun için de sakın sabrınızı tüketmeyin, ümidinizi yitirmeyin. Bir pire için bir yorgan yakmaya kalkışmayın. Bu da geçer ya Hû! diyerek beklemeyi tercih edin.
Eninde sonunda sizi cennete yönlendiren ölçülerde buluşacağınızı düşünün. Şayet ortak noktada buluşmayı istiyorsanız tabii.
-Biz birbirimizden farklıyız, bu hayatı sürdüremeyiz, demeyin sakın.
Sizin farklılıklarınız, geçiminizi bozmanıza sebep olacak boyutta olmadığını şu farklı aile örneğiyle de anlayabilirsiniz. Lütfen dikkat buyurun vereceğim şu örnek ailedeki bey ile hanım farklılığına!
Efendimiz (sas) 25 yaşında bir gençken, 40 yaşında, ayrıldığı iki kocasından kalan üç çocuklu bir dul hanım olan Hatice validemizle evlenerek, 25 sene dünyanın en mutlu ailesi örneğini vermişlerdir. Görünüşte mutlu olmak için bizim, olmazsa olmaz sandığımız denge şartlarının hiçbiri yoktur bu evlilikte. Sadece baştan en belirgin ortaklıkları, biri, Muhammedü'l-Emin olarak bilinmesi, öteki de Hatice-i Tahire, temiz ve soylu kadın unvanı almış bulunması.. Nasıl mutlu olmuşlar dersiniz aradaki bunca farklılıklarına rağmen? Ayrıca bütün servetlerini bu evlilikte harcadıktan sonra Mekke'deki son üç yılı da abluka altında, açlık sınırı içinde yaşamalarına rağmen..
Demek düşüncede derinlik, anlayışta genişlik olumsuzlukları bile olumlu hale çevirebiliyor. Bunca farka rağmen mutlu bir yuvayı kuruyor ve hem de bize örnek aile hayatı verebiliyorlar. Yeter ki İslam'ın gösterdiği ortak noktada buluşma hedef alınsın..
Soru: Biz evliliğimizin daha başlarında pişmanlık duymaya başladık. Herhalde yanlış seçim yaptık da ondan pişmanlık duymaktayız diye düşünüyoruz. Siz bu konulara çok değerli izahlar getiriyorsunuz. Bizim erkenden anlaşmazlığa girip pişmanlık duymamıza nasıl bakıyorsunuz? Rumuz pişman.
***
Aile içi anlaşmazlıklar incelendiğinde görülüyor ki, evliliğin en tehlikeli yılları ilk senelerdir. Hele iki tecrübesiz gencin yanında tecrübeli bir aile büyüğü yoksa seyreyle sen bir pire için yorgan yakmalarını, sonra da gözyaşı içinde pişmanlık ezgileri söylemelerini..
Halbuki, evlilik hayatı en başta sabır ve anlayış ister, tartışmalı günlerin geçip anlaşmalı günlerin geleceğine inanma tevekkülü ister. Şayet yaşanan geçici sıkıntıları ömür boyu devam edecek zorluklar gibi görmeye başlarsanız, sabır gücünüzü baştan tüketmeye başlamışsınız demektir.
Biraz serinkanlı düşünecek olursak diyebiliriz ki, falan beyin kızı filan beyin oğluyla anlaşarak müşterek aile hayatı kuruyorlar. Gelecekte farklılıkların ortaya çıkabileceğini baştan hayal bile edemiyorlar. Ne zaman hissi baskı azalıyor, farklılıkları fark etmekle kalmıyor, çuvaldız gibi birbirlerine batırdıklarını da hissetmeye başlıyorlar. Halbuki aynı ailede yetişmiş iki öz kardeş bile farklı mizaçta, yapıda, ahlakta olabiliyorlar. Onların bile anlaşamadıkları konular olabiliyor.
İnsan, bir vitrindeki odundan yapılmış iki manken değildir ki biri diğerinin aynı olsun. Fikri, nefsi, şeytanı ve öteden beri devam ettirdiği özel alışkanlıkları, yetişme tarzlarının etkisi söz konusu olacaktır. Bu farklılıkları birden yok edemezsiniz ki.
Bununla beraber, bu farklı insanların ortak noktaları, buluşma yerleri de bulunacaktır elbette.
Peki, bu buluşma yeri, beyin dediği mi, yoksa hanımın dediği nokta mı olacak?
Belki ikisinin dediği de olmayacak. İkisinin de inandıkları İslam'ın gösterdiği ortak nokta olacak, buluşma yeri İslam'ın koyduğu ortak ölçüler olacaktır.
Bakın Hazreti Bediüzzaman aile içindeki bey ve hanımların ortak noktada buluşmalarını nasıl anlatıyor bizlere. Diyor ki:
- Hanımın bahtiyarı, dindar beyine tabi olur!.
- Beyin bahtiyarı da, dindar hanımına tabi olur!.
-Bahtiyardır o hanım ve o bey ki, hangisi dindarsa ona tabi olurlar! Böylece birbirlerini cennete doğru yönlendirirler, cehenneme sürükleme yarışına girmezler!.
Şu da bir gerçektir ki, ortak noktada buluşma bir anda hemen gerçekleşmeyebilir. Bunun için de sakın sabrınızı tüketmeyin, ümidinizi yitirmeyin. Bir pire için bir yorgan yakmaya kalkışmayın. Bu da geçer ya Hû! diyerek beklemeyi tercih edin.
Eninde sonunda sizi cennete yönlendiren ölçülerde buluşacağınızı düşünün. Şayet ortak noktada buluşmayı istiyorsanız tabii.
-Biz birbirimizden farklıyız, bu hayatı sürdüremeyiz, demeyin sakın.
Sizin farklılıklarınız, geçiminizi bozmanıza sebep olacak boyutta olmadığını şu farklı aile örneğiyle de anlayabilirsiniz. Lütfen dikkat buyurun vereceğim şu örnek ailedeki bey ile hanım farklılığına!
Efendimiz (sas) 25 yaşında bir gençken, 40 yaşında, ayrıldığı iki kocasından kalan üç çocuklu bir dul hanım olan Hatice validemizle evlenerek, 25 sene dünyanın en mutlu ailesi örneğini vermişlerdir. Görünüşte mutlu olmak için bizim, olmazsa olmaz sandığımız denge şartlarının hiçbiri yoktur bu evlilikte. Sadece baştan en belirgin ortaklıkları, biri, Muhammedü'l-Emin olarak bilinmesi, öteki de Hatice-i Tahire, temiz ve soylu kadın unvanı almış bulunması.. Nasıl mutlu olmuşlar dersiniz aradaki bunca farklılıklarına rağmen? Ayrıca bütün servetlerini bu evlilikte harcadıktan sonra Mekke'deki son üç yılı da abluka altında, açlık sınırı içinde yaşamalarına rağmen..
Demek düşüncede derinlik, anlayışta genişlik olumsuzlukları bile olumlu hale çevirebiliyor. Bunca farka rağmen mutlu bir yuvayı kuruyor ve hem de bize örnek aile hayatı verebiliyorlar. Yeter ki İslam'ın gösterdiği ortak noktada buluşma hedef alınsın..