512- Enes'den (Radiyallahu Anh) rivayet edilmiştir:

şurasından   şurasına kadar olan yeri sı).  Harem'dir. Bu bölgenin ağaçları ey icad edilmez. Kim bu Harem'de bir

mdat meydana getirirse, Allah'ın,   meleklerin ve bütün insanların laneti onun üzerine olsun.»

Mütercim:

Bu hadîs-i şerif İmam. Şafii Hazretlerinin delili olub, Medine'i Munevvere'nin gösterilen çevre dahili, tıpkı Mekke'nin Harem'i gibi mukaddestir. Bu hudutlar içinde av yapılması ve kendiliğinden yetişmiş olan ağaçların kesilmesi yasaktır. Ancak bunları yap­makla bir ceza veya tazmin gerekmez. Çünkü Medine şehri, Mek­ke gibi hac ve menâsik yeri değildir.

Hanefi Mezhebinde de Medine muhterem bir yerdir; fakat Mekke'nin haremi gibi değildir. Onun için Medine'de av avlamak ve ağaçlarının kesilmesi yasak değildir. Bu hadis-i şerifte olan yasaklama ise, Medine çevresinin güzelliğini korumak ve havanın temizliğini temin etmek içindir.

İmam Malik'e göre, Medine-i Münevvere Mekke-i Mükerreme'den daha faziletlidir.

 

513- Ebû Hüreyre (R.A.)den rivayet edilmiştir:

«Medine'nin iki kara taşlığı benim dilimle harem kılınmıştır.»

Ebû Hüreyre Hazreti Peygamberin Medine dışında oturan Harise Oğullarına şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:

«Harisoğulları! Sizin Harem'in dışında kaldığınız mı sanılıyor? Hayır, siz Harem hudutları içindesiniz.»

Mütercim:

Medine şehri dışında iki sıra halinde taşlık tepecikler vardır, bu kara taşlıkların birisi Medine'nin doğusunda, diğeri batısmdadır, Medine şehri bu iki taşlığın arasında bulunuyor. Hak Tealâ Hazret­leri bu iki sıra taşlı tepecikler arasını Hazreti Peygamber hürmetine muhterem kılmıştır. İmam Müslim'in rivayetine göre Medine-i Mü­nevvere 'nin harem hududu, merkezden itibaren on iki mil karedir. Bu hadîs-i şerifi rivayet eden Ebû Hüreyre der ki: Uhud dağı eteğinde şehid olarak yatan Hazreti Hamza'nm batı­sında Harise Oğulları oturuyordu. Hazreti Peygamber bu kabileye vardığında onlara hitaben: «Ey Harise Oğulları! sizin mahallenizin Harem hudutları dışında kaldığı sanılıyordu. Oysa siz Harem hudut­ları içindesiniz.» buyurdu. Bu son ifadeden anlaşıldığına göre, bir alim ve müctehid, kuvvetli bir ihtimale dayanarak verdiği bir hüküm de yanıldığını görürse sonra düzeltip, önceki hükmünden dönmesi gereklidir.

 

514- Hazreti Ali'den rivayet edilmiştir:

« Medine, Âir'den falan yere kadar Harem'dir. Her kim bu çev­re içinde bir yenilik icad eder veya bunu icad edeni barındınrsa Al­lah'ın, meleklerin ve bütün insanların laneti onun üzerine olsun.   O kimsenin ibadeti kabul olmaz, (veya özrü ve şehadeti kabul olmaz). Müslümanların zimmeti birdir  (müşterek zimmetlidirler). Her kim, bîr müslümanm taahhüdünü ihlal ederse (bozarsa) Allah'ın, melekle­rin ve bütün insanların laneti o kimsenin   üzerine olsun.   Onun da ibadeti kabul olmaz. Her kim, bağlı olduğu kişilerin izni olmaksızın başka bir cemaate bağlanırsa Allah'ın, meleklerin ve bütün insan­ların laneti onun üzerine olsun. Onun da ibadeti kabul olunmaz.*

 

515- Ebû Hüreyre (R.A)den rivayet edilmiştir;

«Bana kentleri yiyen (kendine bağlayan) bir kentte yerleşmem emredildi. Adına Yesrib diyorlar. Şimdi ise Medine'dir Bu Medine, demirci körüğü demirin pasını nasıl giderirse sinesinden kötü insan-sanlan öylece yok eder.»

Mütercim:

Bu Hadîs-i şerif Hazreti Peygamberin saadet devrinde olan münafık ve fasık kimseler hakkında varid olmuştur. Yahud ahir zaman­da Deccal çıkınca ona uyacaklara aittir; çünkü Medine'yi meşru bir maksad için terkedip başka yerlere gidenler hakkında olması müm­kün değildir. Zira saadet devrinden sonra Hazreti Ali bile Medine'yi bırakıp Kûfe'yi hilâfet merkezi edinmişti. Cennetle müjdelenen on kişiden Ebû Ubeyde, Zübeyir ve Talha Hazretleri de Medine'den çı­kıp kimi Şam'a, kimi Küfe cihetine gitmişlerdir. Yine Muaz bin Cebel, İbni Mes'ud ve Ammer bin Yasir gibi ashabdan büyük zat­lar Medine'yi bırakıp çıkmışlardır. O halde bu Hadîs-i şerif özel­likle birtakım insanlar hakkında muayyen bir vakit için varid ol­muştur. Şerkavî şerhinde böyle yazılıdır.

Bazı alimler bu hadîs-i şeriften Medine'nin diğer bütün islâm ülkeleri üzerine üstünlüğünü, hatta Mekke'den de daha faziletli ol­duğunu  söyleyerek hüküm çıkarmışlardır;   çünkü  Mekke'yi  islâm ülkesine sokan ve kendine bağlayan yine Medine'dir. Fakat İmam Malik Hazretlerinden başka alimlerin çoğuna göre Mekke-i Müker-rem'e daha faziletlidir. Mekke'yi fethedenlerin yine çoğu Mekke'den hicret etmiş olan muhacirler idi. Nitekim bütün insanların kıble ye­ri olan Kabe Mekke'dedir. Sonra, îslâmm temel ibadetlerinden biri olan hac  da Mekke'yi  ziyaret,  Kabe'yi tavaf, Arafat'da vakfe  ile yerine getiriliyor. Aynı zamanda öteden beri Mekke, Allah tarafın­dan Harem kılınmıştır. Dünya üzerinde ibadethane ve mescid ola­rak ük inşa edilen Kâ'be de Mekke'dedir. Bu Harem hudutları için­de av yapılması, ağaçlarının kesilmesi haram kılınmış ve bu suçlan işleyenlere ceza uygulanagelmiştir. Ayrıca bu şehir hakkında: «Kim buraya girerse, emin olur,» mealinde ayeti kerime vardır. Yine Mek­ke'de işlenen günahlar, diğer yerlerde işlenen günahlardan  büyük olur. Fakat Medine'de Peygamber    Sallallahu Aleyhi  ve Sellem'in kabri şeriflerinin bulunduğu Ravza-i Mutahhare yeri, değil Mekke4 Mükerreme'den, Kâbe-i    Muazzama'dan daha   faziletlidir,    dediler. Hatta Arş-ı Alâ'dan bile daha faziletlidir, diye söylemişlerdir. Böylece bütün peygamberlerin mübarek cesedleri ve mukaddes ruhları se­mada olmakla, yeryüzünde şerefli vücudlarının bulunduğu yer ar-zın diğer yerlerinden daha faziletlidir. Semada da ruhlarının bulun­duğu yer, semanın diğer yerlerinden daha faziletlidir, demişlerdir. Şerkavi şerhinde böyle yazılıdır.

 

516- Ebû Hûmeyd (Saîdî Radıyallahu Anh) der ki:

Tebük savaşından Peygamber Sallallahu Aleyhi -ve Sellem Hazretleri ile dönerken uzakta Medine şehrini gördüğümüz zaman, Hazreti Peygamber Medineyi göstererek: «Şu, Tabe'dir» buyurdu. CMedine-i Tayyibe'dir.)

Mütercim:

Medine şehrinin bir kaç ismi vardır. Tayyibe, Tâbe, Tâib. Bu üç isim, Medine arazisi güzel kokulu olduğundan   bu beldeye verilmiş adlardır. Yahud havası ve suyu güzel olduğundan verilmiş isimler­dir, denmiştir. Bir ismi de Beytu'r-Resûl ve Medinetü'r-Resûldür. Ay­rıca Harem ve Harem-i Resul gibi daha bir çok isimleri vardır,   ilk adı Yesrîb'din Kırk kadar ismi olduğu söylenir. Kur'an-ı Kerim'de ve bazı hadîs-i şeriflerde Yesrîb olarak adı geçer. İlk önce Medine şehri­ni kuran Amalika'lılardan Yesrîb adında bir kimse idi. Onun adı ile isimlendirildi. Fakat bu isim fesad bozuk bir mana taşıdığından böy­le çirkin bir ismi Hazreti Peygamber adetleri üzere Tâbe, Medine ve Tayyibe gibi isimlere çevirmişler ve Yesrîb adını hoş görmemiş­lerdir. Ayeti Kerime'de Yesrîb olarak geçmesi, münafıkların sözle­rini hikâyeden ibarettir. Nitekim ayeti kerimede :«Hani o Hendek sa­vaşanda münafiklardan^bir bölük: Ey Yesrîb   (Medine) halkı, burası sizin duracağınız yer değil, hemen dönün     (savaştan), diyorlardı,» şeklindedir. Geçen hadîs-i şerifte de: «Onlar, Medine'ye Yasrîb di­yorlardı.» buyurulnıakla bu Yesrîb isminin îslâmda muteber olma­dığı anlaşılmaktadır.

 

517- Ebû Hüreyre (R.A)'den rivayet edilmiştir:

«Medine'yi, en güzel günlerinde terkedip çıkacaklardır. Şehre yabanîlerden (yırtıcı yaban hayvanlarını ve kuşları kasdediyorlar) başkası girmeyecektir. Medine'ye kaldırılacakların en sonuncusu Müzeyne kabilesinden iki çoban olacak ve bunlar sürülerini Medine'­ye doğru haykırtı ile sürecekler ve Medine şehrini bir takım vahşi hayvanlarla dolu bulacaklardır. Bu iki çoban da Medine kenarında Şeniyyetü 'I-Veda' adındaki yere vardıkları zaman yüzükoyun düşe­ceklerdir, (öleceklerdir).»

Mütercim:

En kuvvetli görüşe göre, bu acıklı olay kıyamet kopmasına yakın ve Sûra üflenmesinden kısa bir müddet önce olacaktır. Çünkü yeryü­zünde en son harab olacak ve halkı tükenecek olan Medine olduğuna dair hadîs-i şerifler vardır. Gerçi Yezîdî'ler zamanında Medine'de acıklı bir şekilde katliam olmuştur. Bir günde onbin müslüman er­kek ve kadın öldürülmüş, geri kalan halk dağlara kaçmış ve vadi­lere sığınmış ise de, büsbütün boş kalmamıştır. Bu çoban olayı da geçmemiştir. Gerçi bir bu çoban fıkrasını başlı başına bir hadis imiş gibi sanmışlarsa da, doğrusu bütünü bir hadîstir. Bir hadis ka­bul edildiği takdirde de, henüz böyle bir olay geçmediği bilinmek­tedir.

İkinci ihtimale göre sözü geçen acıklı olay geçmiştir, demek de caiz olabilir. Çünkü Yevm-i Hırre (felâket günü) diye adlan­dırılan o acıklı olayda Medine'de onbin kişi öldürülmüştü.

 

518- Süfyan bin Züheyr (R.AJ'den rivayet edilmiştir: «Yemen fethedilecek ve bu fetihten sonra bazıları sessizce Me­dine'ye dönüp ailelerini ve kendilerine uyanları alarak Yemene eo-neceklerdir. Halbuki bilmiş olsalar, Medine onlar için daha hayırlı­dır. Şam da feth edilecek ve bazıları sessizce Medineye gele^e^ ailelerini ve kendilerine uyanları alıp Şam'a götüreceklerdir Halbu­ki bilmiş olsalar, Medine onlar için daha hayırlıdır. Irak da feth edi­lecek ve bazüarı sessizce Medine'ye gelecekler, ailelerim ve kendılerine uyanları alıp tekrar Irak'a dönecektedir. Halbuki bilmiş osalar, Medine onlar için daha hayırlıdır.»

Mütercim:

Bu haber Hazreti Peygamberin büyük mucize 1 erindendir. Zira bu sıraya göre önce Yemen bölgesi, sonra Şem bölgesi ve daha sonra Irak bölgesi fethedilmiştir. Gerçekten bu yerlerin su ve havasına ge­çim rahatlığına rağbet ederek Medine halkından çok kimseler aile­lerini ve kandırdıkları kimseleri alarak adı geçen bölgelere göç et­mişleridir. Halbuki Medine-i Münevvere'de Mescid-i Resûl'de beş va­kit namaz kılmak, Hazreti Peygamberin Ravza-i Mutahharesini ziya­ret etmek dünyadan ve içinde bulunanlardan daha hayırlıdır. İlim öğrenmek ve öğretmek veya cihad etmek gibi maksadlar için giden­ler bu hükümden dışarda kalırlar.

 

519- Ebu Hüreyre  (R.A)den rivayet edilmiştir:

«Gerçekten iman, yılanın kıvrılıp yuvasına çekilişi gibi, Medine-ye çekilecektir.»

Mütercim :

Bu hadîs-i şerifin manası kıyamete mahsus değildir. Hazreti Peygamberin devrinden kıyamet gününe kadar geçecek bütün za­manı kapsar. Hazreti Peygamberin devrinde her müminin Medine'­ye rağbet ve arzu göstermesi, Hazreti Peygamberin orada bulun-masındandı. Hazreti Peygamberden sonra yine onun Havza'sını zi­yaret ve Mescidinde beş vakit namaz kılmak için rağbet edilegel-mektedir. işte her zaman kıyamete kadar müslümanlarm en büyük ziyaret yeri ve kalblerinin şifası Medine-i Münevvere olacaktır. Şer-kavi'de bu hadîs-i şerife bu şekilse mâna verilmiştir. En doğru sunu Allah bilir.

 

520- Hazreti Aişe'den (Radıyallahu Anh)  rivayet   edilmiştir:

«Hiç kimse Medine halkına hile etmeğe kalkışmasın; yoksa suda tuz eridiği gibi erir.»

(Kim hile ve çeşitli yollarla, savaşla Medine halkına zarar ver­mek isterse, o hain ve zalimi Allah Tealâ helak ve perişan eder, Bir de Sahih-i Müslim'in rivayetinde: «ateşte kurşun eridiği gibi, cehen­nem ateşi içinde erir veya, suda tuz eridiği gibi erir,» diye varid ol­muştur.)

 

521- Üsame (Radıyallahu Anh) der ki:

Peygamber Sallallahu Aleyhi ve Sellem, bir seferden dönüşle­rinde uzaktan Medine şehrini görünce şöyle buyurdu:

«Benim gördüğümü görüyor musunuz? Evlerinizin içlerinde fit­ne mevzilerini, yağmur tanelerinin düştüğü mevziler gibi görüyo­rum.» (İlerde başınıza gelecek felâketli halleri ve ailelerinizin maruz kalacağı fitneleri şimdiden görüyorum.)

Mütercim:

Hazreti Peygamberin bu mucizesi aynen meydana gelmiştir. Hazreti Osman'ın hilâfeti zamanındaki hadiseler ve Harre vak'ası gi­bi nice acıklı olaylar cereyan etmiştir.

 

522- Ebû Bekre'den   (Radıyallahu Anh'den rivayet edilmiş­tir!

«Medine'ye Mesih Deccal korkusu girmeyecektir. O gün Medine'­nin yedi kapısı bulunacak ve her kapıda iki melek olacaktır.   (Bu melekler şehri koruyacaktır.)»

 

523- Ebû Hüreyre (R.A.) 'den rivayet edilmiştir:

«Medine'nin her bir gediğinde melekler vardır; onun için Medi­ne'ye Ta'ım Cveba) hastalığı ve Deccal giremeyecektir.»

 

524- Enes'den (Radıyallahu Anh) rivayet edilmiştir:

«Deccal, Mekke ve Medine'den başka her ülkeye girecektir. Dec-cal'a karşı Medine'nin her bir gediğinde sıra sıra dizilmiş melekler vardır ve bunlar şehri kuruyacaklardır. Sonra Medine halkı üç sar­sıntı geçirecek ve bunların akabinde Allah, bütün kâfir ve münafık­ları Medine'den çıkaracaktır (böylece Deccai'a iltihak edecekler, Medine'de yalnız müminler kalacak ve Deccal'dan korunmuş ola­caklardır).»

 

525- Ebû Saîd (R.A.) den rivayet edilmiştir:

«Deccal Medine'nin kapılarından, içeri girmesi haram (yasak) olduğu halde gelecek ve Medine'nin çorak yerlerinden birine inecek­tir. O gün, Deccala karşı insanların en hayırlısı yahud insanların en hayırlılarından birisi çıkacak ve diyecektir ki: Senin, bize Peygamber Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in hadîsi şeriflerinde anlatmış olduğu Deccal olduğuna şahitlik ederim. Sonra Deccal orada bulunanlara:

— Bu adamı öldürür ve sonra diriltirsem, benim tanrı olduğum­dan şüphe eder misiniz? diyecektir. Yanindakiler de: Hayır, şüphe etmeyiz, diyecekler. Bunun üzerine Deccal o adamı Öldürüp sonra diriltecektir. Deccal, kendisini diriltince adam şöyle diyecektir:

Vallahi, bugünkünden daha bir basirete hiçbir zaman sahip ol­mamıştım.». (Gerçekten ve şüphesiz olarak anladım ki, sen Deccal-sın). Deccal tekrar onu öldürmeye kalkisacaksa  da öldüremeyecektir,

(Allah onu öldürmek için Deccal'a müsaade etmeyecektir).»

Mütercim:

Medine'den Deccal'a karşı çıkacak hayırlı zat Hıdır AleyhİşiŞe-lâm'dır. Yahud Mehdi'dir (Aleyhisselâm), dediler. Sahih-i Müslim'in rivayetinde Hıdır Aleyhisselâm olduğu kesinlikle beyan olunmuş­tur. Hatta Deccal, Hıdır Aleyhisselâm'ı bıçkı ile başından sonuna kadar ikiye biçecek ve bir kısmını yolun bir tarafına Öbür kısmını yolun diğer tarafına koyacak ve ortasından kendisi geçtikten sonra insanlara:

—  Gördünüz mü, diyecek sonra diriltecek ve bunu üç defa tek­rarlayacaktır. Orada bulunan insanların hepsi Deccal'in tanrı oldu­ğunu tasdik edecekler ve secdeye kapanacaklardır. Fakat dördüncü defa Cenab-ı Hak ona fırsat  vermeyecektir. Hıdır Aleyhisselâm da halka hitaben:

—  Bundan  sonra bu yalancı ve rnel'un Deccal  hiç bir kimseyi diriltmeye güç yetiremiyecektir. Bundan böyle bunun sihri batıldır, diyecektir. Sonra Deccal: Şimdi ben sana göstereceğim, diyerek Hıdır Aleyhisselâm'ı alıp güya boğazlayacak. Boğazladıktan sonra da ke­silen boyun halkasının arasına erimiş kurşun ve bakır dökecek; fa­kat yine Hıdır Aleyhisselâm ölmeyecek ve sapasağlam ayağa kalka­caktır. Hıdır tekrar:

—  İşte bakınız, bu defa öldürmeye gücü-yetmedi. Gördünüz mü?

Bu yalancı bir sihirbaz Deccal'dir. Sakın buna inanmayınız, diyecek­tir. Sonra Deccaî, Hıdır Aleyhisselâm'ı ateşe atacaktır. İnsanlar onun ateşe atıldığını sanacaklar, halbuki bulunduğu yer gül ve gülistan­lık olacaktır.

Bu, Hıdır Aleyhisselâm hakkında Peygamber Salallahu Aleyhi ve Sellem Hazretleri, yarın kıyamet gününde Allah'ın huzurunda bu olaya en büyük bir şahid bu aatdır, buyurdu.

 

526- Cabir (Radıyallahu Anh) der kir

Peygamber Sallallahu Aleyhisselâm efendimize bir A'rabî gele­rek Medine'de kalmak üzere biat etmişti. Sonra ertesi gün bu A'rabi sıtmaya tutulmuş olduğu halde gelip: Benim biatimi bozun, eski ha­lime döneyim. Muhacir olarak Medine'de kalamayacağım bedevi ha­lime dönmeme müsaade edin, dedi. Hazreti Peygamber bunun dile­ğini üç defa geri çevirdi ve kabul etmedi. Sonra şöyle buyurdu:

«Medine, demirci körüğü gibidir. Pasını giderir ve temizini par-

Mütercim:

Ancak bu halin her zaman ve her şahısta uygulanması müm­kün değildir. Böyle A'rabî gibi bizzat Hazreti Peygambere söz ver­mişlere aittir. Çünkü Peygamberimizin devrinde, Hazreti Peygam­berin huzurundan hoşlanmayıp savuşması ve hicretten çekinmesi, o zamana göre şer'an caiz değildi. Onun için kabul buyurulmadi. Şerkavî şerhinde böyle yazılıdır.

 

527- Enes (R.A.) 'den rivayet edilmiştir:

«Allah'ıml Medine'ye, Mekke'ye    verdiğin    bereketin iki katını

Mütercim:

İmam Malik bu hadîs-i şerifin zahirine dayanarak, gerek din ba­kımından ve gerekse dünya bakımından Medine'nin Mekke'den da­ha faziletli olduğuna ve Medine'de yapılan ibadetlerin de böylece Mekke'de olan ibadetlerden iki kat ziyade olacağına hüküm ver-mişse de, diğer müctehicl imamlara göre Hazreti Peygamberin duası, yalnız erzak ve ürünler hakkında varid olmuştur. Mekkede yapılan ibadetler hakkında ise ayrıca Mekke'de kılman namazların faziletli olduğunu gösteren hadisler bulunduğundan ahiret işlerinde Mekke'­nin feyzi daha boldur, diye hüküm vermişlerdir.

 

528- Hazreti Aişe (Radıyallahu Anha) der ki:

Peygamber Sallallahu Aleyhi ve Sellem Hazretleri Medine'ye hicret buyurdukları zaman babam Ebû Bekir ile Bilâl Habeşî sıtma hastalığına yakalandılar. Mekke'den hicretlerine sebep olan Ku-reyş'in azılı kâfirlerine lanet mahiyetinde birtakım beyitler söyle­diler ve şikâyetlerde bulundular. Onların bu halini Hazreti Pey­gamber duyunca şöyle dua ettiler:

«Allah'ım! Bize Medine'yi, Mekke'yi sevdiğimiz gibi yahud daha çok sevdir. Ya Rab! Bizim ölçeğimize, kilemize (ürünlerimize) bereket ver. Medine'yi bize sıhhatli bölge yap ve bunun sıtmasını Cuhfe'ye naklet.»

Mütercim:

Hazreti Peygamberin bu duası kabul edildi. Medine'de sıtma ve veba hastalığından eser kalmadı. Havası ve suyu da muhacirlere yaradı. Nitekim. Hazreti Aişe CRadıyallahu Anha) bu hadîs-i şerifin sonunda- Biz Medine'ye geldiğimiz zaman, dünyanın en vebalı ve en sıtmalı yeri burası idi. Ayrıca, medine'nin Bathan sahrasındaki vadi den çirkin ve acı bir su akardı. Sıtmaya sebep olan bu su Allah ta­rafından kurudu. Böylece Hazreti Peygamberin bir mucizesi olarak Medine'nin havası ve suyu değişti.[32]



[32] Ömer Ziyaeddin Dağistâni, Zübdetü’l-Buhari, Hisar Yayınevi:280-291

Mekkede agaclarin kesilmedinin ,av yapilmasinin vs yasak oldugunu bilmiyordum.
Ya da daha once boyle bi seyin uygun olup olmayacagini dusunmemistim.
Allah razi olsun abla.ogrenmis olduk insallah

Esselamü aleyküm ve rahmetüllah.  Rabbim paylaşım için razı olsun. Bizlere bu konuları öğrenmeyi nasip eylesin.