Allaha Tam Teslimiyet

Allah'A TAM TESLİMİYET

"Allah'ın yoluna çağırandan daha güzel sözlü kim olabilir?" diye Kur'an-ı Kerim soruyor. Allah doğru sözleri sever. Madem öyle, o halde beni dokuz köyden kovsalar, onuncu köyden kovsalar bile doğruyu söylerim, hakkı söylerim der İslam alimi. Anası kızar, çocuğu kızar, torunu kızar, akrabası kızar, komşusu kızar; müslüman diye kızar, hakkı söylüyor diye kızar. Sabrı tavsiye ediyor, şükrü tavsiye ediyor, adaleti tavsiye ediyor diye kızar. Doğruyu söylüyor diye kızar...

Alime kızılır mı? Kızılmaz ama işte bunlar kızar. Yani insanın kendisi yamuk yerde olduğu zaman öbür tarafa kızar. Yamuk yol tutturduğu zaman, illa o yolda gideceğim diye ısrar ettiği zaman kızar. Nasıl olacaktı, müslüman ne demekti?.. Müslüman kendisini Allah'a teslim etmiş insan demekti!

Müslüman Allah'a teslim olacaktır. Zaten teslim olmak demektir müslümanlık. Ne yapacak? "Ben kendimi Allah'ın emrine teslim ettim; ne derse onu yapacağım, ne buyurdu ise, hoşuma gitse de gitmese de, rahatım kaçsa da kaçmasa da, memnun olsam da olmasam da.."

"Hoşa gidecek şeyler olduğu zaman varım, hoşa gitmeyecek şeyler olduğu zaman yokum." Böyle müslümanlık olmaz. Böyle teslimiyet olmaz. Pazarlıklı... Hocamız ne güzel söylemiş kısaca: "Arkadaşlık, 'Peki' demekle kaimdir." "bir arkadaş bir arkadaşa 'kalk gidelim' dediği zaman 'nereye?" derse, o arkadaş değildir" diyor. Neden?... "Nereye gidiyorsun?" diye soruyor; hoşuna giderse gidecek, hoşuna gitmezse gitmeyecek. Demek ki kendi keyfinde, arkadaşının gönlünü yapmayı düşünüyor. "Kalk gidelim" diyor işte. Belki bir işi var, belki bir sıkıntısı var. Önceden dinleyecek, eğlence varsa gidecek, sıkıntı varsa kaçacak. Aş buldun ye, iş buldun kaç; öyle mi? Böyle teslimiyet olur mu? Olmaz.

Allah'a teslimiyet nasıl olacak? "Ya Resulallah, sana bey'at ettim, tuttum elini, sana ümmet oldum, taabi oldum sana, emrindeyim." Tutarlardı böyle elini Efendimiz'in. Efendimiz bazen sorardı: "Ölüm bahis konusu olsa da gene tabi olacak mısın?" Ölüm pahasına dahi.. Sahabeden bir zat geldi, elini sıktı Efendimiz'in; seviyor, samimi. Dedi ki: "Ya Resulallah! Sana bey'at ediyorum. Tabi oluyorum sana, emrine giriyorum Ya Resulallah. Bey'at ediyorum sana. Yalnız, benim on tane devem var. Ailem kalabalık, bunların sütleri ancak yetiyor bana. Benden zekat isteme. Zekat mükellefiyetini kaldır benden." Sana tabi olacağım, her dediğini yapacağım ama zekatı benden isteme, para isteme diyor yani. Bir de "Beni cihattan da muaf tut" dedi. Yani harbe, darbe beni sürme; "Korkak insanım." Kimisi gölgesinden korkar. İşte bu da korkakmış. "Korkuyorum, korkağım, bana cihadı emretmemen şartıyla, zekat, para-pul istememen şartıyla sana bey'at ediyorum" diyor. Efendimiz onun elini tuttu: "Zekat olmazsa, cihat olmazsa müslümanlık nasıl olur" O kadar çok tekrarladı ki bu soruyu, olur mu hiç öyle şey manasına. O zaman adamcağız bir düşündü ki -mübarek, tabii sahabe-, ben Resulallah'ın karşısında ne pazarlık yapıyorum... "Her şarta razıyım ya Resulallah. Yani öl desen öleceğim, ver desen vereceğim. Aç kal desen kalacağım. On devem var, ver desen vereceğim. Tamam herşeye razıyım..."

İşte İslam bu, teslimiyet bu. Bugün, millet İslam'ı yemeğin üstüne etilen tuzdan daha hafife alıyor. Tuz, biber, garnitür, sos, tatlı sos, bilmem ne. Bunun gibi bir şey sanıyor. 20. Yüzyılın tüm keyf ve zevk hayatını yaşayacak, ondan sonra da arada bir, geceleyin hava karardığı zaman, şimşek çaktığı zaman, gök gürlediği zaman, biraz da ölüm korkusu geldiği zaman, "benim ahiretim ne olacak, biraz da müslüman olayım, azıcık şöyle, çok fazla değil" diyecek! Bu kadar kolay mı cennet? İmtihan olacaksın. Malından, canından, aklından, fikrinden, niyetinden, kalbinden. Allah, "inandım" deyince imtihansız bırakmıyor. Hayat imtihan.. Herşeyden imtihan olacaksın. Çeşit çeşit zorluklar çıkacak, sen gene kale gibi sağlam duracaksın, sarılmayacaksın. Ordan deneyecek şeytan, burdan saldıracak... Ordan bir tazyik gelecek, beri taraftan bir zorlanma! Sen hayır diyeceksin. Sapasağlam duracaksın. Allah c.c., sadık kul istiyor, sadık!

Para fayda etmeyecek, hısım-akraba fayda etmeyecek günde, Allah selim bir kalb istiyor, sadık bir insan istiyor. Temiz içli, tam teslimiyetli, tam bağlı bir insan istiyor. Sen Allah'a tam bağlı mısın? Bugün Türkiye'nin % 99'u müslüman diyoruz. Tam teslim olmuş kaç kişi?.. Şöyle bir elemeye gelmesin yani, kimisi faizde, kimisi bilmem şurda, kimisi burda dökülür. Her birisi İslam'ın bir emrine karşı çıkar, dökülür... Elde eleman kalmaz!

Allah'a teslim olan kaç kişi? Çok az.. Allah'a teslim olmuş insan çok azdır.. Bak dervişlerden bir tanesini yakalıyorlar, bu işleri bilen alim bir zatı yakalıyorlar. "sen casussun, diyorlar, öbür ülkeden buraya geldin, içeriyi öğrenip haber götüreceksin. Tamam, gel bakalım. Kesin kafasını.." Casus falan değil adam. İşte seyyah, ordan gelmiş buraya, burdan da öbür tarafa gidecek ama şüphelendiler. Kesecekler kafasını. Ellerini bağlamışlar, celladın önüne götürüyorlar, kafasına bir balta inecek, ensesinden kafası kesilecek. Ölüm korkusundan insan ne yapacağını şaşırır, yüreği küt küt atar. Adam diyor ki kendi kendine -hiç etrafa bir şey dediği yok-: "Ey Nefsim! Sen evvelce Allah'a teslim olmaktan bahsederdin, her haline razıyım, kaderine razıyım; ne takdir etmişsen razıyım, iyilik de gelse, kötülük de gelse, ben Allah'tan geldiği için itiraz etmem derdin! Böyle şeyler söylerdin. Şimdi bir yanlışlık yapılıyor, haksız yere senin kafanı kesecekler. Buyur işte, gördün mü.. kader ama kellen gidecek, işte buna da razı mısın?" Şöyle bir içini yoklamış. Nefsinden bakalım, "olur mu öyle şey, daha yaşayacaktım, çoluk çocuğu evlendirecektim, yüz yaşını geçecektim.." İnsanın içinde neler, ne arzular var değil mi? Acaba içerden ne ses gelecek? Bakıyor ki razı. Ne olacak be, can dediğin nedir? Madem bir gün nasıl olsa öleceğiz. Yani, eh ölümden korkusu yok. Götürmüşler, götürmüşler celladın karşısına kadar. Birisi seslenmiş: "Dur! Haksızlık oluyor, yanlışlık oluyor, bunu tanıyoruz, bu iyi bir insandır." Kurtulmuş.

Kurtulmuş ama, bir söz çok hoşuma gidiyor: "Vallahi", diyor, "Vallahi kafamın kesilmesinden halasıma (kurtulmama) değil, o andaki ihlasıma seviniyorum." Kafasının kesilmesinden kurtulduğuna sevinmiyor da, o andaki nefsine soru sordu, nefsinden de itiraz gelmedi ya, ona seviniyor. Elhamdülillah ki o kadar zorlu bir zamanda bile itiraz etmedi nefsi. Teslimiyete bak.. İşte teslimiyet bu. Var mı böyle Allah'ın bu yoluna teslim olmuş? Çok az. Öyle insanlar çok olsaydı, ne Türkiye'nin hali böyle olurdu, ne dünyanın hali böyle olurdu. Dünya başka bir dünya olurdu.

Allah bizleri lütfuyla islah eylesin!

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın