Arpa

47— Şaîr , H. Vulgare, Arpa:

İbn Mâce, Hz. Âişe'nin şöyle dediğini nakleder: Rasûluliah (s.a.), ailesinden birisini sıtma tuttuğunda, arpadan bir bulamaç aşı yapılmasını emrederdi ve yapılırdı. Sonra onlara içmelerini emrederdi, onlar da içerlerdi. Sonra

da: "Gerçek şu ki, bulamaç aşı mahzun kimsenin kalbini güçlendirir. Sizden biriniz yüzündeki kirleri su ile nasıl temizliyor, yüzünü açıyorsa, o da hastanın kalbini açar, derdini giderir," buyururdu[127]

Daha önce bunun kaynamış arpa suyu olduğu ve onun kavutundan daha gıdalı olduğu geçmişti. O öksürüğe, boğaz sertliğine faydalıdır. Artık maddelerin katılığını önlemeye elverişlidir, sidiği söktürür, mideyi arındırır, susuzluğu keser, harareti söndürür. Taşıdığı bir özellikle temizler, latifleştirir ve çözümler.

Şöyle yapılır: Kırılmış iyi arpadan bir miktar alınır, saf ve tatlı sudan da onun beş katı alınır ve temiz bir tencereye konulur. Beşte ikisi kalıncaya kadar normal bir ateşte kaynatılır, süzülür ve ihtiyaç miktarı kadar tatlandırılarak kullanılır. [128]

[127] İbn Mâce, 3445; Tirmizî, 2040; Ahmed, 6/32. Senedinde Muhammed b. es-Sâib'in annesi vardır. Onu İbn Hibbân'dan başka kimse sika bulmamıştır. Diğer râvileri sikadır. Bununla birlikte Tirmizî: "Bu hasen sahih bir hadistir." demiştir. Konu ile ilgili Hz. Âişe'den merfû olan: "Telbîne (sütlü bulamaç aşı) hastanın kalbini rahatlatır ve kısmen üzüntüyü giderir." hadisi vardır ki sıhhati üzerinde ittifak edilmiştir.

[128] İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 5/53-54.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın