5— Âmir ile Merhab'ın Vuruşması:

 

Mücahidler saf saf olduklarında (yahudilerden) Merhab, kılıcını salla­yarak kaleden dışarı çıktı. Şöyle diyordu:

"Hayber halkı bilir ki ben Merhab'ım! Tepeden tırnağa silahlı, tücrübeli kahramanım, Harp kızışıp şiddetlendiği zamanlarda."

Âmir, şöyle diyerek onun karşısına çıktı:

"Hayber halkı bilir ki ben Âmir'im!
Tepeden tırnağa silahlı, tehlikelerden sakınmaz kahramanım."

Birbirlerine kılıçla hücuma başladılar. Merhab'ın kılıcı Âmir'in kal­kanına saplandı. Âmir,-Merhab'ın ayaklarına doğru hamle yapmak üzere atıl­dı. Kılıcı kısa idi. Kılıcının ağzı kendisine dönerek diz kapağına isabet etti. Bu darbeden dolayı da şehid oldu. Seleme, Hz. Peygamber'e (s.a.): "Âmir'­in amelinin boşa gittiğini söylüyorlar." dedi. Allah Rasûlü (s.a.) de: "Bunu söyleyen yalan söylemiştir. Şüphesiz Âmir'e iki ecir vardır." buyurdu ve iki parmağım birleştirerek dedi ki: "Şu gerçek ki Âmir, hem Allah'a itaat yo­lunda bütün ilim ve amel kuvvetini sarfeden, hem de Allah yolunda savaşan bir mücahiddir. Yeryüzünde Araplardan onun gibisi az bulunur."[735]

Allah Rasûlü (s.a.) Hayber'e geldiğinde sabah namazını kıldırdıktan sonra müslümanlar hayvanlarına bindiler. Haber halkı müslümanlann geldiğinden habersiz, tarlalarına gitmek üzere ipleri ve zembiUeriyle yollara düşmüşlerdi. Orduyu görünce: "Vallahi Muhammedi İşte Muhammed, işte ordu!" deyip kaçışarak kalelerine döndüler. Rasûlullah (s.a.) onların bu halini görünce şöyle söyledi: "Allahu ekber, harap oldu Hayber! Allahu ekber harap oldu Hay­ber! Biz düşman bir kavmin yurduna girince, uyarılmış olan o kimselerin hali yaman olur!"[736]

Hz. Peygamber (s.a.), Hayber'e yaklaşıp onu karşısına alınca, "Duru­nuz." diyerek mücahidleri durdurdu ve: "Allah'ım! Yedi gök ve onların göl­geledikleri şeylerin Rabbi! Yedi kat yer ve onların yüklendikleri şeylerin Rabbi! Şeytanlar ve onların saptırdıklarının Rabbi! Senden bu kentin hayrını, halkı­nın hayrını ve orada bulunanların hayrım diliyoruz. Bu kentin şerrinden, hal­kının şerrinden ve orada bulunanların şerrinden sana sığınırız." diye dua edip sonra orduya: "Haydi ilerleyiniz. Bismillah!"[737] diye talimat verdi. [738]

[736] Buharî, 12/6, 56/102, 64/38; Müslim, 1365; Tjrmizî, 1550; Nesâî, 1/272; Ahmed b. Han-bel, Müsned, 3/102, 161, 164, 168, 206, 246, 263. Bu hadis, her ikisi de Mâliki mezhe­binden olan İbn Abdilber ve İbn Reşîk'in Muvatla Şerhİ'nde Nevevî'nin Müslim Şerhİ'nde olmak üzere, hepsi de bu hadisin şerhinde belirttikleri gibi Kur'an'dan misal verme, is-tişhad etme ve iktibas yapmanın caiz olduğu hususunda bir asıldır. Aynı şekilde Mâliki mezhebinden Kadı Iyaz ve Bâkıllânî de bu hususun caiz olduğunu açıklamışlardır. Sa­hih hadisler ile sahabe ve tâbiîn'den gelen haberler de bunun caizliğine delâlet ederler.

[737] İbn Hişâm (2/329) İbn İshak'tan rivayet etmiştir. İbn İshak, "Bana, itham edemediğim bir kimse-Atâ b. Ebu Mervan el-Eslemî- babası -Ebu Muattib b. Amr kanalıyla rivayet etmiştir." diyerek nakletmektedir. İbn Kesîr'in (Bidâye, 4/183) kaydettiğine göre Bey-hakî, seneddeki müphem kişinin adının Salih b. Keysân olduğunu söylemiştir. Ondan rivayet eden İbrahim b. İsmail b. Mecma' zayıf bir râvidir. Fakat Hâkim {1/446, 2/101), Heysemî (5/252) ve İbnü's-Sünnî'nin (525) Süheyb'den (r.a.) rivayet ettikleri hadis bu hadise şahîdlik eder: Süheyb şöyle demiştir: Rasûlullah (s.a.) girmek İstediği her şehri gördüğünde şöyle dua ederdi: "Yedi kat göklerin ve gölgelendirdiklerinin Rabbi olan Allah'ım!..." Metinde geçen hadisi destekleyen bir başka rivayet de Ebu Lübâbeb. Münzir kanalıyla gelen hadistir. Heysemî bu hadis hakkında Mecmau'z-Zevâİd'de (10/134) der ki: Hadisi Taberânî, £v5û/'ta rivayet etmiştir. İsnadı sahihtir.

[738] İbn Kayyim el-Cevziyye, Za’du’l-Mead, İklim Yayınları: 3/364-365.

Allah rasülüne gönülden bağlı , cihad ehli olan sahabeyi kirama rabbim salat ve selam eyle ..Rabbim her bir sahabeyi gönlümüze koysun onlar gökteki yıldızlar gibiler ..Rabbim onların sevgisini içimizden eksik etmesin aminnnnnnn............