Ev kadını olmak

Herhangi bir topluma ya da grubu girdiğinizde size ne iş yaptığınızı sorarlar. Nedense ev hanımıyım deyince insanların yüzünde bir küçümseme ifadesi görürsünüz. Bunun nedeni aslında toplumda ev hanımlığının pek önemsenmemesi ya da eğitimi düşük ve mesleği olmayan kadınların yaptığı bir iş olarak algılanmasıdır. Toplumda, bu türden bir algının gelişmesi, ev hanımlarıyla ilgili önyargıları ve ön kabülleri de beraberinde getiriyor. Bunun sonucunda da ne yazık ki, herhangi bir kariyeri ya da mesleği olan kimseler saygıyla baş tacı edilirken, ev hanımları küçümseniyor, hak ettiği konumda değerlendirilemiyor.

Oysa ev hanımları, yaptıkları, ürettikleri ve ortaya koydukları iş ve çalışma performansı bakımından, oldukça ağır ve çok yönlü bir çalışmanın içinde yer alıyorlar. Evin işleri, çocukların eğitimi, alışveriş, misafirlerin karşılanması ve ağırlanması hanımın sorumlulukları arasındadır. Öğrencilik yıllarımda ev hanımı olmak bir kavram olarak benim zihnimde de toplumun algılarından farklı değildi. Fakat o günlerde yaşadığımız apartmana bir aile taşınmış ve evin hanımı bunun o kadar da basit bir iş olmadığını bize kendi yaşamıyla göstermişti.

Bu hanım her kadın gibi evin bütçesini çıkartıyor ve Çarşamba günü akşam saatlerinde pazara gidiyordu. Çünkü bu saatlerde pazarcılar, dökülen kırılan meyve ve sebzeleri yarı fiyatına satıyorlardı ve bir haftalık meyve ve sebzeyi cüzi bir paraya satın alıyordu. Ayrıca küçük kumaş parçaları alıyor evde çocukların giysilerini bu kumaşlardan dikiyor, giysi parasından kurtuluyordu. Bebek için defolu bezler, uygun fiyatta çocuk mamaları alıyor bütün bunları nereden nasıl sağlayacağını öğreniyor tedarik ediyordu. Ayrıca evin en büyük çocuğu akşam geldiğinde onun derslerine de yardımcı oluyor, bir yandan ev işi yaparken diğer yandan onun günlük okul anılarını da dinliyordu. Kadıncağız sadece bunlarla kalmıyor bir de fırsat buldukça el işi yapıyor ve çeyiz mağazalarına satıyor faturaları kendisi ödüyordu...

Hepimiz annelerimizin, büyükannelerimizin aynı şekilde evin içinde edata bir ekonomist, bir sosyal bilimci, bir eğitimci, bir psikolog, bir mürebbiye bir aşçı bir temizlikçi gibi çalıştıklarını ve bizler için mücadele ettiğini hatırlarız. Ama her nedense birinci derecede yakınlarımızın bu başarılarını pek fark edemeyebiliyoruz ve onları hak ettikleri konumda değerlendiremeyebiliyoruz. Ben de, o dönem komşumuzun bu gayretlerini ve ev içindeki başarısını gördüğümde ev hanımı olmanın gerçekten ciddi bir iş olduğuna inanmış ve bu insanların emeklerinin neden görülmediğini, neden önemsenmediğini düşünmüştüm.

Eğer bir mesleği icra ediyorsanız zihniniz sadece bu mesleğin gerektirdiği işlerle meşguldür. Oysa ev hanımları, ne pişireceklerini, nereyi temizleyeceklerini, aybaşını nasıl geçireceklerini, çocukların eğitimiyle nasıl ilgileneceklerini hesap ederler ve kendilerini bütün bu alanlarda geliştirmeye çalışırlar. Üstelik emeklilik gibi bir şansları da yoktur. Hayat boyu devam eden bir iş hareketliliğine sahiptirler. Ve bütün bu çalışmalarının kendilerine kazandırdığı bilgi ve tecrübelerini de çocuklarına bırakıp giderler. Bunlar önemlidir. Hepimiz, sofraya nasıl oturacağımızdan tutun da, yatağımızı nasıl toplayacağımızı, misafire nasıl davranacağımızı, boş vaktimizi nasıl değerlendireceğimize kadar her şeyi annelerimizden öğrenmişizdir. Öyleyse bize okumayı, yazmayı öğreten kimselere nasıl saygı gösteriyor ve onları hak ettikleri konumlara yükseltiyorsak, annelerimizi de aynı şekilde sahip oldukları saygınlıklarıyla analım... Ve onları küçümsenen ev hanımları olarak değil, hayatı bize öğreten ve ev içinde çok yönlü çalışan önemli şahsiyetler olarak algılayalım...


Fatma Tuncer - Milli Gazete
2009-05-24  

Aynen öyle bencede her insanın bu hayatta bir görevi vardır ALLAH herkese hayırlısını versin

bana göre ev hanımlıgı diye meslek yok çünkü çevremize bakın doktarından ögretmenine ilkokul mezununa kadar her kadın çoçugunu bırakmıyor, ev temizligine belki ev alışverişine annelerimiz yapıyor.

Ve aleykümüsselam....Kendi annemden biliyorum gecesini , gündüzünü bize ayırır, ne çok fedakerlık yapardı..Üzülür, ağlar, yeri gelir sevinçlere boğulurdu..Ev hanımlığı kadar zor bir meslek tanımıyorum ben..Tabi ne kadar erkekler bunu  kabul etmese de, aynı zaman da hiç anlamayacaklar.

Haklısın ablacım

Bence dünya daki en zor meslek ev hanımlığı.Ev işi,alışveriş,eş,çocuk.Rabbim hayırlısı işe yapmayı bizlere nasip etsin.

amin hocam katılıyorum..

Ev hanımı demek baya bir rütbe sahibi olmak demek,  ücreti ise maddiyattan ziyade manevidir. Hiç de küçümsenecek bir yük hafifliği yoktur aksine madden ve manen insanın her zaman çalışmasını gerektirir.

Ev hanımlığı en en önemli ve en zor meslek olsa gerek..çünkü meslek sahibi bir insan yalnızca bir konuya yönelirken,ev hanımları çok yönlü bir çalışma içindeler..çocuk,yemek,iş , temzilik....
yaptıklarına bakılırsa asla  küçümsenecek bir halleri yok.ama galiba bunu ev hanımı olmayan tam anlamıyla  anlayamıyor,ve anlayamayacak da..toplumdaki algı da bundan kaynaklanıyor olsa gerek ..

Bu paylaşım için Rabbim Razı olsun inşaEllah . Çünki ev hanımı olmak  ailenin tüm manevi sorumluluğunu almak evin düzenini sağlamaktır Allah ın izni ile.Rabbim hakkıyla yerine getirenlerden eylesin inşaEllah.Amin

Ev hanımlığını küçümseyenlerın mantığını anlamıs değilim.. Bayan calışşsın çalısmasın , yuksek oğretim görsun gormesın evindeki sorumluluğu , yuku oldukca fazladır..  Kamuda ya da özelde çalışan bır bayan ay sonunda maasını alıyor ve emeklıliği gelince emeklı oluyor.. Ancak ev hanımının böyle bır lüksu olmuyor :) Onlar bir omur evinin direğidir ve ev hanımları olmadan bir ev ayakta duramaz..

Selamün aleyküm; ev hanımlığı çok zor bir şey.Ev hanımları herşeyi yapıyor.Çocuklarına bakıyor,evi temizliyor.Ev hanımları çok iş yapıyor.O yüzden bütün işler ev hanımının üstünde.

Ev hanimi olmak evin idaresini götürmek vs ciddi günlerdir bir bayan için ..Aslında bayan bunu seve seve yapar ve ona bu yük olarak gelmez ..Evin direği kadındır ve kocasida başta olmak üzere cevresindekile çocukları vs  saygılı yardimsever olmalı .. Bu yükü bir nebze olsun azaltmalilar..Asala ama asla küçümsenecek bir durum olamaz..