Gam Yükünün Kervanı Geldi

Tavan Arası

Ekim 2006 94.SAYI

Akif GÜLER kaleme aldı, TAVAN ARASI bölümünde yayınlandı.

Gam Yükünün Kervanı Geldi

Gam, yani kederlenmek insanın fıtratından. İnsanın istemediği bir durumdan dolayı yüreğinin dağlanması, içinin karalar bağlaması demek. Azı karar çoğu zarar bir duygu. Bireyselliğin gemi azıya aldığı, paylaşımın, sıla-i rahmin, komşuluğun yok olmaya tutuğu bu zamanlarda kederlenmek artık bir hastalık.

Git gide yalnızlaşmamız ve yabancılaşmamız kederlenme seviyemizi düşürdü. Artık yitirdiğimiz en ufak şeylere bile tahammülümüz kalmadı.

Tabii ki insanın kendini hesaba çekmesi, yitirdiklerinin üzüntüsüyle elindekilerin kıymetini bilmesi kederlenmenin olumlu yönü. Ama fırsat ve tedbir zamanını geçirdikten sonra üzüntü çekmek abes değil mi?

Kederlenmek, gamla dolmak eski den de günümüzde de zengin fakir, amir memur, ünvanlı ünvansız herkesi pençesine alan bir duygu. Vatan-ı asliden gurbete düşmenin, bir de o gurbette olur olmaza gönül bağlamanın sonucu kederlenmek.

Rivayet edilir ki, Emevi halifelerinden Abdülmelik oğlu Yezid bir gün “Dünyada insan kedersiz olamaz!” sözünü gurura kapılıp reddeder. Aradan üç gün geçince, çalgı nameleri arasında zevke gelip: “Ah! Ben senin aşkınla uçacağım ve saltanatımı feda edeceğim!” dediği meşhur sevgilisi Habâbe’nin yemek sırasında boğazında kalan bir nar tanesi ile öldüğünü görür. “Dünyada insan kedersiz olmaz” sözünü doğrulamaya mecbur kalır. Yedi gün hasret ateşiyle yanıp, sekizinci gün Habâbe’nin peşinden gidiverir.

Yine rivayet edilir ki, Endülüs padişahı Üçüncü Abdurrahman ölünce, cebinden çıkan bir kağıt parçasına şunları yazmış olduğu görülür: “Ben tam elli sene saltanat sürdüm ve her teşebbüs ettiğim şeyde muvaffak oldum. Hiçbir harpte mağlup olmadım, hiçbir sebeple zaruret çekmedim. Bununla beraber ömür boyunca kedersiz geçen vaktim yalnız on dört gündür!”

Bu sebeple derler ki: Bu dünyanın gamsız sefasını süren ancak âriflerdir. Onlar Allah’tan başkasına rağbet etmezler, ehil olmayanların tekdir ve azarlamalarından, dünya afetlerinden müteessir olmazlar. Böyle olunca elbette ki bizim gibi gam ve keder çekmezler. Onların bakışı daima şu nokta üzerinde sabit bulunur:

Gam değildir gide dünya, kala din,
Gam odur ki; kala dünya, gide din!

“Hikmet Müminin Yitiği” Bâbından

• Ne yaparsak yapalım, ne akıl, ne erdem ne de yasalar kamuoyunu yenebilir. Onu değiştirme sanatını bulmaktan başka yol yoktur. Bir kez daha diyelim ki, bu sanatın da zorbalıkla hiç ilgisi yoktur.

• İnsanların en kötüsü en fazla kabuğuna çekilen, yüreğini yalnız kendine çevirendir. En iyisi de sevgilerini eşitçe herkesle paylaşandır.

• Çocuğun her yaptığı işin neye yaradığını, her inandığı şeye niçin inandığını bilmesi bana yeter. Bir daha söyleyeyim ki benim amacım ona bilimi vermek değil, gereğinde bilimi kendi edinmesini, ona tam değerince önem vermesini öğretmek, her şeyden önce doğruyu sevdirmektir. Bu yöntemle az ilerlenir, ama yararsız hiçbir adım atılmış olmaz ve geri dönmek zorunda da kalınmaz.

• Her kötülük güçsüzlükten gelir; çocuk yalnız güçsüz olduğu için kötü olur. Güçlendirin onu, iyileşecektir.

• Şunu gördüm ki insanlar yalnız Avrupa’da parayla konaklar. Bütün Asya’da sizi bedava konuk ederler. Orada bütün rahatlıkları bulamazsınız elbet ama: “Ben bir insanım ve insanlar evlerine alıyor beni” diyebilmek az şey midir? Yüreğin bedenden daha çok rahat ettirildiği yerde, insan küçük yoksunluklara kolayca katlanır.

• Gençlik bilgeliği öğrenme çağıdır, ihtiyarlıksa onu uygulama.

• İnsanın elindeki para özgürlüğün, ardına düşülen paraysa köleliğin aracıdır.

• Hükümetin en önemli işlerinden biri aşırı varlıktan doğan eşitsizlikleri önlemektir, ama para yığınlarını sahiplerinin elinden alarak değil, herkese para yığma kapılarını kapayarak; yoksullara hastaneler yaparak değil, yurttaşların yoksul düşmemelerini sağlayarak.

Jean Jacques Rousseau (Fransız düşünür, 18. Yüzyıl)

Ramazannâme

Edesiz her dem safâlar
Budur Hüdâ’dan recâlar
Vakt-i şerifler hayr ola
Gözümün nuru ağalar

Şekkimiz yok, birdir Hüdâ
Yoluna bu canlar fedâ
Vakt-i sahur oldu diye
Eylerler müminler nidâ

Temcid okundu her taraf
Minareler buldu şeref
Cümle camiler doldu hep
Müminler ile saf be saf

Sahur sünnet irâdettir
Bize lâyık ibadettir
Beyim, sahura uyanmak
Ne devlet ne saadettir

Hilaf değil, gözüm nuru
Sever dahi zevk süruru
Mümin olan medhin eder
Cânâ bu vakt-i sahuru

Hak Tealâ kılsın yâri
Bahr-i rahmet oldu câri
Sanman cismini herkesin
Yakmaz cehennemin nâri

Açıldı gülşende güller
Figan eylesin bülbüller
Buldu ziynet bunca âlem
Nice medh eylesin diller?

Dinleyin bekçi kemteri
Hemîşe ol gamdan beri
Bu aya hürmet edenler
Firdevs-i a’lâdır yeri

Ah edip her dem ağlarım
Derya misali çağlarım
Hak’tan ümidim kesmezem
Gönlümü Hakk’a bağlarım

Tâb u tâkat yoktur tende
Gezerim âlemde zinde
Vakt-i sahur oldu uyan
Hâb içinde kalma sen de

Böyle günler girmez ele
Sâim olun güle güle
Bu Ramazan hürmetine
Safâda ol devlet ile

Devr etmededir bu felek
Dopdoludur içi melek
Ömrümüz olsun ziyade
Budur Mevlâ’dan dilek

Devlet erdi sâimlere
Hem gecesinde kâimlere
Kalkın ibadet edelim
Vakt-i sahurdur müminlere

Sizlere hürmet eyledim
Hürmette izzet eyledim
Ağalarım ben sizleri
Hakk’a emanet eyledim.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın