Zühd ve takvası

Zühd Ve Takvası

Hasen b. Salih b. Hay der ki: Zahitlerden bir grup Ömer b. Abdulaziz'in huzurunda züht konusunu müzakere ettiler. Ömer b. Abdulaziz: "Dünyada en zahit insan Hz. Ali b. Ebi Talib'dir." dedi.[1117]

Adamın birisinden rivayet edilir ki o, Hz. Ali'yi bir eşeğe yan binmiş her iki ayağını da aynı tarafa sarkıtmış olarak görmüş. Sonra Hz. Ali (r.a.) "Ben dünyayı önemsenmez hale getirdim." demiş.[1118]

Hüşeym, İsmail b. Salim -Ammar el-Hadramî isnadıyla Ebu Ömer Zazân'dan şöyle anlatır:

-Adamın birisi Hz. Ali'ye bir şey anlattı. Hz. Ali ona "Görüyorum ki bana yalan söylüyorsun" dedi. Adam "Hayır söylemedim." dedi. Hz. Ali de: "Eğer yalan söyledinse sana beddua edeceğim." dedi. Adam "Beddua et öyleyse!" deyince Hz. Ali de beddua etti. Adam çok geçmeden kör oldu.[1119]

Ata b. Es-Saib, Ebu'l-Buhterî aracılığıyla Hz. Ali'nin "İnsanın ciğerini en iyi soğutup rahatlatan şey, bilmediğim bir şey hakkında sorulduğunda "Allah daha iyi bilir" diyebilmemdir." dediğini söyler.[1120]

Hayseme b. Abdirrahman Hz. Ali'den nakleder: "Kim insanların kendine insaf etmesini isterse kendisi için neyi seviyorsa onlar için de aynısını sevsin."[1121]

Amr b. Murra Ebu'l-Buhterî'den naklediyor: Adamın biri Hz. Ali'yi övdü. Zira Hz. Ali'den kendi hakkında yaptığı bir şey kendine ulaşmış idi. Adama "Ben senin dediğin gibi değilim. Ben senin içinde beni

anladığından daha yukardayım." dedi.[1122]

"Saduk" dereceli bir ravi olan Muhammed b. Bişr el-Esedî, zayıf bir ravi olan Musa b. Mutayr aracılığıyla Sa'sa'a b. Sûhân'ın şöyle anlattığını söyler: Hz. Ali vurulduğu zaman biz yanına geldik ve: "Yerine birini halife bıraksan!" dedik. Hz. Ali de: "Allah size hayır istiyorsa içinizde en hayırlınızı başınıza reis yapar. Nitekim bizim hayrımızı arzulayıp Hz. Ebu Bekir'i halife yapmıştı." dedi.[1123]

Şa'bî -Ebu Vail -Abdulmelik b. Sela' -Abdihayr olarak başka bir isnad ile Hz. Ali'nin: "Hz. Ebu Bekir halife seçildi. Rasulullah (s.a.v.)'in ameliyle ve onun sünnetiyle amel etti." diyerek yukarıdaki gibi hadisi nakletmiştir.[1124]

Hasen b. Umara, Hakem yoluyla Eba Vâil'den Hz. Ali'ye "Bize yerine birini tavsiye etsene" denilince "Rasulullah yerine birini seçmedi ki ben de seçeyim. Ama Allah insanların hayrını arzu ediyorsa Peygamberden sonra onları içlerinde en hayırlı olanın etrafında topladığı gibi yakında bunları da en hayırlılarının etrafında toplayacaktır." dediğini anlatır.[1125]

A'meş, Salim b. Ebi'1-Ca'd isnadıyla Abdullah b. Seba'dan "Hz. Ali'yi şöyle derken duydum." dediğini anlatır. "Şuradan (Kafadan) akan kanla şurası (sakalı) kızıla boyanacak. Beni gözetleyen ancak eşkıya biridir." Arkadaşları "Yâ Müminlerin emiri, bize onu bildirsen de sülalesinin kökünü kazısak." dedik. Hz. Ali ise "Beni öldürenden başkaların öldürmeyeceğinize Allah'a ant veririm." dedi. Onlar: "Bize bir halife seçsen!" deyince "Hayır, ancak bende sizi Peygamberin sizi kendi kanaatinize bıraktığı gibi bırakıyorum." dedi. Onlar da "Peki o vakit Allah'ın huzuruna vardığında ona ne diyeceksin?" dediler. Hz. Ali de: "Allah'ım sen beni onların arasına dilediğin bir süre bıraktın. Sonra beni kendine aldın. Şimdi sen de onlarlasın. Dilersen onları ıslah, dilersen onları ifsad edersin." dedi.[1126]

Ölümü

A'meş, Habib b. Ebi Sabit yoluyla Sa'lebe b. Yezid el-Hummâni'den nakleder: Hz. Ali'yi şöyle derken duydum: Ben bunu Peygambere isnad ettiğime şahitlik ederim: "Şurası şuradan akan kana boyanacak yani kafan akan sakalı boyayacak bunu onların en eşkiyası yapacak."[1127]

Şerik, Osman b. Ebi Zur'a aracılığıyla Zeyd b. Vehb'den aktarıyor: Basra haricî mezhebinden bir grup insan Hz. Ali'nin yanına geldi. Onlardan el-Ca'd b. Na'ce denen adam: "Allah'tan kork ya Ali sen zaten ölmüşsün." dedi. Hz. Ali ona: "Aksine, öldürülmüş olmam gerek! Şuraya indirilecek bir darbe şurayı kana boyayacak. Bu böyle bildirilmiş bir sır, gerçekleşen bir ilahi kaza "iftira eden perişan olmuştur." (Taha 61) dedi.

Bu kere Haricî, Hz. Ali'ye giydiği elbiseyi başına kaktı. Hz. Ali de ona: "Benim elbisemden sana ne. Ne var bunda. O kibirden uzak, müslüman kişinin beni örnek almasını en uygun elbise!" dedi.[1128]

Fıtr, Ebu't-Tufeyl'den Hz. Ali (r.a.)'ın şu beyitle misal getirdiğini söyler:

- Nefsini ölüme hazırla zira ölüm kesin sana gelecek. 2- Öldürülme korkusuna kapılma bir gün vahana konuk olunca.[1129] Süfyan b. Uyeyne, Abdülmelki b. A'yen -Ebu Harb b. Ebu'l-Esved ed-Düelî isnadıyla babası Ebu'l-Esved'den Hz. Ali'nin şöyle anlattığını bildiriyor: Irak'a gitmek üzere ayağımı atımın üzengisine koymuştum ki yanıma Abdullah b. Selam geldi ve bana "Irak'a gitme! Zira orada sana kılıcın ucunun değeceğinden korkuyorum." dedi. Ben de "Allah'a yemin ederim ki zaten bunu bana Rasulullah (s.a.v.) bildirmişti." dedim. Ravî Ebu'l-Esved der ki: O günkü gibi bir muharibin öldürüleceği

haberini' bizzat kendi verdiği (yine de sütüne gidiyordu)[1130] bir gün görmedim.

Süfyan b. Uyeyne "Ravi Abdulmelik b. A'yen rafizî'dir." der.

Yunus b. Bükeyr, Ali b. Ebi Fatıma vasıtasıyla el-Esbağ el-Hanzalî'den nakleder: Hz. Ali'nin vurulduğu yere müezzini Âmir b. Nebbah şafak sökünce namaza kalkmak için yanma geldi. Hz. Ali de kalkıp yürüdü. "Babu's-Sağir'e -küçük kapıya gelince. Abdurrahman b. Mülcim ona saldırıp kılıçla vurdu. Ümmü Gülsüm bt. Ali de çıkıp "Benim bu sabah namazı vakti başıma gelenler nedir. Kocam Ömer sabah namazında öldürüldü. Babam Ali de sabah namazında öldürüldü." diye sızlandı.[1131]

Ebu Cinab el-Kelbî der ki: Bana Ebu Avn es-Sakafî, Hz. Ali'nin öldürüldüğü geceyi şöyle anlattı:

-Hz. Hasan b. Ali anlattı: Ben dün gece evimden çıktım. Emiri'l-Mü'minin namaz kılıyordu. Bana "Oğlum, ben ailemi gece ibadetine kaldırayım diye biraz erkenden uyudum. Çünkü bu gece Ramazan ayının on yedinci gecesi dolun ayın tamlandığının ertesi gecesiydi. Ama gözlerim bana galip geldi. Sanki o sırada Rasulullah'ı yanıma gelmiş gibi hayal ettim ve "Ya Rasulallah! Bu ümmetinden gördüğüm bu yamukluk bu düşmanlık neyin nesi!" dedim. Bana "Onlara beddua et!" buyurdu. Ben de "Allah'ım bana onlardan daha hayırlı cemaat ver. Onlara da yerime şerli bir emir ver!" dedim. İbnu Nebbah geldi ve namaz vaktinin girdiğini bildirdi. Babam da namaza gitmek için evinden çıktı, ben de arkasından çıktım. İki adam yolunu kesti. Birisinin kılıcı kapının kemerine çarpıp isabet etmedi. Diğerininki ise başına isabet etti.[1132]

Ca'fer b. Muhammed de babasından nakleder: Hz. Ali namaza giderdi. Elinde insanları ikaz edip namaza kaldırdığı bir değneği vardı. İbnu Mülcim ona kılıçla vurdu. Yakalanıp getirilince Hz. Ali hizmetçişine "Siz ona yedirin ve içirin, yaşayacak olursam onun kanının velisi (koruyucusu) ben olacağım!" dedi.[1133]

Aynı haberi bir başkası rivayet edip "...yaşarsam onu öldürürüm veya af ederim. Ama ölecek olursam bana kısas olarak onu öldürün. Fakat aşırı gitmeyin. Zira Allah aşırı gidenleri sevmez." İlavesini yapar.[1134]

Muhammed b. Sa'd (olayı) şöyle anlatır: Abdurrahman b. Mülcem Kûfe'de Şebib b. Becra el-Eşcaî'ye rastladı. Onu Hz. Ali'yi öldürme planını anlattı. O da uygun buldu. Hz. Ali'nin namaza geldiği küçük kapının karşısına oturdular. Hz. Hasan der ki: Ben seher vakti babama geldim yanına oturdum. Bana "Ben oturuyorken gözlerim bana galip geldi. Sanki hayalime Peygamber (s.a.v.) geldi de...

Hz Hasan'a yukarıdaki bahsi geçen düşünü anlattı. Hasan der ki: Babam namaz için çıktı, ben de arkasından çıktım. İbnu Nebbah önünde idi. Kapıdan çıkınca "Ey insanlar namaza, namazaaa" diye seslendi. Zaten her gün aynısını yapardı. Yanında yatan insanlara dürtüp uyandırdığı değneği vardı. İki kişi yolunu kesti. İbnu Mülcim tam beynine vurdu. Şebib'in kılıcı kapının kemerine çarptı. İnsanlar Hz. Ali'nin "Sakın adam elinizden kaçmasın!" diye bağırdığını duydular. Her taraftan bu ikisine saldırdılar. Şebib kaçıp kurtuldu. Abdurrahman b. Mülcim ise yakalandı. Kılıcını zehirlemişti.

Hz. Ali Cuma ve Cumartesi günleri yaşadı. Pazar gecesi Rama-! zan'dan geriye bir gün kalmış olduğu bir sırada öldü. Hz. Ali defnedil linçe İbnu Mülcim getirildi. İnsanlar toplanmışlar idi.

Petrol ve yontma aleti getirildi. Muhammed b. Hanefiyye, Hüseyn ve Abdullah b. Ca'fer b. Ebi Talib "bırakın da şunu biraz yontup inceltelim! dediler. Abdullah ellerini kesti. Ne of dedi ne tek kelime konuştu. Gözlerine kızartılmış mil çekildi. Yine of demedi. Sadece sen amcayın gözüne sürme çekiyorsun her halde deyip "İkra' bismi, rabbikellezî halak" suresini baştan sana okudu, gözleri kan boşaltmakta idi. Sonra dilini kesmek için ağzından çıkarmaya uğraştılar. O zaman acıyla inledi. İbnu Mücim'e "Diğer organların kesilirken hiç inleyip bağırmamış idin, şimdi bu feryad ne?" dediler. O da: "Bu bir sızlanma

değil, ancak Allah'ı anamadan dünyada az bir süre bile kalmak istemiyorum." dedi. Dilini de kestiler. Sonra ona bir hurma Küfesi içine koyup yaktılar.

Abdurrahman b. Mülcim esmer renkli, güzel yüzlü, seyrekçe dişli, saçları kulak yumuşaklarına varan biri olup, alnında çok namaz kıldığından secde yerinin izleri belli idi.[1135]

Rivayet olunduğuna göre Hz. Ali onlara onu öldürdükten sonra yakmaları emrini vermiş.[1136]

[1117] Tarihi Dımışk 42/489

[1118] Tarihi Dımışk 42/489

[1119] İ. Ahmed, Zühd 164; Tarihi Dımışk 42/491, 492; Ebu Nuaym, Ahbaru Isfehan 1/210

[1120] Tarihi Dımışk 42/310

[1121] T. Dımışk 42/517

[1122] T. Dımışk 42/518

[1123] Hakim 3/145; Tarihi Dımışk 42/5...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın