Vabisa ya sormadan cevap vermesi

Vabisa'ya Sormadan Cevap Vermesi

Yezîd b. Harun der ki: Bize Hammad b. Seleme, Zübeyr Ebû Abdisselâm. Eyyûb b. Abdillah b. Mekrez aracılığıyla Vâ-bisa el-Esedî'nin şöyle dediğini rivayet etti:

-Ben günah ve sevaba dair ne varsa, hepsini sormak üzere Rasûl-ü Ekrem'e geldim. İnsanları atlayıp huzuruna geçmek istedimse de oradakiler bana: "Yâ Vâbisa! Rasûlullah'tan uzak dur." diye ikaz ettiler. Ben de: "Bırakın da ona yaklaşayım. Zira ona yaklaşmam bana insanları sevmemden daha iyidir." dedim. Efendimiz de:

"Yaklaş yâ Vâbisa, yaklaş!" buyurdu. Dizim dizine dokunacak kadar ona yaklaştım. Efendimiz:

"Yâ Vâbisa! Bana sormaya geldiğin şeyi sana bildireyim mi?" buyurdu. "Evet, yâ Rasu-lullah!" deyince:

«Sen sevap ve günahı sormaya geldin.» buyurdu. Ben: Evet." dedim. Efendimiz ellerinin parmaklarını biraraya toplayıp göksüme dürterek:

«Yâ Vâbisa! Kalbine danış, aklına (gönlüne) danış. Sevap; Kalbin kendisi ile huzur duyduğu, gönlün tatmin olduğu şeydir. Günah ise; kalpte iz bırakıp gönülde tereddüt yapan şeydir. İnsanlar sana fetva verseler, hüküm verseler bile ...» buyurdu.[83]

İbni Vehb der ki: Bana Muâviye, Ebû AbdillaK Muham-med el-Esedî'yi şöyle derken işittiğini haber verdi:

-Günah ve sevabı sormak üzere Rasulullah'a (s.a.v) geldim. Rasul-ü Ekrem bana, daha ben kendisine bir şey sormadan:

-Sen bana günah ve sevabı sormaya geldin, değil mi? buyurdu. Ben: "Seni hak ile yollayan zata yemin olsun ki öyle. Ben onları sana sormak için geldim." deyince şöyle buyurdu

"Sevap gönlüyün genişlik duyduğu şey, günah da nefsinde iz bırakan şeydir. İnsanlar sana fetva verseler de (gönlüne danış)" buyurdu.[84]

Ebu Ruğal'in Kabrinin Yerini Söylemesi

Muhammed b. İshâk ile Ravh b. el Kasım (ayrı bir senet ile) İsmail b. Ümeyye aracılığıyla Büceyr b. Ebî Büceyr'den Abdullah b. Amr'ı şöyle anlatırken duyduğunu naklederler:

-Taife gittiğimizde Rasûlüllah'la (s.a.v) beraberdik. Orada bir kabre uğradık. Efendimiz:

«İşte Ebû Ruğal'in kabri burasıdır. O Sakîf kabilesinin babasıdır. Bu herif Semûd (Kur'an'da helakî bildirilen Se-mud) kavminden birisiydi. Allah onun kavmini helak ettiğin-de onu Ka'be'deki makamından da uzaklaştırdı. O, Ka'be'den

çıkıp giderken kavminin başına gelen bela burada da onun basma geldi, ve buraya defnedildi. Bunun delili şudur: Bu herif buraya gömülürken beraberinde altından yapılma bir dul ile birlikte gömülmüştür. Eğer şimdi siz onun kabrini kazmış olsanız bunu ele geçirirdiniz.» buyurdu. Biz de hemen kazmaya başlayıp bu dalı çıkardık.[85]

[83] Müsned 4/228; Tahavî Miişkilü'l Asar 3/34; Beyhakî Delail 6/293; Ebû Nü-aym Hıtyetü'l Evliya 2/24, 6/255. Yine Müsnedde (4/227) ve Beyhakî'nin Delail'inde iki ayrı isnadla Vabisa'dan bu hadis nakledilir. Daramî 2/246. Hadisi anlatan Vabisa (r.a) Hicri 9lcu sene Efendimizi yanına elçi olarak geldi. Daha sonra Cezire (Cizre ve civarı, yukarı Mezopotamya)ya yerleşti.

[84] Müsned 4/227; Buharı Tarihü'I Kebîr 1/144; Beyhakî Delâil 6/292. Müslim Nüvvâs b. Sem'an tarîki ile 2553; Tirmizî 2389; Müsned 4/182; Hakim 2/14; Tahavî Müşkİl 3/24'te buna benzer rivayette bulunurlar.

İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/65-66

[85] Beyhakî Delail 6/297; Ebû Dâvûd 3088; Abdurrezzak Muşannef 20989; Beyhakî Sünen 4/156.

İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/66-67
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın