Sayfayı Yazdır - Uhut günü kaçanları Allah ın af edişi

Uhut Günü Kaçanları Allah'ın Af Edişi

Vakîdî, şeyhlerinden naklen derki:

- Şeytan, "Muhammed öldürüldü" diye bağırınca ashab darma dağınık bir hale geldi. Kimi Medine'ye gelip ailelerinin yanma girdiler. Hanımları da, "demek Rasûlüllah'ı bırakıp kaçtınız ha!" diye onları azarlamaktalardı. O gün dönüp Medine'ye gelenler arasında falan oğlu falan, (Osman b. Affan (r.a.)'ı kasdetse gerek) Haris b. Hatib, Sevâd b. Gaziyye, Sa'd b. Osman, Ukbe b. Osman Harice b. Amir de vardı. Evs b. Kayzî de bir gurup ile tâ (Medineye iki günlük mesafede ki) Şukraya varmışlardı. Onlara Ümmü Eyman rastlamış yüzlerine toprak saçarak, "haydi alın şu kirmanlarıda (kadın olarak onu) ben değil siz eğirin. Kılıcı bana verinde onu ben kuşanayım" diyerek bir gurup kadınla birlikte Uhut'a doğru gitti.[403]

Mukatil b. Hayyân anlatıyor: Uhut günü olanlar olmuş, bir kısım ashab kaçışmişlardı. Peygamber (s.a.v.) onîarm yanına geldiği zaman, "Yâ Nebiyyallah! Allah bizi sana feda kılsın! Bize senin öldü haberin

gelince, kalbimize bir korku düşüp geriye kaçtık" diye özür beyan ettiler.[404]

îbni Ömer (r.a.)'e bir adam gelip: "Ben sana birşey soracağım, bana bunu anlat, sen Osman'ın Uhut günü kaçtığını biliyormusun?" dedi. İbni Ömer, "evet" dedi. Adam, "Onun Bedir günüde ortalardan kaybolup Bedir'e katılamadığını da biliyormusun?" deyince, îbni Ömer yine, "evet" dedi. Adam Peki Onun, Bey'ati Rıdvan günü kaybolup orada Rasûlüllah'a biat edenler arasında bulunmadığını da bilmiyormusun?" dedi. İbni Ömer bu soruya da, "evet" deyince adam:

- Allahu ekber, deyip gitmek istedi. İbni Ömer ona:

- Gel de sana sorduğun şeyleri iyice açıklayayım; Onun Uhut günü kaçışına gelince, ben, Allah'ın onu af edip bağışladığına şahitlik ederim; Bedir de bulunmayışına gelince, "onun nikahı altında Peygamberimizin kızı vardı ve o anda hastaydı. Rasûlüllah ona, "Sen hanımıyın tedavisiyle uğraş, Allah sana Bedr'e katılanların sevabı kadar sevap verecek" buyurup, üstelik ona ganimetten hisse bile verdi.

Bey'ati rıdvan'da bulunamayışma gelince, Rasûlüllah Onu Mekke'ye elçi göndermişti. Eğer Mekke vadisinde Osman'dan daha hayırlı birisi olsa Osman'ı değil onu gönderirdi. Bey'at'da Osman'ın Mekke'ye gönderilişinden sonra olmuştur. Üstelik Osman olmamasına rağmen Nebî (s.a.v.) sağ elini kaldırıp "İşte bu Osman'ın elidir" buyurup sonra sol elinin üstüne koydu ve "İşte bu da Osman içindir" buyurdu. Ey adam cevabını aldın haydi git," dedi.[405]

[403] Vakîdî 1/277, 278; Belazurî Ensabü'l Eşraf 1/326; Beyhakî Delâil 3/310.

[404] Beyh. Delâil 3/311.

[405] Buharî Menak.b 62/7; Megazî 64/ ; Tirmizî 3706; Müsned 2/120; ibni Ebî Âsim Sünne 2/595; Bey. Delâil 3/311.

İmam Zehebi, Tarihü’l İslam Meğazi 3/307-308

๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Tarihül-İslam => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 20 Nisan 2011, 16:43:10