Rasulü Ekrem in terikesi

Rasulü Ekrem'in Terikesi

Ebû İshak eş Şîrazî, Müminlerin annesi Cüveyriyye'nin (r.a.) kardeşi Rasûlüllah'm kayını Amr b. el Haris el Huzâî' nin şöyle dediğini anlatıyor:

-Vallahi, Rasûlüllah (s.a.v) beyaz katırı, silahı ve sadaka olarak vakfettiği toprağı dışında vefat ederlerken ne Dinar ne dirhem ne köle ne cariye ne de herhangi bir mal bırakmıştır.

Haberi Buharî nakleder.[739]

Avmeş, Ebû Vail, Mesrûk isnadıyla naklettiği haberinde Hz. Âişe'den şöyle dediğini rivayet eder:

-Rasûlüllah (s.a.v) ne dinar, ne dirhem, ne koyun, ne sığır bıraktı ve ne de bir şey vasiyet etti.

Haber Müslim'in Sahihindedir.[740]

Misar, Âsim, Zirr isnadıyla Hz. Âişe'nin (r.a.): "Bana siz Allah Rasûlü'nün mirasını mı soruyorsunuz? Rasûlüllah (s.a.v) Dinar da, dirhem de, köle de, cariye de bırakmadı." dediğini anlatır.[741]

Urve, Hz. Âişe'den (r.a.) naklediyor:

-Rasûlüllah (s.a.v) vefat ettiği zaman benim evimde (yiyecek olarak) sadece arpa yarması[742] vardı. Ben de usanmcaya kadar ondan yedim. Tüketip de hiç kalmayınca "Keşke yiyip bitirmeseydim." dedim.

Haber muttefekun aleyhtir.[743]

El Esved, Hz. Âişe'den (r.a.) naklediyor:

-Rasûlü Ekrem (s.a.v), otuz ölçek arpa karşılığında (borcu Ödenince geri almak üzere) zırhı (bir Yahudi'de) rehin iken vefat etmiştir.

Hadis Buharî'dedir.[744]

Abbasi halifelerinin himayesinde bulundan Efendimizin bürdesine gelince, bu konuda Yunus b. Bükeyr, İbni İshak' tan Tebük seferi hadisesini naklederken şöyle temas ediyor: "Nebi (s.a.v) Efendimiz Eyle halkına, onlara eman verdiğini bildiren mektubu ile birlikte kendi hırkasını da vermiş idi. Onu da onlardan Ebu'l Abbas Abdullah b. Muhammed el Seffah üç yüz Dinar'a satın almış idi.[745]

Süfyan b. Uyeyne, Velîd b. Kesir, Hasen b. Hüseyin isnadıyla Fatıma bn. elHüseyn'den şöyle nakleder:

-Efendimizin vefat ettiğinde tezgahta dokunma iki hırkası vardı.

Bu ve üst haber mürseldir.[746]

Zehebî der ki: Buradaki (tezgah dediğimiz) "El Haffû" üzerine iplik sarılan ve "el Mitvât" (Toroslar'da Astar) diye ad verilen ağaca denir.

Zema b. Salih, Ebû Hazım'dan' Sehl b. Sa'd'm (r.a.) şöyle dediğini anlatır:

-Rasûlüllah (s.a.v) yün dokuma bir cüppe sahibi olarak vefat etmiştir.

Haberin isnadı sahihtir.[747]

Hz. Fatıma'nın (R.A.) Miras Olarak İstediği Mallar

Zührî der ki: Bana Urve anlattı ki, kendisine Hz. Âişe (r.a.) şöyle haber vermiş:

-Peygamberin (s.a.v) kızı Fatıma (r.a.) Efendimizin vefatından sonra, Ebû Bekir'e (r.a.) haber yollayarak, Allah'ın harp ganimetlerinden Rasûlüne bağışlamış olduğu kısımdan. Rasûlü Ekrem'den kendine düşen mirası istemek üzere haber salmıştı. Fatıma (r.a.) Nebî'in (s.a.v) sadaka olarak bıraktığı Medine ve Fedek'teki yerler ile Hayber'den düşen Humus (beşte bir) hisseyi istiyordu. Ebû Bekir (r.a.) da: Rasûlüllah (s.a.v) kesinlikle:

«Sadaka olarak bıraktığımız mala mirasçı bırakmayız. Muhammed'in ailesi, Allah'a ait olan bu maldan sadece yiyebilirler, ama yiyecek şeyler üzerine bir şey ilave etme hakları yoktur.» buyurdu.

Şimdi ben, Vallahi Rasûlü Ekrem'in sadakalarını sadaka olarak kendi hayatında bırakmış olduğu şekilden başka bir şekle çeviremem. Bu konuda kesinlikle Allah Rasûlü nasıl amel etmiş ise o şekilde uygulamada bulunacağım, dedi. Böylece Ebû Bekir (r.a.) Fatıma'ya (r.a.) bu sadakalardan bir şey vermeyi reddetti. Bu yüzden Fatıma (r.a.) da Ebû Bekir'e (r.a.) karşı içinde bir kırgınlık duydu. Ebû Bekir (r.a.) dedi ki:

Nefsim elinde olan Allah'a yemin olsun ki, Peygamberin (r.a.) akrabalarına karşı sıla-i rahim yapmaklığım (onlara olan bağı ve hakkı devam ettirmem,) bence kendi akrabalarımdan

daha Öncelikli ve efdaîdir. Ama bu mal hususunda benimle sizin aranızda sürtüşme konusu olan mevzuda asla haktan dönemem. Rasûlü Ekrem'i uygularken gördüğüm bir şeyi uygulamaya koymadan asla bırakamam, dedi.

Hadisi Buharî naklediyor.[748]

Ebû Bürde (r.a.) anlatıyor: Hz. Âişe'nin (r.a.) yanma girmiştim. Bize Yemen'de dokunma kaba bir izar ile sizin (Mü-lebbede) keçeli dediğiniz şeylerden bir elbise çıkarıp gösterdi ve. Peygamberin (s.a.v) bu iki elbise içinde vefat etmiş olduğuna yemin etti.

Bu haber müttefekun aleyhtir.[749]

Zührî der ki: Bana Hz. Hüseyin'in (r.a.) oğlu Ali haber verdi ki, Hz. Hüseyin'in (r.a.) şehadetinden sonra Medine'ye geldiklerinde kendisine Misver b. Mahrame (r.a.) rastlamış ve ona: "Benim senin için yapabileceğim bir emrin var mı?" diye sorunca o da, "Hayır!" demiş Mahrame, "Peki sana Rasûlüllah'm (s.a.v) kılıcı verildi mi? Eğer öyle ise insanların bunu almak için sana galip gelmesinden korkarım. Allah'a yemin ederim ki, onu bana verecek olursan benim canımı almadan kimsenin eli ona ulaşamaz." dedi.

Hadisi Buharî ve Müslim ittifakla rivayet ederler.[750]

îsâ b. Tahman der ki: Enes (r.a.) bize bir çift dibağlanmış deriden mamul ayakkabı çıkarıp gösterdi. Onların iki tane bağı vardı. Daha sonra Sabit bana Enes'ten naklen anlattı ki, meğer bunlar Rasûlüllah'm (s.a.v) ayakkabıiarıymış.

Haberi Buharî naklediyor.[751]

[739] Buharî Vasaya 35/1, Cihad 55/61, 86; Nesâî 6/229; Müsned 4/176; İbni Sa'd 2/316; Beyhakî Delâil 7/273; Hakim Müstedrek 1/419; Darakutnî 4/185

[740] Müslim 1635; Nesâî 6/240; İbni Mâce 2695; Müsned 6/44; Beyhakî Delâil 7/273; Ebû Dâvûd 2863; İbni Ebî Şeybe 11/207; İbni Sa'd 3/316; Darakutnî 4/185; Temhîd 215.

[741] Müsned 1/200, 201; îbni Sa'd 3/316; Beyhakî Delâil 7/274.

[742] "Yarma" Toros lehçesinde bir çok şeye kullanılır. Derelerin iki kenarını yararak geçtiği yere "Yâr" denir. Bunu insan yapınca yarma olur. Arpa buğday vs. değirmende hafif parçalanırsa buna "Kırma", bu işi el değirmeni ile yemeklik için yapılırsa buna da "Yarma" denir.

[743] Buharî 81/16 hadis no. 6451; Müslim 2973; Müsned 6/108; îbni Mâce 3345; Beyhakî Delâil 7/274.

[744] Buharî Cihad 56/89; Meğazî 64/86; Tirmizî 1232; Nesâî 7/303; İbni Mâce 2436; Müsned 1/236, 300, 301, 361, 3/102, 133, 208, 238, 6/453, 457; İbni Savd 2/317; Beyhakî Delâil 7/274.

[745] İbni Hişam 4/178; Beyhakî Delâil 7/278; Zehebî burayı kısaltmıştır. Asını el Ahval derki:

-Peygamber'İ m izin su tasını Enes'in (r.a.) yanında gördüm. Biraz paslan-mıştı. Üçte biri gümüş olup irice idi. Enes bize "Bu bardakla Rasûlüllah'a şu kadar su verdim." derdi. Sapı demir idi. Enes orayı altın yaptırmak isteyince Ebû Talha "Rasûlüllah'm yaptığı şeyi değiştirme" deyince öylece bıraktı. Bak Müsned 3/139, 155, 259.

[746] Beyhakî Delâil 7/279.

[747] Beyhakî Delâil 7/279.

İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/354-356

[748] Hadisin Müsneddeki bir diğer rivayeti şöyle biter: Ebû Bekir (r.a.):

-Ben onun yaptığı şeylerden birini bırakırsam ayağımın kayacağından korkarım, dedi. Âişe (r.a.) devamla derki: Peyğamber'in fs.a.v) Medine'deki bu sadakasını Ömer (r.a.) Ali ile Abbas'a verdi. Ali orayı Abbas'tan aldı. Hayber ve Fedektekini vermedi ve: «Bunlar Peyğamber'in Vakfıdır. Ümmetin başına gelen felaketler için ayrılmıştır.» deyip bunları devlet başkanının tasarrufuna bıraktı. Bu gün de (o zaman) hala aynıdır.

Buharî Feraiz 85/3, Vasaya 55/32, Fazaİlüs Sahabe 62/12, Meğazî 64/14; Müslim 1758, 1759, 1761; Ebû DâvÛd 2963, 2968, 2975; Tirmizî 1658; Nesâî 7/132; Muvatta 1823; Müsned 1/6, 9; kısa olarak da 1/4, 10, 20, 47, 48, 49, 60, 164, 179, 191, 6/145, 262; İbni Sâ'd 2/315; Beyhakî Delâil 7/279, 280; Beyhakî Süneni Kübra 6/299, 300, 301, 302; Abdürrezzak 9772, 9773, 9774; Temhîd 8/151, 152, 153, 155, 167; Tirmizî Şemail 21C, Ebû Ya'la Müsned 1/2, 3, 4, 43, 2/838; Humeydî Müsned 22.

[749] Buharî 77/19, 57/5; Müslim 2080; Ebû Dâvûd 4036; İbni Mâce 3551; Müsned 6/131; Beyhakî Delâil 7/275, 276.

[750] Buharî Humus 57/5; Müslim 2449 (95); Ebû Dâvûd 2069; Beyhakî Delâil 7/277.

[751] Buharî Humus 57/5; Beyhakî Delâil 7/277.

İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/357-359

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın