Hurma kütüğünün inlemesi

Hurma Kütüğünün İnlemesi

Abdü'l Vahit b. Eymen anlatıyor: Babam bana Câbir'in (r.a.) şöyle dediğini haber verdi:

«Rasûlüllah (s.a.v) Cuma günleri bir ağaca (veya hurma ağacına) dayanarak hutbeye dururdu. Kendisine; "Sana hutbe okuman için bir mimber yapalım mı?" denilince: "İsterseniz yapın." buyurdu. Ashab da kendisine bir mimber yaptılar. Cum'a günü gelince Rasûlüllah hutbe okumak için mimbere doğru gitti. Bunun üzerine hurma ağacı bebeğin ağıtı gibi bir ağıt kopardı. Efendimiz hemen mimberden inip onu kucakladı. Ağaç, ağlaması yatıştırılan bebeğin inlemesi gibi, inlemeye başladı. Bunun üzerine Efendimiz (s. a.v):

"Ağaç kendine yakın yerlerde duymuş olduğu zikr-i ilahiye ağlıyordu." buyurdu. Haberi Buharı ve diğer hadisçiler, Câbir'den (r.a.) naklettiler.[39]

Ebû Hafs el Alâ el Mazini (ki, adı Ömer'dir), Naff aracılığıyla Abdullah (b. Ömer) (r.a.) 'dan şöyle değini anlatır. "Rasûlüllah (s.a.v) bir hurma kütüğü üzerinde hutbesini okurdu. Minber yapıldığında bu kütük inlemeye başladı. Nihayet Efendimiz kütüğün yanma gelip onu eliyle mesnetti de sakinleşti."

Bu haberi Buharı de İbnü'l Müsennâ tankıyla Yahya b. Kesîr'den alarak Abdullah b. Mesvûd'dan rivayet eder ki. Bu haber Sahîh-iBuharî'deki "Garîbler'den sayılıyor".[40]

Abdullah b. Muhammed b. Akil, Tufeyl b. Übey b. Ka'b aracılığıyla babası Übey b. Ka'b (r.a)'dan şöyle dediğini rivayet eder:

"Peygamber (s.a.v) bir hurma kütüğüne doğru namaz kılar ve onun üzerinde hutbesini okudu. Sonra Efendimize bir mimber yapıldı. Efendimiz hutbeye çıkmak için bu kütüğü geçince bir feryad kopararak sarsılıp ortadan yarıldı. Efendimiz ağacın sesini duyunca hutbeden inip onu eliyle meshetti. Sonra da mimbere geri döndü. Mescid (tamir için) yıkıldığında onu Übey b. Ka'b alıp götürmüştü. Çürüyüp gidene kadar onun evinde kaldı. Sonra onu içinden ağaç kurdu yiyip bitirdi de adeta toz olup gitti. Bu hadis İbni Akıyl'den iki yol ile rivayet olunuyor.[41]

Arkasındaki Ashab’ını Görmesi

İmam Mâlik, Ebûz-Zinad, A'rec isnadıyla Ebû Hüreyre-den Efendimiz (s.a.v)'in şöyle buyurduğunu rivayet eder:

"Buradaki kıblemi görüyor musunuz? Vallahi sizin ne secdeniz, ne de rükünüz bana gizli kalıyor. Ben kesinlikle arkamdan da sızı görüyorum. Bu muttefekun aleyh bir hadıstır.[42]

Şafiî: "Bu Allahın ona verdiği bir keremi olup bununla onu diğer kullarından ayrı tutmuştur." der.[43]

Muhtar b. Fülfül de Enes (r.a)'dan bunun benzerini nakleder. Bu rivayette:

Rasûlullah (sa.v) bir gün bize bir namaz kıldırdı, namazı bitirince bize yüzünü dönerek: "Ey insanlar! Ben sizin İmamınızım. Sakın rukû'da, secde'de, kıyam'da ve namazdan ayrılmada benden önce davranmayın. Ben sizi Önümden de, arkamdan da görüyofum. Nefsim elinde olan zâta yemin ederim ki, benim görmüş olduğum şeyleri siz de görmüş olsaydınız, elbette siz de çok ağlar, az gülerdiniz." buyurması üzerine Ashabın "Yâ Rasûlallah! Sen ne gördün?" dedikleri, Efendimizin de: "Ben Cennet ve Cehennemi gördüm." buyurduğu mevcuttur.[44]

[39] Buharî Menakıb 61/21 h. no.2584, Beyhakî Delâil 2 , 6/66, Ebû Nüaym De-lâil 2/142 h.no. 303, Müsned 5/330, jbni Ebî Şeybe 11/485, Beyhakî Sünen .3/195, İbni Mâce 1417.

[40] Buharî Menakib 61/21, Tirmizî h.no.505, Dâramî 31 h.na25S5, Beyhakî Delâil 2/556, 6/67, İbni Hibban 8/150, Müsned 1/267, 363. Beyhakî Sünen 3/196, İbni Sa'd 1/2/11.

[41] Beyhakî Delâil 6/67; Ebû Nüaym Delâil 2/142 h.no '306; Daramı Mukaddime h.no 36; Müsned 3/137,138; İbni Mâce 1414. Hadisi Zehebî kısaltmış. Önemine binaen tamamını alıyoruz:

-Rasûlüllah (s.a.v) önceleri namazda hurma kütüğüne doğru namaz kılardı. O zamanlar mescidin damı çardak halindeydi. Hutbesini de bu kütüğün yanı başında verirdi, Ashabından birisi bir gün:

"Yâ rasûlüllah! Cum'a günü insanların seni görüp, hutbeni daha iyi işitmeleri için sana üzerine çıkabileceğin bir hutbe yapmamı arzu eder misin?" dedi Efendimiz "Evet" deyince, üç basamaklı bir hutbe yaptı. İşte minberin üst tarafındakıler bunlardı. Yeni minber yapılıp Rasûlüllah (s.a.v)'in eski minberinin yerine konulunca artık Rasûl-ü Ekrem'e bu yeni minberde hutbe okumak görünmüştü. Yeni minbere doğru yürüyüp eski kütüğün yanından geçince kütük ağlamaya başlayarak yarılıp parçalandı. Efendimiz kütüğün sesini duyunca inip yanına gitti ve, eli ile okşayarak onu yatıştırıp tekrar yeni minbere döndü. Efendimiz namazı ona doğru kılardı. Tufeyl derki: "Daha sonra Hz. Ömer zamanında mescit yıkılıp da tadilât yapılınca, bu kütüğü Übey b. Ka'b aldı. Çürüyüp, kurt tarafından yenip, toz olana kadar onun evinde kaldı."

İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/33-35

[42] Buharî Salat 40 Ezan 88; Beyhakî -6/73; Müslim 424; Müsned 2/303, 365, 375; Ebû Avâne 2/138; Sünne 13/289.

[43] Beyhakî Delâü 6/73.

[44] Beyhakî Delâil 6/74; Müslim 426; Beyh. S. Kübra 2/92. İbni Ebî Şeybe 2/328; İbni Huzeyme Sahih 9587.

İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/35-36
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın