Hicri ikinci yıl

HİCRİ İKİNCİ YIL HADİSELERİ

El-Ebvâ Seferi[11]

Nebî (s.a.v.) Efendimiz bu sefere katılmak için bizzat kendisi de Medine'den ayrılarak yola çıktı. Sa'd b. Ubâde'yi(r.a.) Medine'ye vali olarak bırakıp, "Veddan" denen yere kadar vardı. Bu seferinde, Kureyşin müfreze güçleri ve (onlara yardım eden) Damra oğullarıyla karşılaşıp, hesaplaşmak istiyordu.

Oraya vardığında, Damra b. Abd-i Menât b. Kinâne oğulları (duru-mun vehametini anlayarak) derhal anlaşma yapmayı kabul ettiler.

Peygamber Efendimiz ile bu anlaşmayı, Damraoğullannm lideri bulunan Mahşî b. Amr yaptı. Peygamberimiz (s.a.v.)'de bu anlaşmayı takiben Medine'ye geri döndü.

Veddan denilen yer, Medine'den (Mekke istikametinedoğru) dört konaklık uzakta bulunan bir yerdi.[12]

Hz. Hamza (R.A.) Komutasındaki Sîfü'l Bahr Seferi

Ebvâ seferinden bir müddet sonra, Rabîû'I evvel veya Rabîü'I âhir ayında Nebî (s.a.v.) Efendimiz, amcası Hz. Hamza'yı (r.a.) otuz kişilik, Muhacirlerden müteşekkil bir müfrezenin başında, "El-ıys" taraflarında bulunan "Sîfgl Bahr" (Deniz sahili) adındaki yere sefere gönderdi. Hz. Hamza oraya vardığında, üç yüz kişilik bir müfrezeyi sevketmekte bulunan Ebû Cehü ile karşılaştı. Zührî, bu müfreze sayısının üç yüz değil yüz otuz kişilik bir süvari gurubu olduğunu söyler.

Sîfiâ'l Bahr'da yaşayan Cüheyne kabilesi ile onların ileri gelenlerinden biri olan Mecdî b. Amr el-Cühenî'nin hem Müslümanlarla hemde Kureyşlilerle daha önce akdettikleri bir anlaşması vardı. Bu vesile ile bu Mecdî, her iki tarafın arasına girerek vuruşmalarını önlemiş oldu.[13]

nakleder:

"Rasûlüllah (s.a.v.) bizi üçyüz kişilik bir süvari olarak sefere çıkardı; emirimiz Ebû Ubeyde b. Cerrah idi. Kureyş kervanını gözlenecektik. 15 gün sahilde kalıp Öyle bir aç kıldık ki ağaç yaprağı çırpıp yedikte bu yüzden bu askere "Yaprak askeri" dendi. Terken deniz Anber denen bir ölü balığı kıyıya atmış. Biz ondan onbeş gün yiyip yağı ile yağlandık ve zayıflayan bedenimiz geri geldi. Ebû Ubeyde onun bir kıl-

[11] Bu seferin bir adı da Veddan Seferidir. El-Ebvâ Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in annesinin vefat ettiği yerdir. Medine'den Cuhfe tarafına giderken 13 mil uzaklıkta bir köydür. Mu'cemii'I Buldan'da Ya'kut'un deyişine göre, adını oradaki bulunan Ebvâ dağından almıştır. Bak, Mu'cemü'l Buldan Cilt 1/79.

[12] İbni Hişam 3/18; Vakidî Meğazî 1/11; İbni Sa'd Tabükat 2/8; Beyhakî Delâil 3/10; Taberî (Darü'l Kütübül ilmiyye) Tarih 1/14.

İmam Zehebi, Tarihü’l İslam Meğazi 3/12

[13] Vakidî Meğazî 1/9; Beyhakî Delâil 3/11; İbni Sa'd Tabâkat 2/6; îbni Hişâm Sîre 3/20; Taberî Tarih 1/14. Burada Vakîdi ve İbni Sa'd şu ön bilgileri de verirler:

- Hamza (r.a.) bu seferi Peygamber (s.a.v.)in Medine'ye hicretlerinin yedinci ayı cilan Ramazan'm başlarında idi. Medine'ye gelişinden sonra Efendimiz harpte sancak kullanma adetini ilk defa bu seferde yaptı. Beyaz renkli bir sancak tutuldu. Hamza ile gönderdiği otuz kişinin yarısının Muhacir, diğer yarısının'da Ensar'dan olduğu söylenir. Doğru olan ise bunların hepsinin Muhacir olduğudur. Zira Peygamberimiz, Bedir Harbi vuku bulana kadar, Ensarlı birini cihad için sefere çıkarmış değildi. Çünkü Ensar halkı Akabe biati esnasında Peygamberimize "kendi yurtlan olan Medine dahilinde koruma şartı" öne sürmüşlerdi. İşte bu görüş daha kesin görüküyor.

Vakîdi burada bu sefere katıldığı söylenen 9 muhacir ile 10 tane Ensarlı adını verip, "bu Mecdî'nin adamları daha sonra Medine'de Peygamber (s.a.v.)'in yanına geldiler. O da onlara İkramda bulunup "Mecdî işi dürüst bir kimseydi" buyurduğunu da anlatır. Buharî Cihad bahsinde (64/65) bu mevzuda Câbir b. Abdillah (r.a.)'tan şöyle çığını alıp koydu. Altından deve üstündeki yükü ile değmeden geçti. Bu seferde yanlarındaki bütün develeri kesip yediler idi. Medine'ye gelince durumu anlattılarda, Efendimiz: "ALLAH'ın rızkından yiyin. Yanınızda varsa bİzede ikram edin" buyurdu. Birisi bir mikdar verince onu yedi.

İmam Zehebi, Tarihü’l İslam Meğazi 3/13
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın