Sayfayı Yazdır - Hayber de müslüman olan köle

Hayber'de Müslüman Olan Köle

İbnü Lehî'a Ebu'l Esved aracılığıyla Urve'den ve Musa b. Ukbe'den bu konuda şöyle nakleder: Sonra. Yahudiler kaçıp kaçıp sağlam yapılı kalelerine sığındılar. Buraya El-Kâmûs kalesi deniyor. Takriben Efendimiz orayı yirmi gün kuşatma altında tuttu. Orası pek sıcak ot bile bitmeyen bir yerdi. Müslümanlar bu yüzden müthiş bir açlığa duçar oldular. Orada Yahudinin birine ait birkaç merkep buldular... Musa b. Ukba burada oradaki kıssayı ve Efendimizin ehli eşek eti yemeyi yasakladığını anlatıp şöyle devam eder:

- O sırada Efendisine ait bir davar sürüsü ile Hayberli siyah Habeş asıllı bir köle Haybere geldi. Hayberliîeri silahlanmış görünce:

- "Ne istiyorsunuz?" diye sordu. Onlarda:

"Şu kendisinin Peygamber olduğunu iddia eden adamla savaşacağız" dediler. Kölenin gönlüne Nebî (s.a.v)'in adı yer etti. O da koyunlarını alıp Resûlullaha doğru sürdü. Oraya gelince:

"Sen ne diyor ve neye da'vet ediyorsun?" dedi. Efendimiz (s.a.v):

"İslama ve şehadet kelimelerine" deyince köle:

"Ben Allah'a inanıp bu şehadetleri söylesem bana ne verilir?" dedi. Efendimiz:

"Sana cennet var, eğer bu halinle ölürsen..." buyurdu. O da Müslüman oldu. Köle :

"Yâ Nebiyyallah! Şu koyunlar bende emanettir." deyince Nebî (s.a.v):

"Sen onları askerimizin arasından çıkar ve kumluk bir yere bırak. Allah senin yerine emanetini sahibine ulaştıracaktır" buyurdu. O da öyle yaptı, koyunlar sahibine döndüler. Efendimiz ashabına va'zda bulundu... Hayber çarpışması sırasında bu siyahı köle şehit oldu. Onu alıp çadıra getirdiler. Denildiğine göre Resûlullah (s.a.v) çadıra bir göz atıp sonra ashabına dönüp : Allah bu köleye ikramda bulunup onu Haybere şevketti. İslâm onun gönlüne hakikaten girmişti. Ben onun başucunda iki tane Huri gördüm" buyurdu.[134]

İbnü Vehb, Hıyve b. Şürayh -İbnü'l Hâd- Şürahbil b. Sa'd isnadıyla Câbir b. Abdillah'tan nakleder:

- Hayber savaşında Peygamber (a.s) ile beraberdik. Bir müfreze teftişe çıktığında beraberinde güttüğü koyun sürüsü ile birlikte bir adam yakalayıp onu Peygamber (s.a.v)'e getirdiler. Nebî (s.a.v) ona dini hakkında konuştu. Adam O'na, "ben sana da senin getirdiğin dine de îman ettim ama bu koyunlar nasıl olacak o bana emanettir. O birer ikişer veya daha fazla insanların malıdır." dedi. Nebî (s.a.v) :

"Onlara çakıl taşı at, onlar sahibine döner gider" buyurdu. A-dam da eline çakıl veya toprak parçaları alıp bunları koyunlara atınca koyunlar kaçışarak gidip her biri sahibini buldu. Sonra bu adam harp saflarının en önüne geçip çarpıştı. Bir ok isabet ederek şehid oldu. Allah için bir tek rek'at namaz kılmaya bile vakit bulamamıştı. Peygamber (s.a.v) :

"Onu çadıra götürün!" buyurdu. Onlarda Nebî (s.a.v)'in çadırına götürdüler. Nebî (s.a.v) harbi o gün bitirip geldi ve yanına girip çıktı ve:

"Bu arkadaşınızın Islâmi çok güzel olmuştur. Yanına girdiğimde başucunda hurilerden iki tane eşi olduğunu gördüm" buyurdu. Bu hadis Hasen veya sahih dereceli bir hadistir.[135]

Müemmel b. İsmail, Hammad -Sabit el-Bünanî- isnadıyla Enes (r.a)'dan naklediyor: Adamın biri Peygamber'e gelip "Ya Rasûlellah! Ben rengi kara yüzü çirkin, kötü kokulu, malsız biriyim. Şu heriflerle öldürülünceye kadar çarpışsam bu cennete girebilirmiyim" dedi. Nebî (s.a.v) "Evet" buyurunca Ön tarafa geçip savaşa başladı ve şehid oldu. Nebî (s.a.v) onun yanına geldiğinde ölmüş bulunuyordu: Efendimiz

(s.a.v.) Allah yüzünü güzelleştirdi, kokunu hoş edip malını çoğalttı" dedi. Ravi der ki, burada bir de Efendimiz (s.a.v)in :

"Ben onun eşlerini gördüm ki, iki huri olup onun cübbesini ü-zerinden soyup onun cildi ile cübbesi arasına giriyorlardı" sözü geçer ki ya bu zat, yada bir başkası içindi. Bu sahih bir hadistir.[136]

Yunus b. Bükeyr, İbni İshak'tan naklediyor: Bana Abdullah b. Ebî Bekir, Eşlem kabilesinden birinden nakletti ki; Eşlem kabilesinin Sehm oğullarından bir kaç kişi Hayber'de Efendimiz (s.a.v)'e gelerek:

"Ya Resûlallah! Açlık iliğimize ilişti, elimizde ise hiçbir şey yok" dediler. Lakin Resûlullah'ın yanında da hiç birşey bulamadılar. Nebî (s.a.v) :

"Allah'ım! Sen bilirsin ki, bunların hali perişandır ve hiç güçleri yoktur. Benim yanımda da onlara verebileceğim birşey yok onlara içi yemek ve yağ dolu olan en büyük kalenin fethini nasib

eyle!" diye dûa etti. Ordu kalelere saldırdı Allah onlara Sa'b b. Muaz kalesinin fethini nasib etti. Hayber'de ondan daha fazla yemek ve yağ bulunan bir kale yoktu. Rasûlü Ekrem (s.a.v) Onların kalelerinden ele geçirebildiğini fethedip mallardan alabildiği kadar aldığında, onların Vatîh ve Sülâlim adlı iki kalesine kadar vardı. Bunlar Hayber'in fethedilen son iki kalesi oldu. Resûlullah (s.a.v) orayı on küsur gün kuşatma altında tutmuştu.[137]

[134] Beyhakî Delâil 4/220; Urve Meğazî 200; Hakim 2/636; îbni Hişâm 4/46.

[135] Hakim Müstedrek 2/136; Beyhakî Delâil 4/221; Bey. S. Kübra 9/143; Hakim hadise, Sahihü'l İsnad, der. Zehebî ise Müstedrek üzerine yazdığı telhisinde, "hayır ravî Şerahbil itham edilmiştir" diye itiraz eder, ama burada "sahih" saymaktadır.

[136] Beyhakî Delâi! 4/221.

[137] Taberî 3/14; Beyhakî Delâil 4/223; İbni Hişâm da da haberin bir kısmı geçmekte-^ dir4/47.

İmam Zehebi, Tarihü’l İslam Cantaş Yayınları 4/80-83

๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Tarihül-İslam => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 19 Nisan 2011, 13:16:56