Efendimiz in ve diğer Peygamberlerin resimleri

EFENDİMİZ (S.A.V)'İN DOĞMADAN ÖNCE ŞAM'DA RESİMLERİ İLE DİĞER PEYGAMBERLERİN RESİMLERİ MESELESİ

Çok zayıf bir ravi olan Abdullah b. Şebîb er Rabaî anlatıyor :

-Bize Muhammed b. Ömer b. Saîd b. Muhammed b. Cübeyr b. Mut*im, "Bana halam Ümmü Osman, babası Saîd'in. kendi babası Muhammed'den babası Cübeyr b. Mut'ım (r.a.)'ı şöyle derken işittiğini haber verdi:

-Allah, Peygamberi Muhammed (a.s.)'ı gönderip de, dini Mekke'de yayıldığında ben Şam diyarına gitmiştim. Busra şehrine geldiğimiz zaman Hıristiyan'lardan bir grup bana gelerek: "Sen Harem'den misin?" dediler. "Evet" dedim. "Sizin aranızda şu peygamberlik iddia eden şahsı tanıyor musun?" dediler. "Evet" dedim. O zaman beni içi resim dolu, onlara ait bir küçük kiliseye soktular ve "bak bakalım, burada onun resmini görebilecek misin?" dediler. Resimlere baktım ama onun resmini göremedim. "Ben burada onun resmini göremedim." dedim. Bu defa beni bundan daha büyük bir kiliseye soktular. Etrafa bakındım, bir de ne göreyim. Rasûlüllah'ın (s.a.v) sıfatı ve resmi ile Ebû Bekr'in sıfatı ve resmi durmuyor mu. Ebû Bekir, Rasûlüllah'ın ökçesine yapışmış gibi bir resim. Bana "Sen onun sıfatını görebiliyor musun.?" dediler. "Evet" dedim. "Bu o mu?" dediler. "Allah şahit evet. Bunun o olduğuna şahit olurum." dedim. "Peki bu ökçesine yapışanın kim olduğunu da biliyor musun?" dediler. "Evet." dedim. Bu sefer onlar "Biz de bu zatın sizin adamınız olan o zat olduğuna berikinin de ondan sonra gelecek halife olduğuna şahit oluruz." dediler.[575]

Bu haberi Buharı, Tarih-i Kebîr'inde «nereli ve kim olduğu bilinmeyen Muhammed, Muhammed b. Ömer b. Saîd isna-dıyla buradakinden daha kısa olarak nakleder.[576]

İbrahim b. el Heysem el Beledî, Abdül Aziz b. Müslim b. İdrîs, Abdullah b. İdrîs, Şürahbîl b. Müslim, Ebû Ümâme el Bâhili (r.a.), Hişam b. Âs el Emevî (r.a.) isnadiyla Hişam'm şöyle dediğini anlatır:

-Kendisini İslam'a davet etmek üzere ben ve Kureyş'ten bir arkadaşım Rum Kayseri Hiraklius'a gönderilmiştik. Yola çıkıp Şam mmtıkasındaki Govta şehrine kadar gelip Cebele b. el Eyhem el Gassânî'ye konuk olduk. Yanına girdiğimizde Cebele tahtında oturuyordu. O bize derdimizi anlatmamız için bir elçi gönderdi. Biz elçiye: "Vallahi biz elçiyle konuşmayız. Zira biz krala gönderildik. Eğer kendisiyle konuşmaya izin verirse ona konuşuruz, yoksa elçiye söyleyecek sözümüz yok" dedik. Elçi de geriye dönüp, Cebele'ye vardı ve durumu anlattı. Böylece Cebele bize izin verdi ve "Konuşun bakalım!" detii. Hişâm b. Âs da ona söyleyeceklerini söyleyip onu İslam dinine daVet etti. Üzerinde siyah bir elbise vardı. Hişam ona: "Şu üzerindeki ne?" diye sordu. O da: Ben bunu giyip sonra da "Sizi Şam diyarından sürmedikçe üzerimden bunu çıkarmayacağım" diye yemin ettim, dedi. Biz de ona; "Fe vallahi! Şu senin oturduğun makam var ya, onu senden alacağımız gibi en büyük kralınız Hiraklius'un mülkünü de alacağız inşallah! Bunu bize Peygamberimiz haber verdi." dedik. Bunun üzerine Cebele: "O dediğini yapacak olan sizler değilsiniz. Onlar gündüzü oruçla geçirip gece olunca iftar eden bir kavim olacak. Sizin oruç tutuşunuz nasıl?" dedi. Biz de oruç şeklimizi kendisine anlattık. Yüzü kapkara kesildi ve bize "Haydi kalkın!" diyerek, bizimle birlikte imparator'a bir elçi gönderdi. Yola koyulup varacağımız şehre yakın bir yere gelince beraberimizdeki elçi bize: "Şu bindiğiniz hayvanlarınız imparatorun şehrine giremez. Dilerseniz sizi katır veya yük beygirine bindirelim." diye teklif etti. Biz de: "Vallahi biz bu şehre ancak bunun üzerinde gireceğiz." dedik. Onlar da krala bizim tekliflerini reddettiğimizi bildirdiler. Böylece kılıçlarımızı kuşanmış bir halde hayvanlarımızın üzerinde şehre girip imparatora ait bir odaya kadar varıp develerimizi onun duvarının dibine ıhtırdık (çöktürdük). O da bize bakıyordu. Biz "La ilahe illallah vallahu Ekber" diye nida attık. Allah biliyor ya, bina öyle bir sarsıldı ki, adeta rüzgarın salladığı hurma salkımı gibi oldu. O bize birini yollayıp, "Bize kendi dininizi açıklamaya hakkımız olmadığını" tembihledi ve huzuruna girmemiz için mübaşiri geldi. Biz huzuruna geldiğimizde o kendi tahtı üzerinde oturmuş, etrafında Rum Patrikleri vardı. Meclisindeki her şey kırmızıydı. Etrafındakiler de öyle. Üzerinde de kırmızı bir elbise vardı. Kendisine yaklaştığımızda güldü ve: "Beni kendi aranızda birbirinizi selamladığınız selam ile selamlasaydmız size ne zararı olurdu?" dedi. Baktık ki, yanında çok fasih Arapça bilen ve çok konuşan bir adam var. Onu "Bizim kendi aramızdaki selamımızı size vermemiz helal olmaz." dedik. "Aranızdaki selamınız nasıldır?" dedi. Biz de "aynen bu kelimlerle" dedik. "Ya o sizin selamınızı nasıl alır?" diye sordu. "Aynen bu kelam ile alır." dedik. Bunun üzerine:

-Peki sizin dininizin en büyük kelimesi (cümlesi) nedir?" dedi. Biz de:

-"La ilahe illallahü vallahü ekber," dir. dedik. Biz böyle deyince vallahi o esnada oda yeniden sallandı. Hatta kral başını kaldırıp tavana baktı ve:

-Şu söylediğinizde oda sallanan kelimeyi kendi evlerinizde de söyleyince sizin evlerinizde de sarsılma oluyur mu?" dedi. Biz de:

-Hayır! Biz bunu sadece senin yanında yaptığını gördük, dedik. O da:

-Bu kelimeyi söylediğinizde etrafınızdaki her şeyin sarsılmasını ne kadar isterdim. Hatta öyle olsaydı, mülkümün yarısından da çıkardım, dedi. Biz "neye?" deyince:

-Zira öyle olsaydı, anlaşılması kolaydı, böylece bu işin bir peygamberlik olmaması, insanların hilelerinden bir tuzak olması daha uygun olurdu, dedi.

Sonra bize Nebî (s.a.v)'in ne istediğini sordu, biz de anlattık. Sonra da; "Orucu nasıl tutar, namazı nasıl kılarsınız." dedi. bizde kalktık. Bize çok güzel bir ev ve çok yemek verilmesini emretti. Orada üç gün eğleştik. Geceleyin bize haber yolladı. Yanma girdik. Önceki sözlerimizi bir daha tekrarlamamızı istedi, biz de tekrar ettik. Sonra dev gibi sandık biçiminde bir şeyi getirmelerini istedi. O geldi dışı gayet süslü idi. İçinde küçücük evler ve üzerinde kapıları vardı. Onlardan bir evin kapısını ve kilidini açıp siyah renkli bir ipekli bohça çıkarıp açtı. İçinde kızıl renkli bir resim vardı. Baktık ki, iri gözlü, iri baldırlı bir adam. Boynu öyle uzun ki, onun gibisi hiç kimsede görülmüş değil. Sakalı da yok. Saçlarında iki beliği var. Allah yaratıklarının en güzeli. Bize: "Bunu biliyor musunuz?" dedi. "Hayır" dedik. "İşte bu Âdem (a.s.) dır." dedi. Baktık ki. insanların saçı en gür olanı o idi.

Sonra bir kapı daha açıp ondan da siyah ipek bir bohça çıkararak açtı. Baktık ki, onda da beyaz bir resim var. Resimdeki zatın saçları kedi tüyü gibi idi. Gözleri kırmızı, başı büyük, sakalıysa güzel idi. Bize, "bu zatı tanıyor musunuz?" dedi. "Hayır" deyince, "İşte bu Nûh (a.s.)'dır." dedi.

Bir kapı daha açtı. Ondan da siyah bir ipek bohça çıkardı. Açtı ki, orada bembeyaz bir adam resmi var. Güzel yüzlü, açık ve geniş alınlı, uzunca yanaklı, beyaz sakallı, sanki gülümser gibi biri. "Bunu biliyor musunuz?" dedi. "Hayır" dedik. "İşte bu İbrahim (a.s.)dır" dedi.

Derken bir kapı daha açarak oradan da beyaz ipekli bir bohçayı çıkarıp açtı. Bakınca bembeyaz bir resim. Bir de ne görelim. Vallahi o Rasûlüllah (s.a.v)'in resmiydi. Bize "Bunu tanıyor musunuz?" diye sorunca, "Evet. bu Allah (c.c.)'ün ra-sûlü Muhammed'dir." deyip ağladık. Allah bilir ya, biz böyle deyince o yerinden kalkıp dimdik dikildi, sonra tekrar oturup "Allah'a yemin eder misiniz, bu o mu?" dedi. "Evet. kesinlikle bu o dur. Sanki biz kendisine bakıyor gibi oluyoruz" dedik. O da bir müddet bu resme bakarak Öylece hareketsiz kaldı ve "Esasen bu en sondaki evde idi. Ama ben sizin bunu görünce ne yapacağınızı merak ettiğimden acele edip önce çıkardım." dedi.

Sonra bir kapı daha açıp oradan siyah bir ipekli çıkarıp açtı. Esmer benizli bir resim vardı. Saçları kıvırcık, gözleri çukur, bakışları keskin, sert yüzlü, sık dişli, çekik dudaklı sanki öfkeli gibi biriydi. "Bunu tanıyor musunuz?" deyince. "Hayır!" dedik. O da "İşte bu Mûsâ (a.s.) dır" dedi. Yanı başında ona benzer bir resim daha vardı. Ancak, başının saçı yağlı gibi. gözleri şaşıya yakın, geniş alınlı idi. "Ya bunu tanıyor musunuz?" dedi. "Hayır." dedik. "Bu İmrân oğlu Harun (a.s.) dır." dedi.

Sonra bir kapı daha açarak beyaz bir ipekli çıkardı. İçinde esmer, düz saçlı, orta boylu öfkelenmiş gibi duran bir adam daha vardı. "Bunu tanıyor musunuz?" dedi. "Hayır" dedik. "Bu Lût (a.s.) dır." dedi.

Sonra bir kapı daha açıp beyaz bir ipekli çıkardı. İçinde beyaz hafif kırmızıya çalar benizli, doğan burunlu, düz yanaklı, güzel yüzlü bir adam vardı. "Ya bunu biliyor musunuz?" dedi. "Hayır!" deyince "Bu İshak (a.s.) dır" dedi."

Sonra bir kapı açıp beyaz bir ipekli çıkardı. Orada İshak (a.s.)'a benzeyen ancak alt dudağı üzerinde ben bulunan birisi var. "Bunu biliyor musunuz?" dedi. "Hayır!" deyince "İşte bu sizin Peyğamberiniz'in dedesi olan İsmail (a.s.) dır." dedi.

Sonra bir kapı açarak yine beyaz bir ipekli çıkardı. Orada sanki Âdem'in resmine benzeyen yüzü sanki Güneş gibi olan biri vardı. "Bunu tanıyor musunuz?" dedi. "Hayır!" dedik. "Bu da Yûsuf (a.s.) dır." dedi.

Bir kapı daha açtı ve beyaz bir ipekli çıkardı. Onda kırmızı benizli, ince incikli, küçücük gözlü iri karınlı, kılıcını ku sanmış biri vardı. "Bunu tanıyor musunuz?" dedi. "Hayır!" dedik. "Bu Dâvûd (a.s.) dır." dedi.

Sonra bir kapı açıp beyaz bir ipekli çıkardı. Orada kalçaları iri, uzun dizli, ata binmiş birinin resmi vardı. "Bunu biliyor musunuz?" dedi. "Hayır!" deyince, "Bu Süleyman (a.s.) idi." dedi.

Sonra bir kapı açıp siyah bir ipekli çıkardı. Orada beyaz resimler vardı. Bir de genç simsiyah sakallı, gür...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın