Efendimiz in hayvanları

Efendimiz'in Hayvanları

Buharı, Abbas b. Sehl b. Sad hadisinde babası Sehl b. Sad'dan; «Efendimize ait "Lahîf'' denilen bir at bizim bahçede olurdu.» diye nakleder.[548]

Zayıf bir Ravi olan Abdül Müheymin b. Abbas b. Sehl b. Sad. babası, dedesi isnadıyla şöyle anlatır:

-Rasûlüllah (s.a.v)'in babam Sad b. Sad es Saîdi'nin bahçesinde beslediği üç atı vardı. Peygamber (s.a.v)'i bunlara "el Lizâz"; "ez Zarib" ve "el Lahîf" diye isimlendirirken duydum. Bu rivayeti Abdül Müheymin'den Vakîdi naklediyor. Yine bu hadiste senedi de vererek:

«Lizaz adlı atı ona kral Mukavkıs. "el Lahîf" adlı olanını Rabîa b. Ebil Berâe hediye etmişti. Efendimiz'e bu atı Kilâb oğulları hayvanlarından ihsan olarak verilenlerden seçmişti. "Zarib" ise Efendimiz'e Ferve b. Amr el Cizâmî tarafından hediye edilmişti.[549]

"Lizâz" arabcada "Lâ zeze"den gelir, yapıştırmak anlamındadır. "Mülezzez" de toplu ve kuvvetli yaradılışlı demektir.

"Zarib" ise Zırab'm tekilidir. Bu da küçük tepeye denir. Bu at boylu ve şişman olduğu için "tepe zarib" olarak adlanmıştır.

Vakıdî bunu "Ti" harfi ile "Tarib" diye adlandırır ki. sesinin tatlılığı veya hareketliliği ile bu ad verilmiş olur.

"El Lahîf" ise "Lâhif" anlamına yani sanki kuyruğu yerde uzun elbise gibi sürünüp giden demek olur. "Lühayf" da denilirki, bu küçültme ismi olur.[550]

Peygamber'in ilk sahib olduğu at "Es Sekbü" atıdır. Eski sahibi Bedevi ona "ed Darîs" derdi. (Sekb koşucu hafif canlı demektir. Daris ise kaba. huysuz demektir) Efendimiz onu on Okıyye'ye (12 dirhem) satm aldı. Uhud harbine ilk defa onun üzerinde gitti. Müslümanların o gün bundan ve Ebû Bürde b. Niyâr'm atından başka atları yoktu. Ona ait bir at da "el Mürteciz" idi. (Şarkıcı anlamında) Kişnemesinin güzelliği sebebiyle bu adı almış beyaz bir at idi. At hafif canlı, koşucu olursa sanki su dökülür gibi güpür güpür giderse Sekib ve Feyyiz derler.

Temîm'i Dâri de Efendimize "el Verde" denen bir at hediye etti. O da bunu Ömer (r.a.) a verdi. Bu duru ile kumral arasında renkli bir at idi.[551]

Onun "Sebha" diye çağrılan bir atı vardı ki. koşuda ayağını en ileri noktaya atmaya "Tırafü Sâbih" derler.

Üstad Dimyatı «İşte Peygamber'in şu yedi atı bütün tarihçilerin ittifakla bildirdikleridir. Bundan başka on beş at daha anlatılır ki. bunlarda alimler ihtilaf etmişlerdir. Biz bunları "Kitabül Hayl" adlı eserimizde tafsilatı ile anlattık» diyor. Yine "Onun yularının yan yüzleri liften yapılmaydı." diyor.[552]

Efendimiz'in Mukavkıs tarafından hediye edilmiş boz renkli "Düldül" denen bir katırıyla "Ufeyr" denen bir eşeği Ferve el Cizâmî tarafından hediye edilmiş "Fidda" adlı bir katırıyla "Yafûr" denen bir eşeği vardı. Bu katırı Ebû Bekir (r.a.) a hediye etti. Bundan başka bir katırı daha vardı.[553]

EbûHumeyd es Sâıdî anlatıyor: Tebük gazasına çıktığımızda, Eyle meliki İbnü'l Almâ'nm elçisi Efendimiz e bir mektup getirip bir de beyaz katır hediye etti. Rasûlüllah (s.a.v) de ona mektup yazıp bir de bürde (hırka) hediye edip ülkesini ona vasiyet etti.

Bu hadis Buharı ve diğer Sahihlerdedir.[554]

İbni Sa'd "Düvmetül Cendel emiri (kralcığı) Rasûlüllah (s.a.v)e bir katır ile halis ipekten bir cüppe göndermiş" der. Ancak haberin senedinde Abdullah b. Meymûn el Kaddah diye birisi var ki zayıf bir ravidir.[555]

Bu arada "Kisrâ'nm da Efendimiz'e bir katır hediye ettiği"[556] söylenirse de bu çok uzak bir ihtimaldir. Zira o mel'un Efendimizin mektubunu bile yırtıp atmış idi.[557]

Peygamberimizin "Kasva" adlı. Mekke'den Medine'ye hicret ederken bindikleri bir devesi vardı. Buna "Adbâ" ve "Cedvâ" da denirdi ki, kumral renkli bir hayvandı.[558]

Eymen b. Nabil, Kudame b. Abdillah'm şöyle dediğini rivayet eder:

-Ben Peygamberimizi sarışın kızıla çalar bir deve üzerinde şeytan taşlarken gördüm...

Bu hasen bir hadistir.[559] Sohbâ kumral demektir.

Peygamber (s.a.v)ln bir süt devesi vardı. Gatafan ve Fezâre kabilesinden adamlar onu gece baskınıyla çalmak istedilerse de Seleme b. Ekvâ (r.a.) onu ellerinden kurtardı ve sürerek getirdi.

Buharî rivayet ediyor. Bu hadis Sülasiyyat'tandır.[560]

Rivayetlerde nakledilir ki: Hudeybiye günü Peygamber (s.a.v) burnunda gümüş bir tanecik bulunan bir deve hediye etmişti. Bunu Bedir harbinde Ebû Cehil'den ganimet olarak almıştı. Bunu gördükçe Müşriklerin öfkesini artırmak için hediye etmişti. Bu deve Mehran b. Hayoğullarmm cins develerinden biri olup, üzerinde harbe gidilir, sütünü sağacağında yoldan alakoyardı.[561]

"Efendimizin ormanda beslettiği yirmi süt devesi olup her gece kendisine iki kırba süt gönderildiği" de rivayet olunur.[562]

Efendimizin on beş süt devesi vardı ki, bunları el Arenî' lerin öldürdüğü kölesi Yesar güderdi. Onlar onu Öldürüp develeri götürdüler. Yakalanıp getirilerek kısas yapılarak gözlerine mil çekildi.[563]

Yüz tane keçisi vardı. Bunların fazlalaşmasını istemezdi. Çoban ne vakit bir oğlak kuzulatsa yerine bir keçi keserdi.[564]

[548] Buharı Cihad 56/46: İbnül Esîr Camiul Usûl 9/645: Nihayetül İrab İS/300: Tehzîbül Kemal 1/210; Beyhakî Süneni Kübra 10/25.

[549] İbni Sa'd Tabakat 1/490: Beyhakî (bir kısmı) 1025.

[550] Ensâbül Eşraf 1/510.

[551] İbni SaM 1/490.

[552] İbni SaM 1/491

[553] İbni SaM Tabakat 1/491; Ensâbül Eşraf f/511; Buharı 56/46da bu "Ufeyr" denen merkebden bahseder.

[554] Buharı Sahih'inİn Kitabül Hibe bölümünde 51/28 "Müşriklerden gelen hediyenin kabulü" babında bu hadisin tamâmını verir. Mevzu ilerde Tebük seferinde yeniden gelecektir. Müsned 5/424, 425.

[555] Uyûnül Eser 2/322; İbni Savd 1/

Hadisçiler bu İbni Meymûn'un tek başına yaptığı rivayetlerde bunun kabul edilemeyeceğinde ittifak etmişlerdir. Bu da öyle bir rivayettir.

[556] Ben buna dair bir rivayete rastlayamadım.

[557] Bu ifade Üstad Zeheb" 'nin metin tenkidindeki usûlünün ne kadar dikkatİİ olduğunu gösteriyor. Bu tür ifadenin isnadını dikkate bile almıyor.

[558] Müslim Hac 147; İbni Mace Menasik 84; Daramı Menasik 34; Tirmizî Me-nakıb 31; İbni SaM 1/492; Nihayetül İrab 18/301; Ensabül Eşraf 1/511; İbnül Esîr Camiul Usul S/661.

[559] Müsned 3/413; İbni Sa'd 1/493; İbni Mâce Menasik 66; Nesâî Menasik 220; Daramı Menasik 60.

[560] Buharî Cihad 56/166 ve Meğazî 64/37; Müslim Cihad 1806; Müsned 4/48; Beyhakî Süneni Kübra 10/236; Taberanî Kebîr 7/33; Beyhakî Delâil 4/181.

Sülasiyyat: Hadisin rivayeti üç ravî ile Efendimiz'e ulaşmasıdırki, isnadın en âlîsi sayılır.

[561] Ebû Dâvûd Menasik 1749; Müsned 1/261, 234, 269, 273; Hakim 1/467; Tirmizî Hac 6; İbni Mâce 3076.

[562] İbni SaM Tabakat 1/494; Nihayetül İrab 18/303; Tehzîbül Kemal 1/210.

[563] Buharî Cihad 152; Zekat 68, Hudûd 15, 17, 18; Muharibîn 1, 3, 4, Tıb 5, 6, 39, Ebû Dâvûd Hudûd 3; Tirmizî Taharet 55; Nesâî Taharet 190; İbni Mâce Hudûd 20; Müsned 3/287, 468; İbni SaM Tabakat 1/495; Uyûnül Eser 2/322.

[564] Uyûnül Eser 2/322; Müsned 4/33: Taherânî Kebîr 19/217.

İmam Zehebi, Tarihü’l-İslam, Cantaş Yayınları: 2/262-266
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın