îbni İshâk der ki: Bana Abdullah b. Ebî Bekr anlattı ki: Salim oğul­larından biri olan Ebû Hayseme, Peygamber (s.a.v.)'in yola çıkışından günlerce sonra sıcak bir günde ailesinin yanına döndü. İki hanımını da, bahçesindeki çardaklarını su serperek serinletmiş, suyunu soğutmuş ve yemeğini hazırlamış olarak buldu.

Bahçeye girince çardakların girişi önüde durup: "Allah'ın. Peygam­beri güneşin rüzgarın ve sıcağın altında yola devam etsin, bende, serin bir gölgede, serin bir suyun başında, hazırlanmış sofrada, güzel hanım­la malın mülkün arasında oturayım ha? İşte bu insaf değildir. Hayır! Vallahi ikinizin de çardağına girmeden gidip Peygamber'e yetişece­ğim. Çabuk bana azık hazırlayın" dedi.

Eşleri de azığını hazırladılar. Sonra su taşıdığı devesini önüne katıp Resûlullah'a yetişmek üzere yola çıktı. Resûlullah(s.a.v.) Tebüğe yeni varıp konaklarken ona ulaştı. Yolda giderken kendisine Umeyr b. Vehb'de yetişmiş ve yol arkadaşlığı yapmışlardı. Tebüğe yaklaştıkla­rında Ebû Haysem'e arkadaşı Umeyr'e, "Benim bir günahım var. Sen geri kal da, önce Resûlullah'a ben varayım" dedi. O da kabul etti. Ebû Hayseme gidip Peygamber'e yaklaştığında Resûlullah(s.a.v.):

"Ebû Hayseme olsa bari!" buyurdu. Ashab da, "vallahi O Ebû Hayseme!" dediler. Varıp selam verdi. Nebi (s.a.v.) de: "senin için bu daha hayırlı ey Ebû Hayseme!" buyurdu. Sora Peygamber'e geri ka­lışını anlattı. Nebi (s.a.v.)'de ona hayır dua etti.[595]

İbnû Lehî'a da Esved yoluyla Urve'den...[596]

 

Bu Sefere El'usratü Denilmesi
 

İsmail b. İbrahim de amcası Musa b. Ukbe'den aynen İbni İshâk'ın naklettiği gibi naklederler.[597]

Mu'mer b. Râşid, Abdullah b. Muhammed b. Akıyl'den:

Ona en zor saatte uyan Muhacir ve Ensar" (Tevbe 117) ayeti hakkında şöyle dediğini nakleder: Onlar Tebuk sefe­rine çıktılar. Bir deveyi, bazen iki bazen üç kişi bölüşüp, nöbetleşerek bindiler. Çok sıcak bir yaz günü yola çıkmışlardı. Hele bir gün öyle bir susuzluk olmuştu ki, develerini keserek işkembesini çıkarıp sıktılar ve suyunu içtiler. (İşte bu, hem su, hem yiyecek hem de binek bakımın­dan zorluk idi)[598]

Mâlik b. Mığvel, Talha b. Musarrif-Ebû Salih- isnadıyla Ebû Hüreyre (r.a.)tan naklediyor:

-Biz Resûlullah (s.a.v.)'le bir seferde idik. Topluluğun azığı tü­kendi. Hatta içlerinden birisi binek devesinden birini kesmek istedi. Ömer (r.a.)'da Peygamber'e gelip dua etmesini istedi. Hadisin gerisi aşağıdaki gibidir. Haberi Müslîra naklediyor:[599]

- Tebuk gazvesi günü olunca insanlara tam bir açlık isabet etti: "Yâ Resûlallah! Bize izin versende şu develeri kessek, hem yeriz hem ya­ğını kullanırız!" dediler. Efendimiz de, "öyle yapın!" buyurdu. Ömer gelip: "Yâ Resûlallah! Buna izin verirsen binek azalır. Lakin insanla­rın yanında bulunan azıkların fazlasını iste ve biriktirip ona bereket vermesi için Allah'a dua et." dedi.

Nebi (s.a.v.): "Olur buyurup bir sofra bezi isteyip yaydırdı. Sonra azıkların ortasından elde olanları istedi. Kimi bir avuç arpa, kimi bir avuç hurma, kimi ekmek kırıntısı getirdi ve sofrada az bir şey birikti. Resûlullah bereket duası yaptı. Sonra ashabına: "Kaplarınızı doldu­run" buyurdu. Onlar da doldurdular. Öyle ki kampta bulunan herkes kabını doldurmuştu. Ondan yiyip karınlarını doyurdular, buna rağmen birazı arttı. Resûlullah (s.a.v.):

"Ben Allah'dan başka ilah olmadığına ve benim Allah'ın Re­sulü olduğuma şehadet ederim. Bu iki şahadet kelime ile içinde iman şüphesi olmadan, Allah'a kavuşan kul'un, Cennete girme­sine asla engel olunamaz." buyurdu.[600]

Urve b. el-Hâris- Said b. Ebî Hilal-Utbe b. Ebî Utbe-Nafi b. Cübeyr isnadıyla İbni Abbas (r.a.)'dan rivayet ediyor:

-Ömer (r.a.)'a, "Bize bu meşakkat ordusunun vaziyetinden bahse-diver" denilince şöyle anlattı: Çok şiddetli bir sıcakta Tebuğe doğru yola çıktık. Bir yerde konaklamış iken susuz kaldık. Hatta boyunlarımız susuzluktan düşecek sandık. Hatta bazı kimseler develerini kesip hayvanın midesindeki kalan hazmedilmemiş yemi bile sıkıp suyunu içerek, geri kalanını da ciğerlerinin üzerine koyarak serinlemek bile is­tediler.

Ebû Bekir (r.a.); "Yâ Resûlallah! Allah dua hususunda sana hayır verme adeti vardır. Bizim için Allah'a dua etsen!" deyince Nebi (s.a.v.): "Bunu ister inisin?" dedi. "Evet" deyince Nebi (s.a.v.) de ellerini kaldırıp duaya başladı ve gök bulutlanıp yağmur çiselemeye başlayıp sonra da su boşaltılır gibi şakır şakır yağana kadar ellerini in­dirmedi. Ashab'da yanlarında bulunan kabları doldurdular.

Sonra bu yağmurun eserini aramak için çevreye bakındık ama bu­luttan bir iz göremedik, kamp kurulan yerden geçip gitmişti. Bu hadis hasen dereceli, kavî isnatlı bir haberdir.[601]

 
[595] İbni Hişâm 4/175; Taberî 3/104; Vâkidî 3/998; Beyhakî Delâil 5/223; Taberî 11/43; Taberânî 6/38, 19/43, 85; Beğavî Sünne 3/160.

[596] İmam Zehebi, Tarihü’l İslam Meğazi 4/343-344

[597] Bak. Beyh. Delâil 5/225, 226.

[598] İbni Sa'd 2/167; Beyh. Delâil 5/227.

[599] Müslim İman 10/h. no: 44 Beyhakî Delâil 5/229.

[600] Müslim İman 27/44; Müsned 3/11; Hakim 2/618; İbni'l Mübmek Zühd 321; İbnü Sünnî Amelü'l yevm 548; Said b. Mansur Sünen 2504; Beyhakî Delâil 5/230; Ebû Nüaym Delâil 149; Said b. Mansûr Sünen 2504; Ebû Avâne Müsned 1/9.

[601] Beyh. Delâil 5/231; Bey. S. Kübrâ 9/357; İbnü Huzeyme 101. İbni Hibban Zevaid no: 1706; Heysemî Taberânî ve Bezzâr'dan naklen 6/194, 195; Hakim 1/159; Ha­disi Hakim, İbni Hibban ve İbni Huzeyme sahih saymıştır. Hakim "Buhârî ve Müs­lim şartına göre sahih derken Zehebi ona katılır. Zaten burada da "Hasen ve Kavî" tabirini kullanır. Şeyh Nasıruddîn Elbânî ise İbni Huzeyme'nin dipnotuna itiraz e-derek "Lâkin Saîd b. Ebî Hilâl ihtilaf ederdi" diyerek sahih olmadığını söyler. Elbânî'nin bu sözünün yegane dayanağı Ona "kavî değildir" diyen İbni Hazm'dir ki, Zehebî'de zaten "bu sözü Ondan başka diyen yok" diyor. Saîd b. Ebî Hilal bir kere Buhârî ve Müslim başta diğer sünen ve müsnedlerde hadisi herkesçe kabul gören biridir.

İmam Zehebi, Tarihü’l İslam Meğazi 4/344-346

Esselamü aleyküm Rabbim bizleri doğruların yolundan ayırmasın Rabbim paylaşım için razı olsun

Aleyküm Selâm. Güzel Rabb'im bizleri herzaman iyilerle birlikte olmayı nasip etsin inşaAllah
  Bilgiler için Allah razı olsun kardeşim