Diğer bir mektubu

Diğer Bir Mektubu

Bismillahirrahmanirrahim.

Bu mesele hakkındaki dedikoduyu ortaya atanlar insanlara kendilerini Allah'ın kitabına ve hakka çağıran ve dünya menfaatini istemeyen kimseler gibi gösterdiler. Lakin hak insanlara arz edilince bu konuda ayrı ayrı oldukları görüldü. Kimi hakka sahip çıkıp verilecek olana karşı gelirken, kimisi de bu işi arzuladıkları için hakkı terk ediyor, onu silah zoruyla haksız olarak ele geçirmek istiyor, kadere acele ediyorlar. Ben onları, Muhacirlerle Ensar'ı toplayıp: "Bildiğinizi söyleyin!" diye yemin verdim. İlk haber verdikleri şey "Kendine ya da başka birine biata çağıranın -halife varken- öldürüleceği" hadisi oldu.)[366]

Şevval ayı girince tıpkı hacılar gibi yola çıkıp Medine'nin yakınında konakladılar.

Mısırlılar dört komutanla dört grup halinde geldiler.[367] " (Bunların sayısını az verenler 600, fazla diyenler de 1000 olarak söyler.) Başlarında

1- Abdurrahman b. Udeys el-Belevî

2- Kinane b. Bişr el-Leysî

3- Süvâd b. Humrân es-Sekûnî

4- Kuteyra b. Fulân es-Sekûnî olup başkomutanları da El-Gafikî b. Harp el-Akkî olup, İbnu's-Sevda da beraberlerinde idi. (Çıkışlarını insanlara bildirmeye cesaret edemediler.)

Kûfeliler de Mısırlılar kadar bir sayı ile Zeyd b. Sûhan el-Abdî, el-Ester en-Nehâî, Ziyad b. Nadr el-Hârisî ve Abdullah b. Esam idarelerinde, dört grupla başlarında Amr b. El-Esam olarak gelmişlerdi.

Basralılar da dört grup halinde, Hurkûs b. Züheyr es-Sâdi komutasında Hukeym b. Cebele, Zerih b. Abbâd el-Abdî, Bişr b. Şüreyh el-Kaysî ve İbnu Muharriş b. Amr el-Hanefî idaresinde yola çıkmışlardı.

Mısırlıların Hz. Ali (r.a.)'ı canları çekerken, Basralıların canı da Zübeyr (r.a.)'ı istiyordu. Kûfeliler ise Talha'nın halife olmasını istiyordu. (Bunlar Hz. Osman'ı indirmek hususunda çelişki içindeydiler.) Medine'ye üç konak mesafe kaldığında, Basra grubundan bir kısmı önden gidip Zü Huşub mevkiinde konakladı. Küfe grubundan bir kısmı da gelip el-A'vas'ta konakladı. Mısırlılardan bir kısmıda onlara katıldı. Ekserisi ise Zû Merve'de konakladı.

Basralılarla Mısırlılar arasında Ziyad b. Nadr ile Abdullah b. El-Esam görüşmeye gelip, onlara; (Acele etmeyin bizi de acele ettirmeyin. Medine'ye gidip durumun müsait olup olmadığını araştıralım. Zira duyduk ki Medineliler bize karşı ordugah kurmuşlar. Vallahi Medineliler maksadımızı bilmeden bizden korkup bizimle savaşı helal saymışlarsa, maksadımızı bilirlerse daha fena olur. Zira bu işimiz batıldır. Eğer bizimle savaşı helal ilan etmemişlerse duyduğumuzun aslı yok demektir ki biz bu bilgileri toplar geliriz. Onlar da "haydi gidin" dediler.)[368]

Bu iki kişi gidip Nebi (s.a.v.)'in hanımları ile Hz. Ali, Talha ve Zübeyr (r.a.)'lara rastladı. Onlara "Biz sadece şu ve (Beytullah'a) gitmek kasdıyla geldik. Bir de şu valiyi işimizin başından musta'fi saydırmak istiyoruz. Bu insanların Medine'ye girmesine izin verin!" dediler. Onların hepsi de kabul etmeyip, reddettiler. Böylece bu ikisi geri döndü.

Mısırlılardan bir delege grubu kalkıp Hz. Ali'ye, Basralılardan bir grup da Zübeyr'e, Kûfelilerden bir grup da Talha'ya geldiler. Asilerden her bir grup: "Ya bizim adama biat ederiz, yahut da onlara tuzak kurar cemaatlerini dağıtır, sonra geri gelip ansızın onlara baskın yaparız." diyorlardı.

Mısırlılar Medine içindeki Ahcar-ı Zeyt denen yerdeki askeri kampta bulunan Hz. Ali'ye geldiler. Üzerinde Yemen işi pamuklu bir elbise, kuşamlı idi. Oğlu Hasan'ı Hz. Osman'ın yanında toplananlarla olsun diye oraya yollamıştı. Mısırlılar Hz. Ali'ye selam verdiler ve isteklerini bildirdiler. Hz. Ali onları bağırarak kovdu ve "Salih insanlar kesinlikle biliyorlar ki, şu Zû Merve, Zu Huşub ve el-A'vas'ta toplanan ordu kesinlikle Hz. Mııhammed (as)'ın dili ile lanetlenmişlerdir. Dönün geriye! Allah size yar olmasın!" dedi. Onlar da "peki" deyip geri döndüler.

Basralılar Talha'ya gelip aynı cevabı alıp kovuldular. Kûfeliler de Zübeyr'e gelip aynı cevapla karşılaştı. Anarşistler bu durumu görünce memleketlerine gider gibi görünerek Medine'den çıktılar. Kamp kurdukları Zû Huşub ve el-A'vas'tan ayrılıp gerideki kamplarına geldiler.

Burası Medine'ye üç konak idi. Bunların ayrıldığını gören Medineliler de evlerine geri döndüler. Ordugahlarına varan bu grup Medinelilerin kampları boşaltıp evlerine gittiklerini görünce hemen geri dönüp ansızın Medine'yi bastılar. Medine halkı durumdan ancak Medine'nin etrafından duyulan tekbir sesleri ile kendilerine geldiler. Bunlar hemen askeri kampların bulunduğu yeri ele geçirip Hz. Osman'ı kuşattılar ve:

-Kim bu işten elini çekerse ona can emniyeti var! dediler.

Artık insanlar evlerinden ayrılmaz oldular. Bu sıra Hz. Osman Mescid-i Nebevî'de namaz kıldırmaya devam ediyordu. Kimseyi konuşmaktan men etmemişlerdi. İnsanlar anarşistlere gelip konuşuyorlardı. İçlerinde Hz. Ali de vardı. Ali (r.a.) onlara: "Gittikten sonra neye geri döndünüz, eski fikrinize neye döndünüz?" deyince onlar: "Biz içinde bizim öldürülmemizi emreden bir mektubu taşıyan postacıyı yakaladık." dediler. Talha'ya Basralılar, Zübeyr'e de Kûfeliler aynısını söyleyip: "Bizler de bu davayı savunan arkadaşlarımıza yardım edip onları savunacağız." diye ağız birliği edince Hz. Ali: Ey Kûfeliler, ey Basralılar Mısırlıların böyle bir şey ele geçirdiğini nereden bildiniz de birkaç konak ayrı taraflara gitmişken geri döndünüz. Vallahi bu Medine'ye karşı yaptığınız bir oyun." dedi. Onlar da bu adamı nere koyarsanız koyun. Bizim bu adamı azledivermenize ihtiyacımız yok." dediler.

Ashab bu işin tam bir tuzak olduğunu anlamıştı. Bu durumda onlar da Osman (r.a.)'in arkasında namaz kılıyor, o da onlara kıldırıyordu. Dileyen Osman (r.a.)'ın yanına girebiliyordu. Onlar onun gözünde topraktan bile ince idi. Bu sıra kimseye konuşmayı yasaklamadılar. Zaten Medine'de bunlar az bir grup idi. Sadece insanların toplanmalarına yasak koymuşlardı.

Hz. Osman bu durumu bir mektupla diğer şehirlere bildirerek onlardan yardım istedi.[369]

[366] İbni Asakir, Tarihi Dımışk 39/315-317

[367] Zehebi'nin ibaresidir. (Mısırlılar dört yüz olarak çıktılar) şeklinde yanlış okunmuştur. Biz Taberi ve İbni Asakir'e göre veriyoruz.

[368] İlave Taberi ve Tarihi Dımışk'tandır.

[369] İmam Zehebi, Tarihu’l-İslam, Cantaş Yayınları: 6/ 133-135
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın