Abdullah B. Abdullah B. Übey

Abdullah B. Abdullah B. Übey

Nesebi: Abdullah b. Abdillah b. Übey b. Malik b. Haris b. Ubeyd b. Malik b. Salim (bu Salim'e karnı büyük olduğundan göde Salim denirdi) b. Ğanm b. Avf b. Hazrec el-Ensarî'dir. Dedesi Ubey b. Selul diye tanınırdı. Bu Selul, Übey b. Malik'in annesidir. Bu kadın Huzâa kabilesinden idi. Babası Abdullah b. Übey meşhur bir münafıktır.

Abdullah b. Abdillah (r.a.) ise sahabenin faziletlilerinden biri olup adı Hubâb idi. Babası ona bu künyeyi vermiş ise de İslama girdiğinde. Nebi (s.a.v.) ona 'Abdullah' adını verdi.[166] Bedir ile daha sonraki harplerde bulundu.

Hafız İbni Mende'nin anlattığına göre; Uhut günü burnu yaralanmıştı. Peygamber (s.a.v.) ona (koktuğundan şikayet etmesi üzerine) (eğer bu rivayet doğru ise) altından bir burun yaptırmasını emretmiş idi.[167]

Hz. Aişe'den rivayet edildiğine göre Abdullah b. Abdullah (r.a.) şöyle diyor: "Azı dişim düşmüştü, Nebi (s.a.v.) bana altından bir diş edinmeme izin verdi." diyor.'

Bu rivayet, İbni Mende'nin (burun) rivayetinden daha doğrudur. Hz. Abdullah da Yemame harbi gününde şehit düşmüştür.[168]

Sabit B. Kays B. Şemmâ El-Ensari (R.A.)[169]

Hazreç kabilesinin Haris oğullarındandır. Bedir harbinde bulunmamıştır, daha önce de geçtiğ gibi Ehl-i Ridde (dinden dönenler) üzerine gönderilen askerin Ensar grubunun komutanıydı.

İbni îshak, Sabit b. Kays'ın arkadaşlarına: "Ey müslümanlar topluluğu! Kendinizi ne kötü bir şeye (korkup gerilemeye alıştırmişsınız!" diye bağırıp sonra şehit düşünceye kadar düşmanla çarpıştığını anlatır.[170]

O gün müslümanlar yalancı Peygamberin ordusuna hücum edip onları oradaki bahçeye girmeye mecbur bırakmışlardı. Behçede Allah düşmanı Müseyleme de vardı. Berâe b. Malik (r.a.) müslümanlara "Beni kaldırın da bahçeye gireyim!" dedi. Onu kaldırdılar. Bahçe duvarına çıkınca onların üzerine atılarak çarpışmaya başladı ve bahçe kapısını İslâm ordusuna açıverdi.[171]

[166] Abdullah b. Abdullah b. Übey için bak: Zehebi, Siyer-i A'lâmi'n Nübeİa 1/233; İbnu Sa'd, Tabakat 3/540; Buhari, Tarihi Sağir 1/35; Ensabu'l Eşraf 1/428; El-Muhabber 279, 403; İbnu Abdi'l Berr, El-İstîâb 6/278; Üsdü'l Ğabe 3/297; nevevi, Tehzibu'l Esma 1/276

[167] İbni Mende'nin bu rivayetine daha sonra gelenler itiraz edip bu zatın Abdullah değil, Arfece et-Teymî olduğunu söylerler ki, Efendimizin ona İslama girdikten sonra burnunu altından yaptırmaya izin verdiği sahihtir. Arfece Cahilîye dönemindeki meşhur arap bahadırlarından biri olup, Külah harbine katılmış ve burnu bu savaşta yara almıştı ve o zaman müslöman değildi. Bu itiraz İbnu'l Esîr 'Üsdü'l Ğabe' adlı eserinde 3/296 yapar ve Hafız İbni Hacer el-Askalânî de 'El-İsabe'sinde 4/146 ona katılır.

[168]İmam Zehebi, Tarihü’l İslam, Cantaş Yayınları 5/81-82

[169] Sabit (r.a.) için bak: İbni Sa!d 5/206; Hlife, Tabakat 94 Tarihi 107; Buhari T. Kebir 2/167; Buhari Sağir 1/35; Razi, Cerh 2/456; Fesevi, Tarih 1/322; Ensabu'l Arab 364; Ensabu'l Eşraf 1/441; Muhabber 74; İstîâb 2/72; Üsdü'l Ğabe 1/275; Tehzîbu'l Esma 1/139; El İber 1/14; Siyeri A'Iâm 1/308, Tehzibu'l Kemal 1/175

[170] Buhari, Cihad h.no 2845; Hakim 3/234

[171] Tarihi Halife s. 109; El İstîâb 2/282

İmam Zehebi, Tarihü’l İslam, Cantaş Yayınları 5/82
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın