Yüce Allah, adaletinin, merhametinin, ihsanının, hikmetinin kemali dolayısıyla ileri sürülecek bir mazeret bırakmayı istemediği ve delili ile gerçekleri ortaya koymayı sevdiğinden ötürü; göndermiş olduğu herbir peygamberle birlikte de mutlaka haber verdiği hususların doğruluğuna delil teşkil edecek bir âyet (belge ve mucize) de göndermiştir. İşte yüce Allah şöyle buyurmaktadır: "Andolsun ki Biz peygamberlerimizi apaçık delillerle gönderdik. Onlarla birlikte insanlar adaleti ayakta tutsunlar diye kitabı ve mizanı indirdik." (el-Hadid, 57/25);   "Biz senden önce de kendilerine vahyettiğimiz erkeklerden başkasını peygamber göndermedik. Eğer bilmiyorsanız zikir ehline sorun. (Biz o peygamberleri) apaçık belgelerle ve kitaplarla (gönderdik.)" (en-Nahl, 16/43-44);   "De ki: Size benden önce nice peygamberler apaçık delilleri ve dediğinizi getirmişlerdi..." (Al-i İmran, 3/183);   "Eğer onlar seni yalanlarlarsa (bil ki) senden önce apaçık delillerle, sahifelerle, aydınlatıcı kitaplarla gelmiş nice peygamberler de yalanlanmıştır." (Al-i İmran, 3/184);   "Allah hak ile Kitab’ı ve mizanı indirendir..." (eş-Şura, 42/17)
Peygamberlerin getirmiş olduğu âyetlerden, belgelerden ve kesin delillerden daha güzel bir âyet ve bir belge olabilir mi? Çünkü bunların hepsi Yüce Allah tarafından onların lehine yapılmış ve Yüce Allah tarafından kullarına en ileri derecede açıklanmış birer şahitliktir.

Yüce Allah’ın isimlerinden birisi de "el-Mu’min"dir. Bu ismin iki açıklamasından biri şudur: O doğru söyleyenleri (sadıkları) onların doğruluklarına dair ortaya koymuş olduğu tanıklarla, delil ve belgelerle tasdik edendir. Bundan dolayı O’nun kullarına, rasûllerinin tebliğ etmiş olduğu vahyin hak olduğunu açıkça ortaya koyacak afakî ve enfüsî âyetleri göstermesi kaçınılmaz bir şeydir. Nitekim yüce Allah şöyle buyurmaktadır: "Onun gerçeğin ta kendisi olduğu, kendilerine apaçık belli oluncaya kadar âyetlerimizi onlara hem afâk’ta (dış dünyalarında) hem kendi nefislerinde göstereceğiz." (Fussilet, 41/53) Burada gerçeğin ta kendisi olduğu, kendilerine gösterileceğinden sözü edilen şey "Kur’ân-ı Kerîm’dir." Çünkü daha önceden: "De ki: Söyleyin bana eğer o Allah tarafından ise..." (Fussilet, 41/52) diye söz edildikten sonra gelen âyet’in sonunda da: "Rabbinin herşeyi görüp gözetici olması sana yetmez mi?" (Fussilet, 41/53) diye buyurulmaktadır.

Böylelikle Yüce Allah, Rasûlünün lehine bu buyruklarıyla şu hususa şahitlik etmektedir: Onun getirdikleri hak’tır ve kullara buna tanıklık edecek şekilde O’nun yaratacağı ve fiili ile ortaya çıkacak âyet’lerini göstereceğini vaadetmektedir. Daha sonra da bütün bunlardan daha büyük ve daha üstün olan bir hususu söz konusu etmektedir. Bu da Yüce Allah’ın herşeye şahit (tanık) olmasıdır. Onun isimlerinden birisi de "eş-Şehîd"dir. Yani hiçbir şey O’ndan kaybolmaz, hiçbir şey O’na gizli kalmaz. Aksine O herşeye muttalî’dir ve herşeye tanıktır. O herşeyi bütün incelikleriyle çok iyi bilir.

İşte bu da O’nun isim ve sıfatları ile (Allah’ın vahdâniyetine) bir istidlâldir. Birincisi ise O’nun buyruk ve sözleriyle bir istidlâl idi. Âfakî ve enfüsî âyet’lerle istidlal ise O’nun fiilleriyle ve yaratıklarıyla istidlaldir.  

Esselamü Aleyküm. Bilgiler için Allah razı olsun kardeşim

Ve aleykümüsselam Peygamberlere iman imanın ikinci safhasıdır Topyekun bütün Peygamberlere iman etmek de asli vazifemizdir Rabbim  paylaşım için razı olsun

Esselamu aleyküm.binler salatu selam peygamber efendimizin üzerine olsun inşallah...