Hac Ve Cihad İle Yükümlü Olanlar

İyiye de, Kötüye de Hac ve Cihad Bir Yükümlülüktür

Tahâvî - Allah ona rahmet etsin-, "Muhammed -Sallallahu aleyhi vesellem-in soyundan er-Rıza çıkıp da sema’dan bir münadi ona tabi olunuz, diye sesleneceği vakte kadar Allah yolunda cihad yoktur" diyen, Rafızîlerin görüşlerinin reddedildiğine değinmektedir. Bu görüşün batıl olduğu, ona karşı herhangi bir delil getirmeye gerek bırakmayacak kadar açıktır.

Rafızîler imamın herhangi bir delile dayanmaksızın masum olmasını şartı koşmuşlardır. Oysa Müslim’in Sahih’inde Avf b. Malik el-Eşcaî’nin şöyle dediği kaydedilmektedir: Rasûlullah -Sallallahu aleyhi vesellem-i şöyle buyururken dinledim: "İmamlarınızın en hayırlıları kendilerini sevdiğiniz ve sizleri seven, kendilerine dua ettiğiniz ve sizlere dua eden kimselerdir. En kötü imamlarınız ise kendilerine buğzettiğiniz ve size buğz eden, kendilerine lanet ettiğiniz ve size lanet okuyan kimselerdir." Ey Allah’ın Rasûlü, dedik. Biz bu durumda onlarla çarpışmayalım mı? Şöyle buyurdu: "Aranızda namazı kıldırdıkları sürece hayır! Şunu bilin ki her kimin başına bir yönetici gelir de o yöneticinin Allah’a isyan olan bir işi yaptığını görürse, Allah’a karşı masiyet olarak yaptığı bu işten hoşlanmasın. Bununla birlikte ona itaat etmekten de el çekmesin."[120]

İmamet meselesini ele alırken bu hadise benzer başka hadisler de geçmiş bulunmaktadır. Bu hadislerin herhangi birisinde; imamın masum olması gerekir, denilmemektedir. Rafızî’ler bu meselede insanlar arasında en hüsranda olanlardır, çünkü onlar masum olan imam ile madûm (mevcut olmayan) imamı aynı şey kıldılar. Bu imamın dinde de, dünyada da kendilerine hiçbir faydası yoktur. Onlar beklenen imamın Muhammed b. el-Hasen el-Askerî olduğunu iddia ederler. Onlara göre bu imam ikiyüzaltmış yılında yahut ona yakın bir tarihte Samerra’da bir sirdab’a girmiş ve çıkmamıştır. Oradan çıktığı vakit binsin diye sürekli olarak bir katır yahut bir at bulundururlar. Yine orada tayin ettikleri vakitlerde; "Ey efendimiz çık, ey efendimiz çık" diye seslenecek kimseler bulundururlar ve bu vakitlerde silahlarını kuşanıp çekerler. Halbuki orada kendileri ile savaşacak hiç kimse de yoktur. Buna benzer aklı başında insanların kendilerine gülüp geçeceği başka uygulamaları da vardır.

"İyileriyle, kötüleriyle yöneticilerle birlikte" ifadesine gelince, çünkü hac ile cihad farzdırlar ve yolculuk yapmayı gerektirirler. Dolayısıyla bu iki ibadette de insanları idare edecek ve düşmana karşı direnecek bir yöneticiye kaçınılmaz olarak ihtiyaç vardır. İşte bu husus iyi olan imam ile husule gelebildiği gibi, günahkar imamla da husule gelebilir.

"Kirâmen Kâtibin Melekleri’ne iman ederiz. Allah onları üzerimize koruyucular olarak tayin etmiştir."

[120] Müslim 1855; Müsned, VI, 24, 28; Beyhakî, VII, 158.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın