Allah Nezdinde Şefaat

Allah Nezdinde Şefaat, İnsanlar Nezdindeki Şefaatten Farklıdır

Velhasıl Allah nezdinde şefaat, insanlar nezdindeki şefaat gibi değildir. Çünkü insanlar nezdinde şefaatçilik eden bir kimse, isteği olan ile birlikte isteğinde ona katılmış olur. Yani o daha önce bu hususta yalnızken onunla birlikte şef’ (çift) konuma gelir. Aynı şekilde nezdinde şefaat olunan ile birlikte de şef’ (çift) olmuş olur. Yani o şefaati ile istenen işin bir faili olur ve hem istekte bulunan, hem kendisinden dilekte bulunan ile şef’ (çift) olmuş olur.

Yüce Allah ise bir ve tek’tir (vitr’dir.) Kimse onunla beraber şef’ (çift) oluşturmaz. O’nun izni olmaksızın da kimse O’nun nezdinde şefaat edemez, emir bütünüyle O’nundur. Hiçbir bakımdan O’nun ortağı yoktur.

Kıyamet gününde şefaatçilerin efendisi, Yüce Allah’ın huzurunda secdeye kapanıp hamd-u sena’da bulunacağında, Yüce Allah ona şöyle diyecektir: "Başını kaldır, söyle sözün kabul edilecek, dile isteğin verilecek, şefaat et şefaatin kabul edilecektir." Bunun üzerine ona bir miktar tesbit edilecek ve onları cennete girdirecektir.

Yüce Allah’ın şu buyruklarında olduğu gibi emir bütünüyle yalnız Allah’ındır: "De ki: Emir bütünüyle yalnız Allah’ındır." (Al-i İmran, 3/154); "Emirden sana ait hiçbir şey yoktur." (Al-i İmran, 3/128); "Şunu bilin ki yaratmak ta, emretmek te yalnız O’nundur." (el-A’raf, 7/54)

Sahih(i Buharî)deki rivayete göre Peygamber -Sallallahu aleyhi vesellem- şöyle buyurmuştur: "Ey Abdi Menaf oğulları! Benim, Allah’a rağmen size yapabilecek hiçbir şeyim yoktur. Ey Allah Rasûlünün halası Safiye, benim Allah’a rağmen sana yapabilecek hiçbir şeyim yoktur. Ey Allah Rasûlünün amcası Abbas, benim Allah’a rağmen sana yapabilecek bir şeyim yoktur."[134]

Yine Sahih’de şöyle denilmektedir: Kıyamet gününde sizden herhangi birinizi boynuna böğüren bir deve yahut meleyen bir koyun yahut dalgalanan bir kumaş parçası ile gelip de: Beni kurtar, beni kurtar dediğini, buna karşılık benim de kendisine: Ben sana tebliğ ettim, Allah’a rağmen benim sana yapabilecek bir şeyim yoktur, diyeceğim bir halde geldiğini sakın görmeyeyim."[135]

Eğer bütün insanların efendisi, şefaatçilerin en faziletlisi, kendisine en yakın insanlara: "Allah’a rağmen benim size yapabilecek bir şeyim yoktur" diyorsa, ya başkası hakkında ne düşünülebilir?

Yüce Allah’a dua edildiği, O’nun nezdinde şefaatte bulunulduğu takdirde şüphesiz ki O duaları işitir, şefaatı kabul eder.

Ancak bu konuda dua ve şefaatin etkisi, hiçbir zaman bunların mahluk’un mahluka olan etkisi gibi değildir. Zira dua edenin, dua etmesini sağlayan, şefaatçinin şefaatini hazırlayan, takdir eden O’dur. Kulların fiillerini O yaratır. Kulu tevbeye muvaffak kılan, sonra da O’nu kabul eden O’dur. Kulu amelde bulunmaya muvaffak kılan, sonra da O’na mükâfat veren O’dur. Kula dua etmek, başarısını ihsan edip sonra da duayı kabul eden yine O’dur.

İşte bu, kadere ve herşeyi yaratanın Allah olduğuna iman eden ehl-i sünnetin kabul etmiş olduğu temel itikad esasları ile uyum arzeden bir inanıştır.

"Yüce Allah’ın Âdem’den ve onun zürriyetinden almış olduğu mîsak haktır."

[134] Buhârî 2753, 3527, 4771; Müslim 203.

[135] Buhârî 3073; Müslim 1831.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın