Bursevî'nin kudsî hadislere bakışı muhaddisierden pek farklı olmamakla birlikte, kısa da olsa onun kudsî hadislerle ilgili bazı görüşlerini aktarmak istiyoruz.

Bursevî'ye göre kudsî hadis, Allah Teâlâ'nın ilham veya uyku yoluyla Resûlullah (s.a.)'e bildirdiği, Resûlullah'm da kendi İfadesi ile Rabbİnden ha­ber verdiği hadislerdir. Kur'an, nazım ve mâna olarak münzel olduğu halde kudsî hadisler lafzan değil, manen münzeldir. Bu ilahî hadisler vahyin sırla­rından olup Miraç Gecesi'nde Resûl-i Ekrem'e melek aracılığı olmaksızın ilka olunmuştur. Bazan de Resûl-i Ekrem bu hadisleri Cibril, Mikail ve İsrafil ka­nalıyla Allah Teâlâ'dan almıştır. [1215] Bursevî,  Resûlullah  (s.a.)'in  "Ley/e-i

Mirac'da Hakk ile doksan bin kelimât söy/eşti"ğini belirtmesine rağmen, [1216] kudsî hadislerin sayısının yüz civarında olduğunu ifade etmiştir.[1217]

"Allah sevapları ve günahları yazdı [1218] kudsî hadisinin izahında ger­çekte bütün hadislerin kudsî olduğunu, Resûlullah (s.a.)'in fâni fillah ve baki billah olmakla Hakk'in onun lisanıyla konuştuğunu söyleyerek hadislerin vahiy mahsûlü olduğu noktasına dikkat çekmiştir.[1219] Onun hadislerin açık­lanması ve yorumunda ahz anillaha yani Allah'tan gelen bilgilere dayandı­ğını gösteren ifadeleri vardır. Meselâ, "Ey Ademoğlu, sen bana dua ettiğin ve ümit beslediğin sürece senin günahlarını affederim [1220] mealindeki kudsî ha-dısİ şerhederken insanların İşledikleri günahlan ve bu günahlardan bağışlan­ma yollarını açıkladıktan sonra şöyle demiştir:

"Bazı suretini Allah Teâlâ bu fakire tarif eylemiştir. Lakin setri evla ol­makla tahrir olunmadı. [1221]

Bursevî, hemen hemen bir çok eserinde tasavvufî anlayışta çokça kul­lanılan kudsî hadislerden ikisi üzerinde fazlaca durmaktadır. Bunlardan ilki "Levlakc", ikincisi de "Mâ vesianî semaî" hadisleridir.

[1215] Hadis-i Erbam, s. 180; Kenz-i Mahfî, s. 3-4; Si/si/e, s. 18.

[1216]Şerh-i nazmı's-sü/ûJc, vr. 4a; Kenz-i Mahfî, s. 4.

[1217] Hadis-İ Erbain, s. 180.

[1218] Buharı, rikak 31; Müslim, iman 207.

[1219] Hadis-İ Erbaîn s. 280.

[1220] TirmizÎ! deavât 98; Dârimî, rikâk 72; Müsned, V, 154.

[1221] Hadis-İ Erbaîn, s. 301.