tefekkürnâme ve tevhide dair yüksek bir mârifetname” namında olan Yirmi Dokuzuncu Arabî Lem’aya dahi işaret eder. İkinci fıkrasıyla İsm-i Âzam ve Sekîne denilen esmâ-i sitte-i meşhurenin hakikatlerini gayet âlî bir tarzda beyan ve ispat eden ve Yirmi Dokuzuncu Lem’ayı takip eyleyen Otuzuncu Lem’a namında altı nükte-i esmâ risalesine وَبِاَسْمَاۤئِكَ الْحُسْنٰى اَجِرْنِى مِنَ الشَّتَتْ cümlesiyle işaret ettiğinden, sonra akabinde risale-i esmâyı tâkip eden Otuz Birinci Lem’anın Birinci Şuâı olarak otuz üç âyet-i Kur’âniyenin Risale-i Nur’a işârâtını kaydedip hesab-ı cifrî münasebetiyle baştan başa ilm-i huruf risalesi gibi görünen ve bir mu’cize-i Kur’âniye hükmünde bulunan risaleye

حُرُوفٌ لِبَهْرَامٍ عَلَتْ وَتَشَامَخَتْ kelimesiyle işaret edip, der’akap

وَاسْمُ عَصَا مُوسىَ بِهِ الظُّلْمَتُ انْجَلَتْ 1 kelâmıyla dahi risale-i hurufiyeyi takip eden ve el-Âyetü’l-Kübrâ’dan ve başka Resâil-i Nuriyeden terekküp eden ve Asâ-yı Mûsâ namını alan ve Asâ-yı Mûsâ gibi, dalâletin ve şirkin sihirlerini iptal eden Risale-i Nur’un şimdilik en son ve âhir risalesine Âsâ-yı Mûsâ nâmını vererek işaretle beraber mânevî karanlıkları dağıtacağını müjde ediyor.

Evet, وَبِاْلاٰيَتِ الْكُبْرَى kelimesiyle Yedinci Şuâya işareti kuvvetli karinelerle ispat edildiği gibi, aynı kelime, diğer bir mânâ ile elhak Risale-i Nur’un Âyetü’l-Kübrâsı hükmünde ve ekser risalelerin ruhlarını cem eden ve Arabî bulunan Yirmi Dokuzuncu Lem’aya bu kelâm “müstetbeâtü’t-terâkib” kaidesiyle ona bakıyor, efradına dahil ediyor. Öyle ise; Hazret-i İmam-ı Ali (r.a.) dahi bu fıkradan ona bakıp işaret eder diyebiliriz.



Dipnot-1

 Asâ-yı Mûsa ismi ki, mânevî karanlıklar onunla dağılır.


Arabî: Arapça   Hazret-i İmam-ı Ali: [bk. bilgiler – Ali (r.a.)]
Resâil-i Nuriye: Nur Risaleleri   Sekîne: içerisinde on dokuz harfli on dokuz âyet bulunan çok mühim, sükûnet ve emniyet veren bir duadır
akabinde: devamında   beyan eden: açıklayan, izah eden
dalâlet: hak yoldan ayrılma, sapkınlık   der’akap: derhal, hemen
efrad: fertler, bireyler   ekser: çoğunluk
el-Âyetü’l-Kübrâ: en büyük âyet, delil   elhak: doğru, gerçek
esmâ-i sitte-i meşhure: Cenâb-ı Hakkın meşhur altı ismi; Ferd, Hayy, Kayyûm, Hakem, Âdl, Kuddüs   fıkra: bölüm, kısım
hakikat: asıl, esas, gerçek   hesab-ı cifrî: cifir hesabı
ilm-i huruf: harflerin sırlarını ve hikmetlerini konu edinen ilim dalı   işârât: işaretler, belirtiler
kaide: düstur, prensip   karine: delil, ipucu
kelâm: cümle, ifade   lem’a: parıltı
mu’cize-i Kur’âniye: Kur’ân mu’cizesi   mârifetnâme: Allah’ı bilmeye dair yazı, eser
münasebet: bağlantı, ilişki   müstetbeâtü’t-terâkib: işaret, telmih, remiz gibi asıl sözün etrafında bulunan birbirine bağlı ikinci derecedeki mânâlar
nam: ad   nükte-i esmâ risalesi: Allah’ın altı isminde bulunan bazı ince mânâları anlatan risale; Otuzuncu Lem’a
risale: mektup; Risale-i Nur’da yer alan bölümlerden her birisi   risale-i esmâ: Allah’ın altı isminde bulunan bazı ince mânâları anlatan risale; Otuzuncu Lem’a
risale-i hurufiye: harf ilminin anlatıldığı risale; Birinci Şua   tefekkürnâme: Allah’ı tanımayı sonuç verecek şekilde varlıklar üzerinde düşünmeye sevk eden eser, yazı
terekküp eden: birleşen, bir araya gelen   tevhid: birleme; herşeyin bir olan Allah’a ait olduğunu bilme ve inanma
Âyetü’l-Kübrâ: en büyük delil; Şuâlar’da yer alan Yedinci Şuâ   âhir: son
âlî: yüce, yüksek   âyet-i Kur’âniye: Kur’an’ın âyeti
İsm-i Âzam: Cenâb-ı Hakkın binbir isminden en büyük ve mânâca diğer isimleri kuşatmış olanı   şirk: Allah’a ortak koşma
şuâ: parıltı, ışık