Vadi´l-Kura Gazvesi

Vadi´l-Kura Gazvesi

Hayber çevresinde veya yakınlarında Yahudilere ait bir kaç köy vardı. Hayber kalelerindeki insanların hezimetleri bunları etkilememiş ve kötülüğe karşı dizginlememişti. Bunlar müslü-manlara zarar vereceklerini zannederek baş kaldırmışlardı. Vadi´l-Kuradaki Yahudiler isyana kalkışmış ve Hayber´de olup bitenlerden ders almamışlardı. Peygamber efendimizin Vadil Kura seferi esnasında mü´minlerden birine bir ok isabet etmiş ve şehit olmuştu. Bunun üzerine Vadil Kura Yahudileri bir ara ya gelip toplanmışlar, diğer Araplardan da bazıları onlara katılmışlardı. Artık onlarla savaşmak kaçınılmaz hale gelmişti. Aslında Allah katında onlar Hayberlilere ve onların ötesindeki kimselere nisbetle çok basit bir güç teşkil etmekteydiler. Pey gamber (s.a.v.) efendimiz sahabilerini onlarla savaşmaya hazır ladı. Sancağı Sad bin Ubade´ye, bayrağı da Habbab bin Münzir´e verdi. Bir başka bayrağı Sehl bin Hanif e, birini de Abbad bin Bişr´e verdi. Peygamber efendimiz öne geçerek Va-dil Kura halkını îslama davet etti. Teslim olup müslümanlıkla-nnı izhar ettikleri takdirde canlarının ve mallarının mahfuz kalacağını, hesaplarının da Allah´a kalacağını bildirdi. Fakat Vadil Kura halkı Allah davetçisinin bu çağrısına icabet etmeyip savaşmayı tercih ettiler. Onlardan biri düello yapmak için orta ya atıldı. Ona karşı Zübeyr bin Avvam çıktı ve onu Öldürdü. Onlardan ikinci bir şahıs daha düello için çıkınca Hz. Ali onu karşılayıp ölüdürdü. Böylece onlardan 11 kişi öldürülmüş oldu. Onlardan her bir kişi öldürüldüğünde Peygamber (s.a.v.) efen dimiz onları yeniden îslama davet ediyor, aziz ve celil olan Al lah ile Resulünün hükmüne teslim olup iman etmelerini isti yordu. Fakat onlar hak daveti karşısında körelip sağırlaşmış-lardı. Attıkları öldürücü bir okla mü´minlerden birini öldürerek savaşı kendileri başlatmış oldular. İslam davetine iltifat etme diler. Peygamber efendimiz her namaz vakti geldiğinde nama zını kılıyor, sonra onları yeniden îslama davet ediyordu. îcabet etmeyince de onlarla savaşıyordu. Bu hal akşama kadar böyle devam etti. Ertesi sabah güneş bir mızrak boyu yükselmiş iken ellerindeki mallarını ve silahlarım teslim ettiler. Böylece Vadil Kura arazileri de zorla fethedilmiş oldu. Fedek toprakları gibi barış yoluyla ele geçirilmiş değildi. Resululah (s.a.v.) efendimiz orada 4 gün ikamet ettikten sonra Teyma´ya doğru yola çıktı. Hayber ganimetlerini taksim ettiği gibi Vadil Kura mallarım da mücahidlere taksim etti. Ganimetlerin beşte dördünü fatih mücahidlere verdi. Beşte birini de Allah´a, Resulüne *ve Resule akrabalığı olanlara, yetimlere, yoksullara ve yolda kalmış kim selere ayırdı. Arazilerle hurmalıklar, yarıcılık yapmaları şartı ile ora halkının elinde bırakıldı. Ürünün diğer yarısı ise Pey gamber efendimize verilecekti. Elde edilen ürünler, ganimetler esasına göre mücahidlere taksim edilecekti.

Peygamber (s.a.v.) efendimiz, Hayber halkı ile Vadil Kura halkının ele geçirilen mallarım mücahitlere taksim etti. Menkul mallar ile arazi ve hurmalıklardan elde edilen gelirleri ve sabit malları bu esasa göre paylaştırdı. Çünkü Medine hal kından olan fatihler az sayıda idiler. Büyük bir kalabalık teşkil etmemekteydiler. Medine halkının hepsi mücahid idiler. Yok sulların, düşkünlerin ve yetimlerin payları sabit idi. Başkalarına taksim edilmezdi. Silah ve teçhizat ile peygamber efendimi zin kendisinin ve ailesinin ihtiyaç duyduğu nafakası, Allah ve Resulünün payına ayrılan beşte birlik kısımdan karşılamyodu. P bu beşte birlik paydan bir yıllık nafakasını ayırır geri kalan kısmını da müslümanların umumi maslahatlarına harcardı.

Hz. Ömer´in hilafet dönemi geldiğinde o da Hayber ile ben zeri yerlerin gelirlerini bu esasa göre taksim etti. Peygamber efendimizin yaptığı uygulamayı aynıyla benimsedi. Yalnız ara zileri devlet başkanı olarak elinde tuttu. Allah kendisinden razı olsun, Hz. Ömer bu konuda şöyle demiştir:

"Nefsim kudret elinde bulunan Allah´a andolsun ki insanla rın en sonda gelenlerini gelirsiz ve malsız bırakmak istemiyo-, rum. Fethettiğim herhangi bir kasabanın topraklarını Peygam ber efendimizin Hayber´deki taksimatı gibi taksim edersem insanların ellerinde bir şey kalmaz. Ama ben onlar için bir akar bırakmak ve o akarın gelirlerinden istifade etmelerini sağla mak istiyorum."

Bu sebeple Hz. Ömer Sevad-ı Irak arazilerini sahiplerinin elinde bırakmış ve o arazilerden elde edilen haracı, Kur´an-ı Kerim´in Nadir oğulları arazisi ile ilgili olarak koyduğu hükmü ne dayanarak müslümanların ortak çıkarlarına harcamıştı. Öy le inanıyorum ki Hz. Ömer´in bu uygulaması, Peygamber efen dimizin Hayber toprakları üzerinde yaptığı uygulamaya anlam bakımından uygun düşmekte ve hükmü dışına çıkmamaktadır. Çünkü mü´minler topluluğu hep birden mücahid, öksüz, yolda kalmış yolcular veya miskinlerdir ki, her birinin de bu gelirler den alacağı payı vardır. Bu gruplar Medine-i Münevvere´de bili nen kimselerdiler. Devlet toprakları genişleyince haraç müslü manların ortak çıkarlarına ve genel olarak yoksulların ihtiyaç larını karşılamaya harcandı.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın