Suraka ve Medine´ye Gidiş

Suraka ve Medine´ye Gidiş

Peygamber (s.a.v.) mağarada üç gece bekledi. Nihayet Ku-reyşliler sakinleştiler ve Hz. Peygamberi yakalamaktan ümit kestiler.Bundan sonra Hz. Peygamberle arkadaşı Medine´ye doğru yola çıktılar. Beraberlerinde müşrik kılavuzları da vardı, ama onlara karşı güvenilir bir kimse idi. Düzenbaz ve hain de ğildi. Kureyşliler´den herhangi bir kimse peşlerine düşmesin di ye onları sahil yolundan götürdü. Çünkü Kureyşliler, Hz. Peygamber´in bu yoldan gideceğini düşünmüyorlardı. Onlar sahi] yolundan giderken, Kureyşliler onları diğer tarafta arıyorlardı. Onu sağ veya ölü olarak getirene 100 deve va´detmişlerdi. Süra-ka binMalik bin Cu´şum bu ödülü elde etmeye tamahlanmıştı. îbn Ishak, Süraka´nın bu konuda şöyle dediğini rivayet eder:

"Resulullah (s.a.v.) hicret ederek Mekke´den ayrıldığında Kureyşliler, onu bularak geri getirecek olan kimseye 100 deve vermeyi va´dettiler. Bir ara ben kavmim arasında oturmaktay dım. Akrabalarmızdan biri gelip: "Vallahi az önce yanımdan üç kişi geçti. Onların, Muhammed ve arkadaşları olduklarını sanıyorum!´´ dedi. Susması için ona göz kırptım. Bir süre bekle dikten sonra atımın ve silahımın getirilmesini emrettim, fal ok larını çektim. Beğenmediğim ok çıktı. Muhammed´i yakalayıp Kureyşliler´e teslim edebileceğimi ve yüz deveyi alacağımı umu yordum. Zırhımı giydim, Muhammed´in peşine düştüm. Atım hızlanınca birden tökezledi; yere yuvarlandım. "Bu da nesi?" dedim. Sonra fal okumu çıkarıp fal çektim. Falını iyi çıkma mıştı. Ama onu izlemekten vazgemeye niyetim yoktu. Yine peşi ne düştüm. Bir ara atım yine hızlandı ve tökezledi; yere yuvar landım. "Bu da nesi?" dedim. Sonra fal oklarımı çıkarıp fal çektim. Yine peşlerine düştüm. Muhammed´le arkadaşları gö rününce atım yine tökezledi, Ön ayakları yere battı, ben de yere düştüm. Atımın ön ayakları yerden zorlukla çıktı; ayaklarını çıkardığı yerden tozlu bir duman çıktı. Bunu görünce artık ona bir şey yapamayacağımı ve onun bana galip geleceğini anla dım. Onlara seslenerek şöyle dedim: "Ben, Cu´şum oğlu Süra-ka´yım. Sizinle konuşmak istiyorum. Vallahi sizi rahatsız etme yeceğim. Size karşı hoşlanmayacağınız bir davranışta bulunmayacağım." Resulullah (s.a.v.), "Bizden ne istiyorsun?" diye sorunca: "Benimle senin aranda kalacak bir yazı yazıp bana vermeni istiyorum"dedim."

Süraka´nın asıl takip nedenini Resulullah´a anlatmış olduğu da düşünülebilir. Ancak karşılaştığı durumları görüp, risaleti-nin gerçekliğine inanınca, Muhammed (s.a.v.)in Allah tarafın dan desteklendiğine kanaat getirdi. îsteği üzerine Resulullah (s.a.v.) bir belge yazarak Süraka´ya verdi. Mekke-i Mükerre-me´nin fethedildiği güne kadar Süraka o belgeyi sakladı. Resu lullah (s.a.v.) Taif ve Huneyn seferlerini tamamladıktan sonra Süraka, bu belgeyi alarak onun yanma gitti.

Bu konuda Süraka şöyle der: "Resulullah (s.a. v.)e yaklaştım. Belgeyi elime alarak yükselttim ve "Ya Resulullah! Bu senin bana yazmış olduğun bir yazıdır. Ben Cu´şum oğlu Süra-ka´yım!" dedim. O da: "Bugün ahde vefa günüdür" dedi."

Süraka da müslüman olduğunu ilan etti. Öyle anlaşılıyor ki, o, hicret sırasında gördüğü şeyler karşısında Peygamber efendi mizin nübüvvetinin gerçekliğine inanmış, bu belgeyi de bu se beple almıştı. Kayıp ve başıboş develeri sulamanın sevabını Re-sulullah´a sorarak şöyle demişti: "Kayıp (ve başıboş) develer ha vuzuma geliyorlar. Halbuki ben kendi develerim için suyu ha vuza dolduruyorum. Kayıp (ve başıboş) develerin, havuzumdan su içmesi durumunda sevap kazanır mıyım?" Merhametli Re sul ona şu cevabı vermişti: "Evet. Ciğeri olan her canlı (sula mamdan ötürü sevap vardır."

Süraka, müslüman olmuştu. Kavminin bulunduğu yere dö nerek, zekatını Peygamber efendimize göndermişti.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın