Ruh´ul-Kudüs İle Buluşma

Ruh´ul-Kudüs İle Buluşma

Ruhü´l-Kudüs, Cenab-ı Allah´ın da ifade buyurduğu gibi, Cebrail (a. s)´dır:

"Onu Ruhü´l-Kudüs (Cebrail) ile destekledik."

"Onu, senin kalbine, uyarıcılardan olman için Ruhü´l-Emin (Güvenilir ruh, yani Cebrail) indirdi." (Şuara: 193-194)

Peygamber efendimiz Hıra mağarasında Allah´a ibadet ettiği bir sırada Cebrail (a.s) ona geldi. O esnada Peygamber efendimizin kalbi, yerden yükselip kudsi makamlara, Allah´ın mele-kutuna yücelmiş, nefsi, semanın nurunu almak için uygun bir hale gelmişti. Ona, alemlerin rabbinden güvenilir bir elçi gel mişti. O güvenilir elçi,, rabbinin risaletini taşımak ve O´nun me sajını tebliğ etmekle görevli bir Resule gelmişti. Artık bundan sonra ilahi vahiy, peşpeşe inecekti.

Anlatıldığına göre, Peygamber efendimize vahiy, kırk yaşın dayken gelmeye başlamıştır. Kırk yaş, ömrün en güçlü çağıdır. Ruhun kemale erdiği, bedenin güçlendiği, aklın olgunlaştığı bir dönemdir. Bu yaş, insanın her türlü zorluklara tahammül ede bileceği bir yaştır. Bununla ilgili olarak, Cenab-ı Allah şöyle buyurmuştur:

"Nihayet (insan) güçlü çağına erip kırk yaşına varınca: *Ya Rabbi, beni, bana ve anama, babama verdiğin nimete şükret-meye, razı olacağın yararlı işler yapmaya sevk eyle´ dedi." (Ahkaf, 15)

Muhammed (sav) işte kırk yaşına varmıştı. Cenab-ı Allah ona vahiy göndermiş, gctnlünü ihlasla doldurmuştu. Risalete hazırlamış, yarattıkları iyinden onu seçerek, Kitap sahibi bir peygamber yapmıştı.

Cebrail ile buluşması, iki kez olmuş, bunlardan birincisi, ikincisine zemin hazırlamıştı. Uyanıklığa benzer bir uyku ha linde gerçekleşmiş olan bu ilk buluşma, tam ve eksiksiz bir bu luşmaydı. Çünkü ilk buluşmasında o, Cebrail´den Kur´an-ı Ke-rim´in bir pasajını almış ve hafızasına yerleştirmişti. Rabbinin ilk ayetlerini ezberlemişti. Uyandığında duyduklarım hafızası na yerleştirmiş ve hiçbir kelimesini unutmamıştı. Uykudan uyandığında, bu defa rüya halinde gördüğü Cebrail´i gözüyle gördü. Ona, rüyada aşina olmus?, uyanınca da bu maddi alemde onunla muhatap olmuştur. Eğer sadık i´üyada, yani uyku halin de ona aşina olmasaydı, ilk defsı, uyanık iken onunla karşılaşması, kendisi için çok zor olacakt ı. Bu ikinci buluşmasında Ceb rail ona, Allah tarafından risalet görevi verildiğini tebJ´g ediyor ve kendisine "Allah´ın Resulü" diye hitap ediyordu. F´^aletle şe reflendiğini bildiriyordu. Bu iki bıuluşmada da Peygamber (sav) efendimiz kutsal nur ile kuşatılın işti. Bu, yeryüzünde yaşayan beşeri nefs için çok ağır ve yüklü bir görevdi. O, nefsinin temiz-liğiyle çevresini dolduran, gönlünü istila eden rabbani nura aşina olmuş, onunla kuşatılmıştı. Bu nurani karşılaşma esnasında Kur´an-ı Kerim´in bir kısmı kendisine nazil olmuştu. O gece, her önemli işin programlanıp karara bağlandığı mübarek Kadir gecesiydi. Abdullah oğlu Muhammed (sav), o gecede risalete mazhar olduğunu Allahü Teala şu şekilde açıklamaktadır:

"Biz o (Kur´a)n´ı Kadir gecesinde indirdik. Kadir gecesinin ne olduğunu sen bilir misin? Kadir gecesi bin aydan hayırlıdır. Melekler ve ruh, o gece rablerinin izniyle (o yıl takdir edilmiş olan) her iş için iner de iner. O gece, tan yerinin ağarmasına kadar bir esenliktir." (Kadir: 1-5)

Kavilerin anlattıklarına göre bu olay, Fil olayından kırk yıl sonraki Ramazan ayının 27. gecesinde olmuştu. Ramazan´ın 24. gecesinde cereyan ettiğini söyleyenler de vardır. Rama zan´ın hangi gecesi olduğunda ihtilaf bulunsa da, Ramazan ayı içinde olduğu konusunda, Cenab-ı Allah´ın da ifade buyurduğu gibi, şüphe yoktur.

"Ramazan ayı -ki insanlara yol gösterici, hidayeti, doğruyu ve yanlışı birbirinden ayırt edip açıklayıcı olarak Kur´an o ay da İndirilmiştir." (Bakara: 185)

Bu konuda ayrıntılı bilgi ileride verilecektir:

Hz. Hatice´nin Tedirginliği

Kalbi temiz ve saliha bir kadının şahsına özgü bir ilham ile, Peygamber efendimizin zevcesi Hz. Hatice, kocasındaki fevka lade hali ve huzursuzluğu hissetti. Ramazan ayı boyunca on dan uzak kalmaya alışmıştı. Bir aylık maddi azığı, Hatice´nin bizzat kendisi hazırlardı. Takva azığını da Cenab-ı Allah verir di. Hira mağarasında olduğunu, bildiği halde, böyle bir esnada Hatice, rahatsızlık ve tedirginlik hissetti. Kocasını sormaya başladı. Çünkü onun yerden ve; dünyadan kopup göğe ulaşmak ve ruhi bir cihad vermek gayreti içinde olduğunu biliyordu. Böyle bir tedirginlik içindeyken, Allah Resulü eve döndü. Rengi değişmiş i kalbi titriyor ve vücudu sarsıntı geçiriyordu. Kocası nın eve dönüşünü görünce, tedirginliği geçti. Ona şöyle dedi: "Ey Ebu Kasım, neredeydin? Allah´a andolsun ki, seni bulma ları için adamlarımı gönderd im. Fakat Mekke-i Mükerreme´nin her tarafını dolaştıkları haldi* seni bulamadılar."

Peygamber efendimiz, rüya halinde ve uyanıklık halinde gördüklerini, kalbi titreyerek Hatice´ye anlattı ve: "Beni örtün, beni örtün" dedi. Üzerini örttüler. Nihayet sarsıntısı ve tedir ginliği geçtikten sonra: "Başıma bir iş gelmesinden korktum" dedi. Bu defa hayat yoldaşı olan Hatice söze başladı ve tabii bir mantıkla şöyle konuştu: "îyilik yapana, iyilikten başka bir kar şılık verilmez. Allah seni asla yalnız bırakmayacak ve mahcup etmeyecektir. Çünkü sen akrabanı ziyaret eder, doğru konuşur, misafiri ağırlar, muhtacın yükünü kaldırır, yoksullara, dara düşenlere, zamanın musibetlerine karşı yardım edersin."

Evet Hatice, güvenilir ve temiz kocasında bütün bu güzel huyları müşahede etmişti. Fıtrat duygularıyla o, iyiliğe karşı mutlaka iyilik geleceğini hissetmişti. îbn îshak der ki: "Hatice, Peygamber efendimizin karşılaştığı durumları öğrendikten ve onu güzel sözlerle sakinleştirdikten sonra şöyle dedi: Müjdeler olsun sana! Hatice´nin canını elinde tutan Allah´a yemin olsun ki, senin bu ümmetin peygamberi olacağını ümit etmekteyim." Hatice´nin bu sözleri, araplar arasından bir peygamberin çıka cağı konusundaki yaygın haberleri bildiğini göstermektedir.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın