Peygamber Efendimizin Yıkanıp Defnedilmesi

Peygamber Efendimizin Yıkanıp Defnedilmesi

Peygamber efendimizin mübarek naaşınm yıkanmasından ve defnedilmesinden önce mü´minler Resulullahm halifesini seçme işine yöneldiler. Başlarında Sa´d bin Ubade olmak üzere Ensar, bu konuda düşünmek için toplandılar. Ebu Bekir ile Ömer hazretleri, müminlerin bölünüp parçalanmalarından korktukları için Saide oğulları gölgeliğine koşarak orada top lanmış bulunan müminlerin yanına vardılar. Ebu Bekr´i, Resu-lullah için halife seçerek bu ihtilafı sona erdirdiler. Yalnız hali fe seçimine Ali, Abbas ve diğer Haşimilerden Peygamber efen dimizin çok yakın akrabaları olan kimseler katılmadılar. Belki de bunlar Peygamber efendimizin naaşım yıkayıp defnetmek işiyle meşgul oldukları için seçime katılmamışlardı.

Peygamber efendimiz pazartesi günü Refiki Alaya intikal et ti. Pazartesi gününün kalan kısmı ile salı gününün bir kısmın da defnedil^meksizin bekletildi. îşler yoluna koyulduktan sonra teçhiz işine başlandı. Nitekim Hafız îbn Kesir de böyle demek tedir. İbn İshak der ki: Ebu Bekir´e biat edildiğinde insanlar Resulullah (s.a.v) efendimizi yıkamak için toplandılar. Evinde aile efradından Abdulmuttalip oğlu Abbas´tan, Ebu Talip oğlu Ali´den, Abbas oğlu Üsame´den başkaları yoktu. Bilahare Evs bin Huri el-Ensari el-Bedri el-Hazreci, Hz. Ali´ye seslenerek şöyle âedi:"Ey Ali Allah aşkına Resulullah´ı yıkama şerefine bi zi de nail eyle." Böyle demesi üzerine Hz. Ali izin verdi. Ve içe riye girerek Resulullah´ı yıkayanların yanında bulundu. Resu lullah (s.a.v) yıkanırken üzerinden gömleği çıkarılmamıştı. Yı kanla işini Hz. Ali yapmıştı. Başını göğsüne dayadı, gömleği üzerindeydi. Hz. Abbas ile Fadl ve Kuşem, Ali´yle birlikte onu sağa sola döndürüyorlardı. Zeyd oğlu Usame ile azadlısı Salih su döküyorlardı. Ali yıkıyordu. Bedeninden hiçbir pislik çıkma dı. Yıkarken Hz. Ali: "Anam babam sana feda olsun. Hayattay ken güzel olduğun kadar Ölüyken de çok güzelsin?´ diyordu. Onu su ve sedirle yıkıyorlardı. Yıkadıktan sonra kuruladılar. Üç kefene sardılar. Daha önce; ´Peygamberler öldükleri yere defnedilirler´ dediği için Resulullah (s.a.v)´i vefat etmiş olduğu yer, yani Hz. Aişe´nin odasına defnettiler. Defin işini de ailesin den Abbas, Ali, Fadl ve azadlısı Salih yaptılar. Lahid şeklinde mezar kazıp kerpiçle ördüler.

îşte böylece Allah´ın en şerefli kulunun dünyevi hayatı sona ermiş oluyordu. O insanlık ailesi için çok mükerrem bir şahsi yetti. Allah´ın kendisini yaratmış olduğu günden itibaren mü-cahid olarak yaşadı. Vefatına kadar bu durumunu sürdürdü. Çocuk iken rezilliklerle cihad etti. Sakavet döneminde faziletli bir kimse oldu. Gençlik döneminde güvenilir bir insan olmuştu. Hayat, onun Önünde hiç bir zaman kolay ve bolluklar içinde geçmemişti. Her ne kadar ezilmemiştiyse de yetimliğin acısını tatmıştı. Her ne kadar nefsi horlanmamışsa da fakirliğin tadı nı almıştı. Risaletle görevlendirildiğinde davet yükünü omuzla-inıştı. O yolda eziyetlerin acısını tatmıştı. Ama yine de sabret miş, sahabilerine de sabrı tavsiye etmişti. Hicret ederken bir mücahid olarak kılıç kuşanmıştı. Aynı zamanda bir öğretici ve hidayet rehberi olarak Kur´anı Kerimi insanlara ulaştırmıştı. İnsanlığı yüceltip mükerrem kılıyordu. Müsamahakar ve seve cendi. Bu varlık aleminde en olgun ve en mükemmel insan ancak kendisiydi. Onun cesedi defnedilmiş olsa bile risaleti ve ge tirdiği dini defnedilmemiş ve defnedilmeyecektir!

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın