Sayfayı Yazdır - Muhammed´e (a.s.) Sahip Olma Arzusu

Muhammed´e (a.s.) Sahip Olma Arzusu

Köle Meysere, Peygamber efendimizin ali cenablığmı, güzel ar kadaşlığını, güzel davranışlarını, cömertliğini, müsamahakarlı ğını, alçakgönüllülüğünü kolayca arkadaşlık eden ve edilen bir kimse olduğunu, temiz asıllı ve güzel ahlaklı bir insan olduğunu, genel ve özel davranışlarında ahlaki prensiplere bağlı kaldığını Hz. Hatice´ye anlattı. Ayrıca rahip Nastora ile karşılaşmasını ra hip Nastora ile karşılaşmasını, Cenab-ı Allah´ın sıcak çölde O´na yaptığı ikramı, havanın fazla ısınması durumunda iki meleğin O´nu gölgelendirişini ve diğer harika hallerini de Hatice´ye aktar dı. Daha sonra Kureyşliler nezdindeki mertebesini, itibarını ken disiyle karşılaşan herkesin O´na aşırı bir sevgi duyduğunu, onun kolayca kaynaşan sevimli biri olduğunu da anlattı.

Bütün bunlar, Hatice´de O´na eş olma arzusunu uyandırdı. İçinde O temiz insandan temiz çocuklar doğurma isteğini filizlen dirdi. Bu konuda baskın bir istek taşımaya başladı. Vefat eden ilk iki kocasından sonra kendisinin dest-i izdivacına talip olan bir çok soylu görülmüştü. Ancak iffetli Hatice, bu taliplilerini reddetmiş ti. Onların insanlar nazarındaki maddi üstünlüklerini soyluluk larım ve asaletlerini önemsememişti. Fakat o, genç ihtiyar hiç bir erkekte göremediğini şu Haşimi boyuna mensup gençte, Muham-med (sav)´de bulmuştu. Bu nedenle de Muhammed´e eş olma arzu sunu kalbinin derinliklerinde duymaya başladı. Bu arzusu, aşk tan, serserilikten, saçmalıktan ve sürçmekten değil, bilakis ölçül müş iradi bir istekten kaynaklanıyordu. Geçmişini, şimdiki za manını, geleceğini düşünerek bu arzuyu duymaya başladı. Hati ce, aşıkların devrini çoktan geçirmişti. Artık aşık olacak yaşta de ğildi. Şerefi de böyle bir maceraya sürüklenmesine engeldi. Kureyş içindeki mevkii, aşık kadınların sürüklendikleri maceralara sürüklenmesine elverişli değildi.

Fakat Muhammed (sav), Hatice veya başka bir kadınla evlen me arzusunu hissetmiş miydi? Ya da kalbinden böyle bir duyguyu geçirmiş miydi?

Böyle bir şey sabit değildir. Çünkü Muhammed (sav), gönlünü, lezzet ve şehvetlerle ilgili herhangi bir duyguya kaptırmamıştı. Ama uyarıldığı zaman uyanırdı. Şu halde O´nu uyarmak gereki yordu.

Muhammed´i uyarmanın zorunlu olduğunu Hz. Hatice kendi zeka ve duygusuyla kavradı. Bu işi bizzat üstlendi. Kadınların bu işi yapacak güçleri vardır. Her ne kadar Hatice gibi birinde utamp sıkılmak ve alçalmamak duygusu hakim idiyse de bu işi usulünce yapma ve erkeğe yönelme iktidarı, kadınlarda daha fazladır. Bu maksatla Hatice, kızı Nefîse´yi, uyarıcılık görevini yapmak üzere Muhammed (sav)´e gönderdi ki, nabzım yoklasın. Nefise bu göre vini yaptı. Şimdi Nefise´nin bu konuda söylediklerine kulak vere lim:

"Hatice akıllı, şerefli, güçlü bir kadındı. Cenab-ı Allah´ın dile diği şeref, üstünlük ve hayra sahipti. Kureyş içinde yüksek bir so ya ve ulu bir şerefe sahipti. Çok serveti vardı. Kavminden herkes, eğer yapabilirse, onunla evlenmeye çok arzuluydular. Ellerinden gelse, onunla evlenme talebinde bulunacak ve bu uğurda çokça mal harcayacaklardı. Şam seyahatinden Hatice´nin kervanıyla birlikte döndükten sonra, durumunu öğrenmek ve evlenme husu sundaki düşüncesini araştırmam için Hatice, beni ona gönderdi. Yanına varıp dedim ki: "Ya Muhammed, niçin evlenmiyorsun? Evlenmeni engelleyecek bir durum mu vardır ?"

Dedim ki: "Elimde, evlenme masrafını karşılayan, ve seni ma la, güzelliğe, şerefe ve denkliğe çağıran biri bulunursa, ne dersin?"

"Kimdir o?" diye sorunca ben de, Hatice´dir, dedim. "Ben onunla nasıl evlenebilirim?" diye sordu. Ben de Hatice´nin yanma gidip durumu O´na anlattım. Hatice de: "Falan saatte gel görüşe lim" diye Muhammed´e haber saldı. Muhammed (sav), kendisiyle buluşmak üzere Hatice´nin yanına gitti. Artık Hatice ile bu konu yu yüz yüze konuştular. Hatice, Muhammed´in kendisini redde-demiyeceğine inandıktan sonra, kendisiyle evlenmesini teklif et ti. Ve şöyle dedi: "Ey amca oğlum, yakınlığından ve soyluluğundan dolayı seninle evlenmeyi arzuluyorum; sen güvenilir, güzel ahlaklı ve doğru sözlü bir insansın. Bu maksatla seninle evlenmek istiyorum."

Bu şerefli önerinin sonucunda peygamber efendimiz, Hatice ile evlenmeyi kabul ettiğini ilan etti. Bu kabulü her ne kadar bir ni kah akdi değilse de bir nevi nişan idi.

Şerefli, akıllı bir hanımefendi olan Hatice, bu işi kendisiyle Muhammed arasında kalmak üzere bırakmadı. Evliliğin gerçek leşebilmesi için bundan sonra iki ailenin buluşması ve iki tarafın iradelerinin aynı zamanda arzularının birleşmesi gerekiyordu. Çünkü evlilik sadece iki kişinin değil, aynı zamanda iki ailenin birleşmesi demekti. Bu amaçla Muhammed (sav)´e: " Amcana git ve yarın erkenden bize gelmesini söyle " dedi.

Ertesi sabah Ebu Talib, Hatice´nin yanına geldi. Halice: "Ey Ebu Talib, amcanın yanına git ve ona, benimle kardeşinin oğlunu evlendirmesini söyle ." Ebu Talib, prensipte bu evliliğe muvafakat etti. Ve kendisine düşecek görevleri yapacağını bildirerek: "Bu, Allah´ın işidir" dedi.

Nişanlanma işi tamamlandı. Her iki aile bu evliliğe rıza göster di. Nihayet evlenme günü geldi. Hatice´nin mehri, 12 buçuk okka altın idi.

Nikah akdini tamamlamak için Mudar kabilesinin reisleriyle Mekke´nin büyükleri ve eşrafı bir araya gelip toplandılar. Hati ce´nin vekili, amcasıydı. Muhammed (sav) adına konuşan ise, Ebu Talib´di. Ebu Talib hutbe okumaya başlayarak şöyle dedi:

"Bizleri İbrahim ve İsmail´in soyundan Maad´ın aslından Mudar´ın unsurundan kılan Allah´a hamd olsun. O ki, bizler Beytinin koruyucusu, Hareminin bekçileri kıldı. O ki, bizim için, haccedilen bir Beyt ve güven yeri olan bir Harem nasip etti. Bizle ri, insanlara hakimler kıldı. Sonra kardeşim oğlu Muhammed, herhangi bir erkekle mukayese edilirse, mutlaka ona üstün gelir. Her ne kadar malca yoksul ise de o üstündür. Çünkü mal, gelip ge çici bir gölgedir. Yok olmaya mahkum bir şeydir. Muhammed (sav), size ne kadar yakın olduğunu bildiğiniz bir insandır. Hu-veylid kızı Hatice ile evlenmeye taliptir. Peşini ve vadelisi, on iki buçuk okka altını mehir olarak vermiştir. Allah´a andolsunki bundan sonra onun için çok büyük işler ve Önemli hususlar var dır."

Bundan sonra Hatice´nin vekili Varaka bin Nevfel kalkıp hutbe okumaya başladı. Öyle anlaşılıyor ki o, kendisinin hutbe okuma sından önce nikah akdinin yapılmasına rıza göstermemişti. Söze şöyle başladı:

"Anlattığın hususları bize bahşeden ve bizleri o özelliklere sa hip kılan, saydığın lütuflarla bizi mazhar kılan Allah´a hamc olsun. Bizler, arapların efendileri ve yöneticileriyiz. Sizler de bü tün bu vasıflara sahip ve ehilsiniz. Aşiret, sizin üstünlüğünüzü in kar etmiyor, insanlardan hiçbiri de sizin övünmenize vesile olan hususiyetlerinizi, şerefinizi reddetmiyor. Biz de sizlere hısım ol maya rağbet ettik. Sizin ipinize ve şerefinize bağlanmaya arzu duyduk. Ey Kureyş topluluğu, şahit olun ki ben, Huveylid kızı Ha tice´yi Abdullah oğlu Muhammed (sav) ile evlendirdim."

Fakat Ebu Talib, eş olarak Muharnmed´e vermeyi kabul sözü nü, Varaka bin Nevfel ile birlikte Hatice´nin amcası Anar bin Esed´in de söylemesini istemişti. Çünkü Amr bin Esed, Hatice´ye Varaka´dan daha yakındı. Şöyle dedi: "Ey Varaka, bu kabul sözü ne seninle birlikte Hatice´nin amcası Amr bin Esed´in de katılma sını isterdim." Bunun üzerine Hatice´nin amcası dedi ki: "Ey Ku reyş topluluğu! Şahit olun ki ben, Hatice binti Huveylid´i Muham med bin Abdullah´a nikahladım" Bu nikah akdine Kureyş´in önde gelen kişileri şahit olmuşlardı.

Bütün bunlardan anlaşıldığına göre, Hatice´yi Muhammed (sav)´e nikahlama işini, amcası Amr bin Esed yapmış ve bu husus ta Hatice´nin amcasının oğlu Varaka bin Nevfel de ona yardımcı olmuştur.

Alimlerle siyer ve tarih yazarları arasında meşhur olan görüşe göre, evlenme esnasında Peygamber efendimiz 25, Hatice ise 40 yaşındaydı.

Evlendikleri esnada peygamber efendimiz ve Hatice´nin yaşla rı konusunda diğer bazı rivayetler de vardır. Ancak bunlardan hiçbiri meşhur rivayet olma mertebesine ulaşmamıştır. Denildi ğine göre evlendiği esnada peygamber efendimiz 21 yaşındaydı. 29 yaşında olduğunu söyleyenler de olmuştur, tbn Cüreyc´e göre 37 yaşındaymış.

Bu görüşlerin senedi ve dayanağı yoktur. Güvene layık olan meşhur rivayettir ki, o rivayete göre evlendikleri esnada peygam ber efendimiz 25, Hatice (ra) ise 40 yaşlanndaydı. Diğer rivayetlerin bir kısmı tarihi seyir ile bağdaşmamaktadır. Çünkü Peygam ber efendimizin evlenmesi, Ficar savaşının hemen arkasından de ğil, aradan bir süre geçtikten sonra vuku bulmuştur. Eğer 21 ya şında evlenmiş olsaydı, Ficar savaşının hemen ardı sıra evlenmiş olması gerekirdi ki, böyle bir durum söz konusu değildir. Evlendi ği esnada yaşımn 37 olduğunu söylemekse, doğrulanması imkan sız bir iddiadır. Çünkü bu sözden anlaşıldığına göre, Peygamber efendimiz 37 yaşma kadar adeta rahip hayatı yaşamıştır ki, bu imkansız bir şeydir. Halbuki Fatıma dışmdak kızları, hicretten önce evlenmişlerdir. Bazıları evlenip boşanmışlar ve sonra tekrar evlenmişlerdir. Eğer yaşı 37 iken evlenmiş olsaydı, kızlarından hiçbiri hicretten önce evlenme yaşına ulaşmış olamazdı. Ayrıca onun, mu minlerin anası Hatice´den doğan ilk çocuğu kız değildir. Aksine Hatice´den doğan ilk çocuğu, Kasım adındaki oğludur ki, onun adıyla künyelenerek kendisine Eb´ul- Kasım denilmiştir. Şu halde meşhur olmayan bu rivayetlerin tarihi kronoloji ile bağdaş maları mümkün değildir. Ayrıca bunların sıhhatli senetleri de yoktur.

Hatice validemizin, Peygamber efendimizle evlendiğinde kaç yaşında olduğu konusuna gelince, meşhur rivayete göre o, kırk yaşındaydı. 35 yaşında olduğunu söyleyenler olduğu gibi, 25 ya şında iken peygamber efendimizle evlenmiş olduğunu söyleyenler de vardır. Ancak bu görüşlerin dayanakları yoktur. Halbuki tarih, her zaman senedi sağlam olan meşhur rivayetlere dayanır. Siyer kitapları arasında, Peygamber efendimizle evlendiği esnada Hz. Hatice´nin yaşının kırk olduğu hususunda herhangi bir görüş farklılığı yoktur. Bu rivayet dışındaki diğer rivayetlerin aslı yok tur ve bunlardan hiç biri muhakkik alimlerin yazmış olduğu siyer kitaplarmca desteklenmemiştir.

Biz garip rivayetlere yönelmiyoruz. Çünkü her ne kadar bazı ilimlerde normal karşılansa bile, tarih ilminde garip rivayetlere yer yoktur. Çünkü garip rivayetlerin peşine düşmek tarih ilminde insanı meşhur olan rivayetleri bazan inkara sevkeder. Senetsiz ve dayanaksız, aynı zamanda meşhur olmayan görüşlere razı olma ya yöneltir. Aslında gerçek olan, meşhur rivayetlerdir. Bunların dışındakileri reddetmek gerekir. Ancak meşhur rivayeti yalanla yan bir delil görüldüğü zaman, diğer rivayetlere yönelebiliriz. Doğrusunu Allah bilir.

๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Son Peygamber => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 12 Aralık 2009, 17:27:28