Sayfayı Yazdır - Hz. Hatice

Hz. Hatice

Peygamber efendimizin ikinci kaybı Hz. Hatice olmuştu. Onun ölümü de, Peygamber efendimizin kalbinde büyük bir hü zün meydana getirmişti. O, Peygamber efendimizin canının bir parçasıydı. îlk vahiy geldiğinde, kalbi tiril tiril titremekte oldu ğu halde vardığı evinde, korku ve heyecanını gideren, Hz. Hati ce olmuştu. Onu sakini eştirmiş, yaralarına merhem olmuştu. Kavminden gördüğü eza va cefaları dindiren, gönlünde açtığı yaralan tedavi eden yine Hz. Hatice´ydi. Üzüntülerine ortak ol muş, zevceleri arasında birinci sırayı ve en yüksek mertebeyi işgal etmişti. Peygamber efendimizin gönlünde tuttuğu müstes na yer dolayısıyla, Peygamber efendimiz hayatta olduğu sürece başka bir kadınla evlenmemişti. Peygamber efendimizin birden fazla kadınla evlenmesi, şehvetini tatmin amacına yönelik de ğildi. Bu evliliklerin bazı sebepleri vardı. Değişik kabilelerle dostluk bağları kurmak, onların gönüllerini almak, ya da şehit düşen veya normal ölümleriyle dünyayı terkeden ve geride ken disine bakacak kimsesi kalmamış olanları, muhtaç duruma dü şürmemek ve şu sözünü tahakkuk ettirmek için evlenmişti: "Her kim mal bırakırsa o mal mirasçılarına kalır. Her kim de geride, muhtaç durumda çoluk çocuk bırakırsa, onlar benim so-rumluluğumdadır!"

Hz. Hatice, Peygamber efendimizin nazarında ve Islamiyette büyük bir mertebe sahibi olduğu içn cennette kendisi için inci den bir ev yapıldığı müjdesini almıştı:

Buhari, Ebu Hüreyre´nin şöyle dediğini rivayet eder:

"Cebrail, Resulullah (sav)e gelip şöyle dedi:

"Ya Resulullah! Şu Hatice, sana içinde biraz katık bulunan bir kap getirdiği zaman ona Rabbinden ve benden selam söyle. Onun için cennette, içinde gürültü ve zahmet bulunmayan, in ciden yapılmış bir köşkün inşa edildiğini de müjdele."

Süheyli der ki: "Hatice için cennette inciden bir köşk yapıldı ğı müjdelenmişti. Bu köşk, inci kökünden yapılmıştı. Çünkü o, imana ilk koşan insan olarak imanın kökünü ele geçirmişti. Cennette kendisi için yapılan köşkün içinde gürültü ve zahmet olmayacaktır. Çünkü o hayatta iken Peygamber efendimizin huzurunda sesini yükseltmemiş, bağırıp çağırmamıştır. Onu hiçbir zahmete sokmamış, asla eziyette bulunmamıştır."

Peygamber efendimiz Hz. Hatice´yi her zaman hayırla anar dı. Onu seveni sever, dost olana, dost olurdu. Peygamberimiz sık sık Hatice´yi andığı için bazı zevceleri kıskançlık göstermiş lerdi. Hatta bir defasında müzminlerin annesi Hz. Aişe şöyle demiştir: "Devamlı kendisini andığı ve Cenab-ı Allah´ın, kendisi ne cennette inciden bir köşk müjdelemesini emrettiği için, Pey gamber efendizin zevceleri arasında Hatice´yi kıskandığım ka dar hiçbirini kıskanmadım. Peygamber efendimiz bir kurban kestiği zaman, hepsine yetecek kadar kısmını, Hz Hatice´nin dostlarına gönderirdi. [1]

Peygamber efendimiz Hz. Hatice´yi anar onun hatırasına saygı gösterir, onu ananlara ikramda bulunurdu. Bir defasında Hatice´nin kızkardeşi Hale, Peygamber efendimizin yanına gel mek için izin istemişti. Onun sesini tanıyınca çok sevinen Efen dimiz: "Allah´ım! Hale geliyor, Hale!" demişti.

îmam Ahmed bin Hanbel, Hz. Aişe´nin şöyle dediğini rivayet eder:

"Peygamber (sav) efendimiz, Hatice´yi en güzel övgülerle anardı. Bu sebeple bir gün Hatice´yi kıskandım ve şöyle dedim: "Şu avurtları kızaran kadını ne kadar çok anıyorsun? Halbuki Allah sana ondan daha iyisini verdi!" Bunun üzerine Peygam ber efendimiz bana şu cevabı verdi: "Hayır, Allah ondan daha iyisini bana vermedi. İnsanlar beni inkar ettikleri zaman, o ba na iman etti. insanlar beni yalanladıkları zaman, beni o doğ ruladı. Başkaları beni mahrum bıraktıkları zaman, o kendi malı ile bana yardımda bulundu. Onun sayesinde Allah beni çocuk sahibi yaptı." Peygamber efendimiz, bu sözleri Mısırlı Mariye´den oğlu îbfahim henüz doğmadan önce söylemiştir.

Bütün bu sözlerinden, Hz. Hatice´nin Peygamber efendimizin kalbinde ne kadar yüksek bir yer tuttuğunu anlamaktayız. Da vet hususunda işler sarpa sardığı, bela ve musibetler şiddetlen diği zaman Hz. Hatice ona yardım ve iyilikte bulunmuştu. în-sanlar kendisini yalnız bırakıp dostsuz kaldığı zaman, Hatice Peygamber efendimize dost olmuştu. Yapılan eza ve cefa karşı sında, Hz. Hatice onu teskin etmiş ve huzura kavuşturmuştu. Zaten bunun sonucu olarak onun ve Ebu Talib´in vefat ettiği yıla, Peygamber efendimiz "hüzün yılı" adını vermişti. Bunda da gerçekten haklıydı. Çünkü bu yılda o, iki sevgilisini, kendisi ni himaye eden mücadeleci amcasını ve kendisine devamlı iyi likte bulunmuş olan dostu ve eşini kaybetmişti.

Sahih rivayetlere göre Ebu Talib, Hz. Hatice´den önce vefat etmiştir. Hz. Hatice´den üç gece önce vefat ettiğini söyleyenler olduğu gibi, 35 gece önce vefat ettiğini söyleyenler de olmuştur. Burada önemli olan, bu iki insandan hangisinin diğerinden ne kadar Önce öldüğü meselesi değildir. Ancak şunu kesin olarak biliyoruz ki, bu iki insanın ölümü Peygamber efendimizi şiddet li bir hüzne gark etmişti.

--------------------------------------------------------------------------------

[1] İbn Kesir, el-Bidaye ve´n-Nihaye, c.3, 8.18.

๑۩۞۩๑ Kitap Dünyası - İlim Dünyası Kütüphanesi ๑۩۞۩๑ => Son Peygamber => Konuyu başlatan: Sümeyye üzerinde 16 Aralık 2009, 17:56:54