Hudeybiye Bir Fetih Oldu

Hudeybiye Bir Fetih Oldu

Peygamber efendimiz Hudeybiye barışından sonra Mek ke´den Medine´ye dönerken fetih suresi nazil oldu. Bu surenin ilk ayetinde Cenab-ı ALLAH şöyle buyuruyordu:

"Ey Muhammedi Doğrusu biz sana apaçık bir fetih sağla-mışızdır. ALLAH böylece, senin geçmiş ve gelecek günahlarını ba ğışlar, sana olan nimetini tamamlar, seni doğru yola eriştirir." (Fetih: 1-2)

Cenab-ı ALLAH Hudeybiye barışını ve peygamberini yapmaya muvaffak kıldığı işleri fetih olarak adlandırdı. Hudeybiye barış anlaşması, takva sahibi bazı büyük mü´minlerin akıllarından geçtiği gibi dini küçük düşürmek değil, tam aksine bir fetih ol muştu. Çünkü Peygamber efendimizle Kureyşliler arasındaki savaşı sona erdirmişti. Bu, başlıbaşına bir fetihti. Çünkü üze rinde perde bulunan akılları ve kilitli kalpleri İslam´a açmıştı. Öyle ki Hudeybiye Öncesi 19 yıllık davet döneminde müslüman olan kimselerin sayısıyla Hudeybiye sonrası 2 yıl içinde müslü man olanların sayısı arasında bir karşılaştırma yapılacak olur sa, sonrakilerin öncekiler kadar ya da onlardan daha fazla ol dukları görülür. Çünkü Hudeybiye bir fetihti; dinde alçalma ve gerileme değildi. Bütün bunların üstünde Hudeybiye barışı, kansız gerçekleşen büyük fetihle Mekke´ye girmek için zemin hazırladı. Mekke fethinde kan akıtılmamıştı. Sadece az sayıda ki bazı inatçılar mevzii bir savaş vermişlerdi. Evet, Hudeybiye barışı bir fetihti. Çünkü mü´minler, barış anlaşması uyarınca umre yapmak için Mekke´ye girebildiler; bilahare saçlarını tı raş ederek ihramdan çıktılar.

Ayet-i kerimede Peygamber efendimizin günahlarının affe-dilmişliğinden sözedilmektedir. Buradaki ´gündüz affı´ hakiki anlamda değil de mecazi anlamda kullanılmıştır. Geçmişte, şimdiki ve gelecek zamanlarda yaptığı, yapmakta olduğu ve ya pacağı işlerin kabul ve rıza ile karşılanacağı manası kastedil miştir. Her fiili bağışlanmıştır. Şu halde onun yaptığı yanlışla ra günah denmesi ve bu günahlarının bağışlanmışlığmdan söz edilmesi, mecaz türündendir. Onun yanlışlıkları, olsa olsa Al lah tarafından kınanmasına neden olan hatalarıdır. Nitekim savaşta ele geçirdiği düşmanları esir tutmakla da hata etmişti. Evet, insanlara örnek olması ve insanın Peygamber hatta pey gamberlerin sonuncusu Muhammed (sav) de olsa kendi düşüncesi ve aklına göre hareket ettiği takdirde hata edebileceği nin kabullenilmesi için, Resulullah (sav) bazan hatalar yapmış tır.

Yüce ALLAH´ın kendisini yönelttiği dosdoğru yol, davet yolu idi. O yolda asla eğrilik yoktu. Apaçık bir fetih sayılan Hudey biye barışından sonra iman ehli kimseler, Peygamber efendi mizle biatleşmeye koştular. Noksanlıklardan münezzeh olan yüce ALLAH buyuruyor ki:

"Ey Muhammed! Şüphesiz sana baş eğerek ellerini veren ler, ALLAH´a baş eğip el vermiş sayılırlar. ALLAH´ın eli onların ellerinin üstündedir. Verdiği bu sözden dönen ancak kendi aley hine dönmüş olur. ALLAH´a verdiği andı yerine getirene, ALLAH büyük ecir verecektir." (Fetih: 10)

Feth-i mübin neticesinde îslam toplumu, kalbi ihlassız olan lardan arınarak, sırf hakkı talep eden ve haktan başkasını iste meyen kimselerden oluştu. Bu nedenledir ki, Hudeybiye´ye gi derken Peygamber efendimize, ganimetleri ve ötesini değil de sadece yüce ALLAH´ın rızasını taleb eden ve haccetmek isteyen kimseler arkadaşlık etmişlerdi. Hudeybiye´ye gitmeyenler hak kında Cenab-ı ALLAH şöyle buyurmuştu: "Savaştan geri kalmış olanlar, siz ganimetleri almaya giderken: "Bırakın, biz de sizin le gelelim." diyeceklerdir. Onlar ALLAH´ın sözünü değiştirmek is terler. De ki: "Bize uymayacaksınız. ALLAH sizin için önceden böyle buyurmuştur" Size: "Hayır, bizi çekemiyorsunuz" diyecek ler. Aksine kendileri ancak pek az söz anlayan kimselerdir." (Fetih: 15)

Yüce ALLAH savaşa yönelen güçlü kuvvetli müslümanlara işa rette bulunarak onlardan razı olduğunu beyan buyurmuştur. Bunlar umre için yolculuğa çıkmış, savaş ihtimalini gözönünde bulundurmuş, canlarını ALLAH yolunda feda etmek üzere koşup Resulullah´a biat etmişlerdi. Savaş olduğu takdirde cepheden kaçmayacaklarını beyan etmişlerdi:

"Ey Muhammedi ALLAH inananlardan, ağaç altında sana baş eğerek el verirlerken, andolsun ki hoşnud olmuştur. Gönül lerinde olanı da bilmiş, onlara güvenlik vermiş; onlara yakın bir zafer ve ele geçirecekleri bol ganimetler bahsetmiştir. ALLAH, güçlü olandır, hakim olandır. ALLAH size, ele geçireceğiniz bol bol ganimetler va´detmiştir. İnananlar için bir belge olması, si zi doğru yola eriştirmesi için bunları size hemen vermiş ve in sanların size uzanan ellerini Önlemiştir."(Fetih: 18-20)

Cenab-ı ALLAH´ın feth-i mübin olarak adlandırdığı Hudeybiye, Peygamber efendimizin sırf yahudilere yönelmesine ve onların haklarından gelmesine zemin hazırlamıştır. Yahudilerden son ra da Cenab-ı ALLAH´ın buyurduğu gibi Romalılar´a yönelmiştir:

"Güçlü kuvvetli bir millete karşı, onlar müslüman olana ka dar savaşmaya çağrılacaksınız." (Fetih: 16)

Bu güçlü kuvvetli millet, Romalılar´dı. Bu ayette sözü edilen savaş da, Şam´ın fethedilişi idi.

Amaç, insanın hoşuna gitmese de, nefsine zor gelse de araç lara katlanmayı gerekli kılar. Kureyşliler, arkasında güçlü kuvvetli bir düşman olarak onu vurmaktayken Peygamber efendimiz; hiçbir ahde vefa göstermeyen, anlaşmalara riayet et meyen, her türlü ezayı reva gören yahudilere yönelip de güç ve hakimiyetlerini kıramazdı. Her şeyden önce arkadaki düşmanı olan Kureyşlilerden tarafa kendini emniyete alması gerekiyor du. Bazı mü´minler her ne kadar Hudeybiye barışının, aldan mayla sonuçlanan bir pazarlık olduğunu sandılarsa da bu an laşmanın kabulü, îslanı davetini amacına ulaştıracakjiosdoğru bir yoldu. Bu barış anlaşması sayesinde peygamber efendimiz, Kureyşlilerden yana emniyetini sağlayıp yahudilere hücuma yönelebildi.

Bu barış, Peygamber efendimizin Mescid-i Haram´a girdiğine ilişkin görmüş olduğu rüyanın doğrulanması idi. Mescid-i Ha ram´a o yıl girmedi ama ertesi yıl girebildi. Yüce ALLAH buyuru yor ki:

"Andolsun ki ALLAH, peygamberinin rüyasının gerçek olduğu nu tasdik eder. Ey inananlar! Siz ALLAH dilerse, güven içinde, başlarınızı tıraş etmiş veya saçlarınızı kısaltmış olarak, kork madan Mescid-i Haram´a gireceksiniz. ALLAH, sizin bilmediğini zi bilir. Size bundan başka, yakın zamanda bir zafer verecektir.

Bütün dinlerden üstün kılmak üzere peygamberini, doğruluk rehberi Kur´an ve Hak din ile gönderen O´dur. Şahid olarak Al lah yeter." (Fetih 27-28)

Böylece hudeybiye barışı fethe yol açtı ve nihayet bir fetih ol du. Bu sayede insanlar, gruplar halinde ALLAH´ın dinine girdi ler.

İmam Malikin de dediği gibi ilim deryası olan, tabiilerden Ibn Şihab ez-Zühri, Hudeybiye barışıyla ilgili olarak şöyle de miştir: "İslam tarihinde Hudeybiye´den önce bu kadar büyük bir fetih görülmemişti, iki taraf birbirleriyle karşılaştıklarında mevzii bir vuruşma olmuştu. Barış yapılınca da savaş alevleri söndü. Fikri tartışmalar yapıyor; bir kimseye islam´dan söz edildiğinde o kişi mutlaka islam´a giriyordu. Hudeybiye ile Mekke fethi arasında geçen zaman içinde İslam´a girenlerin sa yısı, Hudeybiye öncesi islam´a girenlerin sayısı kadar veya da ha fazla idi."

Buna ek olarak biz de diyoruz ki: Bundan sonra Peygamber efendimiz, yahudileri tamamen etkisiz hale getirmeye kesin ka rar verdi. İslamiyet´i yaymak için Arap Yarımadası´nin dışına yöneldi.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın