Hz. Peygamberin Mü´minlerin Annesi Zeyneb ile Evlenmesi

Hz. Peygamberin Mü´minlerin Annesi Zeyneb ile Evlenmesi

Ahzab ismini alan surede, iki hüküm nazil olmuştur: Bunlar dan biri evlat edinmenin haram kılınması, ikincisi de bu ha-ramlığın Hz. Peygamberin, mü´minlerin annesi Cahş kızı Zey neb ile evlenişinde tatbik edilmesidir. Bu nedenle Hz.Peygam-berin Zeyneb ile evlenmesini anlatmamız gerekiyor. Çünkü bu evlenme11 şer´i bir hükmün tatbikiydi. Bunun hemen arkasından şer´i bir hüküm nazil olmuştur.

Evlat edinmenin haramlığı Ahzab suresinin başında nazil ol muştur. Allahü Teala şöyle buyuruyor:

"Allah, bir insanın (göğüs) boşluğuna iki kûlb koymamıştır. Allah zihar yapmanız (sen bana annemin sırtı gibisin demeniz) suretiyle eşlerinizi (anneleriniz gibi) kendinize haram saymanız için yaratmamıştır. Evlatllıkarınızı da Öz oğullarınız gibi say manızı meşru kılmamıştır. Bunlar sizin dillerinize doladığınız boş sözlerdir, Allah gerçeği söylemektedir, doğru yola O iletir. Evlatlıkları babalarına nisbet edin. Bu Allah katında en doğru olandır. Eğer babalarının kim olduğunu bilmiyorsanız, bu tak dirde onları din kardeşi ve dostlarınız olarak kabul edin," (Ahzab:

3-4)

Bu, içinde hiç şüphe bulunmayan kesin bir haramlık hükmü dür. Bu nedenle erkeğin, evlat edindiği kimsenin boşamış oldu ğu karısıyla evlenmesi caiz kılınmıştır. Çünkü´ evlat edindiği kimse onun, oğlu değildir. Karısıyla evlenilmesi haram olan oğul, kişinin öz oğludur. Yoksa evlatlık edindiği çocuğun boşa-dığı kadınla evlenmek kişiye haram kılınmamıştır. Bu sebeple mahrem kadınlar bölümünde Cenab-ı allah şöyle buyurmuştur. "Kendi sulbünüzden gelen oğullarınızın karıları (da size haram kilindi.)" (Nisa 23)

Evet, bu böyledir. Çünkü Hz. Peygamber, İslam, aile fertleri arasında dayanışma ve bağlılığı bir hüküm olarak ortaya koy muştur. Ailenin güçlü olması, aile bireyleri arasındaki dayanışmaya bağlıdır. Çünkü yabancıların aile fertleri arasında yer alması, aile düzenini bozar. Onlar arasında hak sahibi olanları, haklarından mahrum kılar. Bu, Kur´an-ı Kerim´in şu ifadele rinde kesinleşen kurala aykırı düşmektedir: "Rahim sahipleri (akrabalar) da Allah´ın kitabında birbirlerine öteki mü´minler-den ve muhacirlerden daha yakındırlar" (Ahzab. 6)

Arap beldelerinde evlat edinme geleneği yaygındı. Bu gele nek Roma hukukundan alınmıştı. Hz. Peygamber de Roma hu kukundan alınan bu geleneğe dayanarak Zeyd bin Harise´yi evlat edinmişti. Tabii ki, onu evlat edinmesi, kendisine vahyin nazil olmasından ve risalet görevini almasından önce olmuştu.

Peygamber efendimizin Z eyd´i evlat edinmesi şöyle olmuştu: Zeyd, Hz. Peygamberin kölesiydi. Akrabaları fidyesini vererek onun azad edilmesini istemişlerdi. Peygamber efendimiz de: "Eğer sizi seçerse, o sizin olsun" demişti. Bunun üzerine akra baları onu almak istemişler, ama Zeyd, Hz. Peygamberin ya nında kalmayı tercih etmiştir. Hz. Peygamber de bunun üzeri ne onu azad etti ve evlat edindi. Nitekim o zaman Arap beldele rinde evlat edinme geleneği de vardı. Peygamber efendimiz ta rafından evlat edinildikten sonra halk onu "Harise oğlu Zeyd" olarak değil "Muhammed oğlu Zeyd" diye çağırmaya başla mıştı. Peygamber efendimiz onu Cahş´m kızı Zeyneb´le evlen-dirmişti. Zeyneb soylu ve güzel bir kadındı. Hz. Peygamber ise Kureyşlilerden olup Arapların en ulusu ve itibarlısıydı. Aynı zamanda onların en kıymetli şahsiyetlerinden biriydi. Nitekim onunla ilgili olarak Cenab-ı Allah şöyle buyurmuştur:

"Size, sizin en şerefliniz olan bir elçi gelmiştir." (Tevbe 128)

Evlat edinmenin haramlığmı ve evlatlıkların, kişilerin kendi soylarından olmadıklarını ifade eden ayet-i kerimeler nazil ol duktan sonra Zeyneb, Zeyd ile olan evlilik hayatını sürdüre mez oldu. Çünkü artık Zeyd ´in Muhammed´in oğlu olmadığı söyleniyordu. Ve eskisi gibi "Harise oğlu Zeyd" olarak çağrıla caktı. Zeyneb, buna dayanamadı.

Zeyd Hz. Peygambere karısının neseb bakımından kendisine üstünlük iddiası tasladığını şikayet etti ve Hz. Peygamber de ona: "Karını yanında tut ve Allah´a karşı gelmekten sakın" de di. Cenab-ı Allah, Peygamberi Muhammed (sav)´e, Zeyd´i karısını boşamaktan men etmesini emretti. Çünkü Cenab-ı Allah artık bu işe hüküm vermişti: "Allah ve Resulü, bir işte hüküm verdiği zaman artık inanmış bir erkekle kadına o işi kendi is teklerine göre seçme hakkı yoktur." (Ahzab 36)

Cenab-ı Allah Zeyd´in Zeyneb´i boşamasına hükmetmişti. Zeyneb boşanıp iddetini tamamladıktan sonra, yine Cenab-ı Allah´ın emri üzerine Hz. Peygamber onunla evlendi. Böylece evlat edinme yasağının ameli bir tatbikatı gerçekleştirilmiş ol du. Hz. Muhammed (sav) de, bu örnek ile evlat edinmenin ya saklanmış olduğunu ve tatbikatta kesinlikle reddedildiğini gös terdi. Rabbinin emrini infaz etmek ve kişilerin kendi evlatlıkla rının boşadığı kadınlarla evlenmelerinde bir sakınca olmadığı böylece gösterilmiş oluyordu. Onun bu evliliği şehvet, ya da ar zuya dayanan bir evlilik değildi. Sadece Rabbinin emrine ica bet etmek için evlendi. Büyük tarihçi Ibn Cerir et-Taberi gi bi şahsiyetlere iftira ederek Hz. Peygamberin şehvet uğruna Zeyneb´le evlendiğini iddia eden Batılı yazarlar yalan söyle mişlerdir. Bu konuda varid olan hıristiyan ve yahudi nakilleri asılsızdır. Bunlar her ne kadar günahın ne demek olduğunu bilmeseler de, büyük günahlara girerek bu yalan ve iftiraları yaymaktadırlar. Ne yazık ki bazı çevreler de onların bu asılsız iftiralarına kanmışlardır.

Hz. Peygamberin, Allah´ın emri üzerine Zeyneb´le evlendiği ni ifade eden ayetler gayet açıktır. Ayrıca evlatlıkların boşadık-ları kadınlarla babalıklarının evlenmelerinin hiçbir mahzuru olmadığını ifade eden ayetler de açıktır. Dahası Peygamber (sav) efendimizin de kendi adamlarından hiçbirinin babası ol madığını ifade eden ayetler vardır. Bu konudan bahseden ayet lerin hepsinin de gizli tarafı yoktur. Bununla beraber o zaman ki Arap toplumundaki gelenekler ile yalanın revaçlandırılması, bu konuda insanları etkiliyor ve anlayışlarını bozuyor, nefisleri ve anlayışları üzerinde büyük bir afet meydana getiriyordu. Ama olayların kendileri üzerinde bir değişiklik meydana gelmi yordu. Hakikatleri açıklayan, yalancıları yalanlayan ve onların bu konuda revaçlandırdıkları yalan düşünceleri boşa çıkaran ayet-i kerimeleri okuyalım. Cenab-ı Allah şöyle buyuruyor:

"Allah ve Resulü, bir işte hüküm verdiği zaman, artık inan mış bir erkek ve kadına, o işi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur . Kim Allah´a ve Resulüne karşı gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur. Allah´ın nimet verdiği; senin de kendisine nimet ver(ip hürriyete kavuştur) duğun kimseye: "Eşini yanın da tut. Allah´tan kork" diyordun. Fakat Allah´ın açığa vuracağı şeyi içinde gizliyordun, insanlardan çekmiyordun. Oysa asıl çe kinmen gereken Allah´tı" (Ahzab 36-37)

Hz.Peygamberin insanlardan çekinerek gizlediği şey, Al lah´ın, boşandıktan sonra Zeyneb´le evlenmesi konusunda ver diği emirdi. Cenab-ı Allah, Zeyneb´in boşanmasını takdir et mişti. Onun açıkladığı şey işte buydu. Zeyneb´le evlenmesi şehvet ve arzudan dolayı değildi, insanların, kendi evlatlarının karısıyla evlendi diye Hz.Peygamber hakkında dedikodu yap malarından çekinmişti. Bu, yani evlatlıkların boşadıkları ka dınlarla evlenme adeti Araplar arasında rastlanılmayan bir şeydi. Aslında Hz. Peygamberin insanlardan değil, fakat Al lah´tan çekinip korkması gerekirdi. Çünkü haksız yere insanla rı memnun etmek, hakkın emrine karşı gelmeyi caiz kılmaz.

Bundan sonra noksanlıklardan münezzeh olan yüce Allah açıkladığı hükümde şöyle buyuruyördu: "Zeyd, eşi ile ilgisini kestiğinde onu seninle evlendirdik ki evlatlıkları eşleriyle ilgile rini kestiklerinde onlarla evlenmek konusunda mü´minlere bir sorumluluk olmadığı bilinsin. Allah´ın buyruğu (her zaman) yerine gelecektir," (Ahzab 37)

Bundan sonra yüce Allah, Hz. Peygamberin Zeyneb´le evlen mesinin kendi emrine dayanılarak yapıldığını açıklamıştır. Hz. Peygamber, Alah´m emrini infaz etmekten dolayı sorumlu tutu lamazdı, insanlar dedikodu etseler de, etmeseler de, bu husus ta onun için bir sorumluluk sözkonusu değildi. Kelimeleri yüce olan Allah şöyle buyurmuştur: ´Allah´ın kendisini takdir ettiği bir şeyi yerine getirmekte, peygambere herhangi bir güçlük yok tur. Sizden önce geçenler arasında da Allah´ın adeti böyleydi. Allah´ın emri, olup bitmiş bir kaderdir. (O peygamberler), Al lah´ın gönderdiği emirleri duyururlar. Allah´tan korkarlar ve O´ndan başka kimseden korkmazlardı. Hesap görücü olarak Al lah yeter. Muhammed, sizin erkeklerinizden birinin babası de ğil, fakat Allah´ın Resulü, peygamberlerin sonuncusudur. Al lah, her şeyi bilendir." (Ahzab 38-40)

işte bu naslarla evlat edinmenin haramlığı ve İslamiyet na zarında tanınmayan bir şey olduğu sabit olmuştur. Bu hüküm peygamberlerin seyyidi, iffetli ve şerefli Muhammed (sav) üze rine tatbik edilmiştir. O zaman düşünemeyen ve muhtelif işlere yönelen iftiracıları Cenab-ı Allah lanetlemiştir. Onlar, üzerinde ittifak edilen manalar üzerinde düşünmek için çaba sarfetmi-yorlardı.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın