Ganimetlerin Hevazinlilere iadesi İçin Yapılan Tavassut

Ganimetlerin Hevazinlilere iadesi İçin Yapılan Tavassut

Peygamber (s.a.v.) efendimiz savaşın sona ermesinden son ra Hevazinlilerden elde edilen ganimetleri; müslüman olarak geri gelirler ya da zimmilik anlaşması yaparak mallarını geri

isterler ümidi ile ganimetleri 20 gece süre ile paylaştırmaksızın yanında bekletti. Muhammed (s.a.v.)´in ümidi bir savaşçının ümidi değildi. Onun ümidi, bir hidayet rehberinin ve mürşidin ümidiydi. O gönülleri kazanmak istiyor, sırf çarpışmak için savaş istemiyordu.

Peygamber efendimiz ganimetleri paylaştırdıktan sonra He-vazin kabilesinden on dört kişilik bir heyet geldi. Başlarında peygamber efendimizin süt amcası vardı. Yanına geldiklerinde komutanları Malik bin Avf m ahmaklığı nedeniyle bütün mal varlıklarını kaybettiklerini ifade ettiler. Malik bin Avf kendi fi kir babaları olan Düreyd bin Sımmse´ye itaat etmemiş ve bu se beple hezimete uğramışlardı. Bu heyet, Hevazinli kadınların da esir düştüklerini gözleriyle görmüştü. Peygamber efendimizin yanına vardılar. Ele geçirilen kadınlarının ve mallarının iadesi ni istediler. Öyle anlaşılıyor ki, Peygamber efendimiz, çoluk ço cuklarını iade etmek, ancak mallarını geri vermemek istiyordu. Kendilerine şöyle dedi: ´Yanımda gördükleriniz benimle bera berdir. Söz, en doğruya varır. Kadınlarınız ve çocuklarınız mı, yoksa mallarınız mı sizin için daha sevimlidir?!" Onlar da: "Biz neseplerimize hiç bir şeyi denk tutmayız!" diye cevap verdiler. Bu defa onlara Peygamber efendimiz şu tavsiyede bulun du:

"Sabah namazı kılındığında mescidde kalkıp şöyle deyin: "Biz Resulullahı müminlere karşı, müminleride Resülullaha karşı şefaatçi kılıyoruz ki, çoluk çocuklarımızı ve kadınlarımızı bize iade edesiniz!"

Sabah namazı kılındıktan sonra, Hevazin heyeti mescidde peygamber efendimizin tavsiye ettiği şekilde konuştular. Bu konuşmaları üzerine Resulullah (s.a.v.) efendimiz: uBana ve Abdulmuttalip oğullarına ait olan cariye ve esirleri size iade ettim" dedi ve bu hususta diğer insanlara da fikirlerini sordu. Muhacirlerle Ensar: "Resulullahın görüşü bizim de görüşü müzdür" dediler. Akra bin Habis: "Bana ve Temim oğullarına gelince biz, bu görüşte değiliz, esirleri iade etmeyiz" dedi. Uyey-ne bin Hısn: "Bana ve Fezare oğullarına gelince biz bu görüşte değiliz, esirleri iade etmeyiz" dedi. Abbas bin Mirdas: "Bana ve Süleym oğullarına gelince biz bu görüşte değiliz, esirleri iade etmeyiz." deyince, Süleym oğulları şöyle karşılık verdiler: "Ha yır, Resulullahın görüşü bizim de görüşümüzdür." Onların bu şekilde itiraz etmeleri üzerine Abbas bin Mirdas, kendi kavmi ne: "Beni küçük düşürdünüz" dedi.

Özgürlüğü seven alicenap peygamber efendimizin, esirleri serbest bırakmak istediği yukarıda aktarılan konuşmalardan anlaşılmış oluyor. Peygamber efendimiz onlara şöyle demişti: " Şu heyet müslüman olarak bize gelmiş bulunuyor.Ben onların esirlerini size dağıtmayı geciktirdim. Onları iki şeyde muhay yer kıldım. Fakat onlar kadınlarını dünya malına değişmedi ler. Bizden her kimin yanında bunlara ait esir kadın varsa ve gönlü de razı ise, iade etsin. Ama her kim de geri vermek iste mez se yine geri versin, ama ona Cenab-ı Allah´ın bize bahşede ceği ilk ganimette bire karşı altı hisse vereceğime söz veriyo-rum" Bunun üzerine Hevazinli esirler müminlerin malları ile fidyelendirilip hürriyetlerine kavuşturuldular, insanlar da bu na memnun olup "Biz Resulullahın uygulamasına gönül hoşlu ğu ile itaat ettik" dediler. Bundan sonra peygamber (s.a.v.) efendimiz bu uygulamadan kimin razı olup olmadığını anlamak için şöyle dedi: "Dönün ve vefakarlığınızı gösterin." Orada bu lunanlar dağılıp evlerine gittiler; yanlarında esir olarak bulu nan kadın ve çocukları iade ettiler. Uyeyne bin Hısn´dan başka hiç kimse bu emri yerine getirmede gecikmedi yalnız o, yanında esir bulunan ihtiyar bir kadını geri vermek istemedi, fakat bila hare o da geri verdi.

Peygamber (s.a.v.) efendimiz cariyeleri ikramla donatarak geri gönderdi. Onlara kıymetli giysiler giydirdi. Kıptilere ait kumaşlarla onları bezedi. Her birine de bir kipti hizmetçi verdi. O mağlublara ikram ederek lisanı hali ile rahmeti ifade ediyor du. .

Hevazinlilerin mal ve ganimetlerine dair konuşmalarımızı sona erdirmeden önce cenab-ı Allah´ın bu husustaki hikmetini ve islam ordusunu teleflyetten koruyuşunu hatırlatmamız ge rekiyor. Şöyle ki: Mekke-i Mükerremenin fethinde müslüman-lar herhangi bir ganimete sahip olmamışlardır. Cenab-ı Allah, Mekkeye olan ikramından ve Mekkelilerin malını himayesin den dolayı fethe gelen mü´minlere ganimet vermemişti. Medi-neden gelen müminler fatihler olarak değil de Ka*beyi tavaf eden, Safa ve Merve arasında Sa´y yapan, ziyaretçiler olarak gelmişlerdi. Bunlar her ne kadar umre ihramına girmemişlerse de ziyaretçi durumunda idiler. Fakat islam ordusu Medine´den Mekke-i Mükerremeye kadar gelmiş olduğuna göre erzakını da temin etmesi gerekiyordu. Çöllerden ve vadilerden geçerek gelen bu ordu, kendi yurdu olan Medine´den uzakta kalmıştı. İhti yacı olan erzakı bulması icabediyordu. îşte bunun için Cenab-ı Allah onları Hevazine, Hevazinlileri de onlara sevk etti. Cenab-ı Allah Hevazinlilerin komutanı Malik bin Avf in kalbine, He-vazinlilerin bütün mallarını, çocuklarını ve kadınlarını savaş alanına getirme düşüncesini yerleştirdi. Güya çoluk çocuk, ka dın ve mallarını savaş alanında gören Hevazinli savaşçılar da ha bir gayretle çarpışacaklardı! Fakat cepheye getirilen çoluk çocuk, kadın ve malları zafer hususunda onlara bir yarar sağla madı. Neticede Cenab-ı Allah, onların çoluk çocuk, kadın ve mallarının tamamını müslümanlara ganimet olarak ihsan etti. îslam ordusu onların bütün mallarına el koydu. Peygamber efendimiz, kendi uygun gördüğü ölçüye göre bu ganimetleri îs lam ordusuna ihsan etti.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın