Fetih Hazırlığı

Fetih Hazırlığı

Artık Kureyşlilerle karşı karşıya gelmek kaçınılmaz olmuş tu. Rivayete göre Resulüllah (s.a.v.), Kureyşlilerin, kendine akid ve ahdine giren müttefiklerine yaptıkları tecavüzleri gör dükten sonra feth-i mübin ile Mekke-i Mükerreme´ye gitmeye karar verdi ve şöyle buyurdu: "ALLAH´a and olsun ki Kureyşli lerle savaşacağım!" Rivayete göre bu sözünü üç kez tekrarla mıştı. Sahabilerine, Mekke-i Mükerreme´ye gidiş için hazırlan ma talimatını verdi. Onların ciddiyetle hazırlanmalarını emret ti ve şöyle dedi: "Ey ALLAH´ım Yurtlarına ansızın varıp bastırın-caya kadar Kureyşlilerin casus ve habercilerini tut ve onları görmez, işitmez kıl!

Bedir Savaşma katılmış sahabilerden ve cihatta mertebesi bulunan müslümanlardan biri hata yapmıştı. Bu, savaş ve ci-had bakımından hiyanet, ya da hata sayılırdı. Ama geniş görüş lü, akıl ve hikmet sahibi olan peygamber efendimiz onun bu te şebbüsünü tesirsiz hale getirdikten sonra suçunu bağışladı. Bu arada, Kureyşlilerin casus ve habercilerini görmez, işitmez hale getirerek durdurması için Rabbine dua edip durmaktaydı. Sa habilerden biri Kureyşlilere, Mekke fethi için yapılan hazırlık ları haber vermek istedi. Hatip bin Ebi Beltaa, Kureyşlilere bir mektup yazarak Peygamber efendimizin Mekke´ye hücum et mek üzere asker topladığını haber vermişti. Bu mektubu bir kadına vererek gizlemesi uyarısında bulunmuş ve Kureyşlilere ulaştırmasını istedikten sonra ona bir ücret de va´d etmişti. Ka dın da o mektubu saç Örgülerinin arasına gizleyerek yola koyul muştu. Cenab-ı ALLAH, Hatıb´m yaptıklarını Hz. Peygambere vahiy yoluyla bildirdi. Kadının yola çıktığını duyan Hz. Pey gamber, iki genç sahabiyi peşine yolladı. Bu iki genç sahabi, Al lah´a taat ve O´nun yolunda cihad etmekle şereflenmiş ve bu havayı teneffüs ederek gelişip büyümüşlerdi. Bunlardan biri, Ebu Talib oğlu Ali, diğeri ise Zübeyr bin Avvam idi.

Bu iki genç yola koyuldular ve kadını Huleyfe mevkiinde ya kalayıp devesinin üstünden indirdiler. Mektubu, eşyalarının arasında aradılarsa da bulamadılar. Hz. Ali, akıllılıkla şöyle dedi: "ALLAH´a yemin ederim ki Resulüllah (s.a.v.), şimdiye dek yalan söylememiştir ve bu defa da bize yalan söylemedi. Biz bu mektubu mutlaka senden çıkaracağız. Yoksa her tarafını aça rız!."

Kadın, Hz. Ali´nin ciddi olduğunu görünce O´na: "Arkanı dön" dedi. Hz. Ali de arkasını döndü. Kadin, saçının örgüsünü açarak mektubu çıkardı ve Hz. Ali´ye teslim etti.

Hz. Ali ile Zübeyr, mektubu alıp Resulüllah (s.a.v.)e götür düler. Dirayetli bir insan olan Resulüllah, bu hıyanetin sebebi ni, güçlü bir insana özgü şefkat ve yumuşak huylu bir insana mahsus merhamet edasıyla Hatıb´a sordu: "Ey Hatip! Böyle davranmaya seni iten sebep nedir? Ona: ´Neden hıyanet ettin?´ diye sormamış ancak - varsa- böyle davranmasına neden olan gerekçeyi sormuştu. Dirayetli ve halim selim olan Peygamber efendimiz, hemen ilk aşamada onu sert bir dille kınayıp azarla mamış, aksine mazeret beyanında bulunmasına fırsat vermişti. Kınandığını gönlünde hisseten Hatip, şöyle cevap verdi: "Ya Resulallah. Vallahi ben ALLAH ve Resulüne inanmış bir kimse yim. Bu imanımı asla değiştirmiş değilim. Ancak ben, Kureyş-liler arasında aşiret ve akrabaları bulunmayan bir kimseyim. Orada benim çoluk çocuğum vardır. Çoluk çocuğuma zarar ver mesinler diye onlara böyle bir iyilikte bulunmak istedim."

Şüphesiz ki Hatıp´ın bu cevabı, onun yaptığı işi haklı çıkara cak bir cevap değildi. Aksine ondaki ruhi zaafîyeti gösteriyor du. Çünkü Hudeybiye muahedesinden önce de Onun Mekke´de çoluk çocuğu bulunmaktaydı. Belki de onlar bu muahede süresi zarfında Mekke´ye varıp yerleşmişlerdi. Her iki durumda da ki şisel nedenler, Hatıp´m büyük kumandan ve ALLAH elçisi Hz. Muhammed´e muhalefet etmesini haklı kılmıyordu. îslam dev letinin düşmanlara hücuma hazırlandığı bir sırada îslam ordu sunu sıkıntıya maruz bırakmasını meşru göstermiyordu.

Onun bu mazeretini peygamber efendimiz kabul etmedikten sonra Hz.Omer de kabul etmedi ve :nYa Resulallah! îzin ver de şunun boynunu vurayım. Çünkü bu herif münafık olmuştur!" dedi. Ancak -Hatıp´m mazeretini kabul etmemiş olmakla birlik te- Hz. Peygamber, Hz. Ömer´in bu görüşüne muhalefet ederek Hatıp´m bu suçunu Önceki yararlılıklarının bağışlatabileceğini ifade edip şöyle dedi: "Ne bilirsin ey Ömer! Belki de ALLAH, Be dir savaşına katılmış olanlara, Bedir gününde bakıp: "Diledi ğinizi yapın! Çünkü ben sizi affetmişimdir" demiştir!"

Şüphesiz ki Hz. Peygamber, Hatıp´ın bu yaptığını tasvip et miş değildir. Geçmişinin, onu bugünkü suçu işlemekten menet mesi gerektiğini ince ve müşfik ifadelerle bildirmişti. Öyle sanı yorum ki onun bu sözü, Ömer el-Faruk´un sözlerinden daha parlak ve daha anlamlıdır.

Şu aşağıdaki ayet-i kerimelerin Hatip hakkında nazil oldu ğunu söylemişlerdir:

"Ey inananlar! Benim de düşmanım, sizin de düşmanınız olan kimseleri dost edinmeyin. Onlar size gelen gerçeği inkar ettikleri, Rabbiniz Allah´a inandığınızdan dolayı Rasülü ve sizi (yurdunuzdan sürüp) çıkardıkları halde siz onlara sevgi (belir tecek mektup) ulaştırıyorsunuz. Eğer benim yolumda savaşmak ve benim rızamı kazanmak için çıktmızsa içinizde onlara sevgi (mi) gizliyorsunuz? Oysa ben sizin* gizlediğiniz ve açığa vurdu ğunuz her şeyi bilirim. Sizden kim bunu yaparsa doğru yoldan sapmış olur. Onlar sizi ele geçirseler, size düşman olurlar. Size ellerini, dillerini kötülükle uzatırlar ve isterler ki inkar edesi niz.

Kıyamet günü akrabalarınız vâ çocuklarınız size fayda ver mez. (Allah) aranızı ayırır. Allah yaptıklarınızı görmektedir.

İbrahim´de ve onunla beraber bulunanlarda sizin için güzel bir misal var, onlar, kavimlerine demişlerdi ki: "Biz sizden ve sizin Allah´tan başka taptıklarınızdan uzağız. Sizi(n taptıkları nızı) tanımıyoruz. Siz bir tek Allah´a inanıncaya kadar sizinle bizim aramızda sürekli bir düşmanlık ve nefret belirmiştir." Yalnız İbrahim´in, babasına: "Senin için mağfiret dileyeceğim. Fakat senin için Allah´tan (gelecek) hiç bir şeyd önlemeğ)e gü cüm yetmez" demesi hariç. (Bu söz size misal değildir.) Çünkü kafire mağfiret dilenmez. Yine onlar demişlerdi ki: "Rabbimiz, sana dayandık, sana yöneldik. Donüş(ümüz) sanadır." (Mümtahine:l-4)

Bedir Savaşı´na katılmış bir sahabinin kolayca irtikab etmiş olduğu bir hata ortada olduğuna göre, bu hata, bir münafıklık değildir. Kureyşlilere olan eski sevgisi ve dostluğu onu bu ma ceraya sevketmiş, nihayet bu hataya, hatta günaha düşmüştü. Kalpleri bir araya getirip arındıran, müminlere karşı şefkatli ve merhametli bir insan olan Hz. Peygamber, Önceki yararlılık larını göz Önünde bulundurarak Hatıb´m suçunu affetmişti.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın