Bu Gazveler Niçin Yapıldı?

Bu Gazveler Niçin Yapıldı?

Peygamber (sav)in gazveleri üç defa, seriyyeleri de dört defa göreve çıkmış, bu gazve ve seriyyelerde çarpışma meydana gel memişti. Sadece Ubeyde bin Haris bin Abdülmuttalib´in seriy-yesinde bulunan Sa´d bin Ebi Vakkas, müşrik tarafına bir ok fırlatmıştı. Yine Abdullah bin Cahş´ın seriyyesinde, kimin attı ğı belli olmayan bir ok, müşriklerin tarafına atılmıştı. Maksat, onların kervanlarmdaki malı ele geçirmekti. Buna da savaş de nilemezdi. Sadece müşriklerin müslümanlardan gasbetmiş ol dukları mallan geri alma çabası vardı. Çünkü müşrikler, müs-lümanları sırf "Rabbimiz Allah´tır" dedikleri için haksız yere mallarından ve yurtlarından mahrum ederek Mekke dışına sürgün etmişlerdi.

Her iki taraftan katılım neticesinde savaş denebilecek bir vuruşma olmadığına göre, ne diye Peygamber efendimiz kendi şahsını ve adamlarını bu sefer zahmetine sokmuştu? Buna ce vaben deriz ki:

a- Peygamber efendimiz ezik bir halde ya da görünürde sür gün benzeri bir durumda Mekke-i Mükerreme´den ayrılarak Medine-i Münevvre´ye hicret etmişti. O, hakkı savunacak bir kuvvet toplamak durumundaydı. Şu halde Cenab-ı Allah´ın destek olarak kendisine verdiği kuvveti müşriklere göstermek için çaba sarfetmesi gerekiyordu.

Hakkın güçlendiğini zalimlere hissettirmeye artık muktedir olmuştu. Gönüllü olarak îslam davetinin yoluna devam etme sine izin vermediklerine göre, artık korkularından ötürü bu da vetin kendi yolunda seyretmesine müsaade etmeleri kaçınılmaz hale gelmişti. Bu durumda hakkın, batılın eza ve cefasını, sal dırısını durdurması zorunlu olmuştu. Ya da en azından eza ve cefası geldiği esnada batılı mütereddit bir hale getirmesi icabe-diyordu. Onlar vicdanın sesini hesaba katmadıklarına ve durmadıklarına göre, kılıçların çekilmesinden korkmaları gereki yordu, tşte bu seriyyelerle gazveler, hakkın savletinin görüntü leri olmuşlardı. Bu sayede müşrikler tslam davetinin hak yolda yürümesine müsaade etmek mecburiyetinde bırakılmışlardı. Bununla da, gaflet uykusunda uyumakta olan vicdanlar uyan dırılmak istenmişti. Ama bazıları vardır ki, merhametli ve sal dırgan olmayan hakkın sesini işitmezler, ama yine de güç ve kuvvetin velvelesini gördükleri ve işittikleri zaman uyanırlar. Yaptıkları eziyetleri hafifleştirirler. Eğer sapıklık kendilerine bir kader olarak yazılmamış ise, artık İslam davetinin kendi yolunda" yürümesine ses çıkarmadıkları gibi kendileri de hida yet yoluna koyulurlar.

b- Bu gazvelerle seriyyelerde savaşma olmadığına göre, mü minler arap beldelerinin coğrafî ve stratejik konumunu, dağla rını, ovalarını, bilinmeyen yollarını ve geçitlerini inceleme im kanını bulup öğrenmişlerdi. Obalarında ve meskenlerinde be devilerle karşılaşmışlardı. Böylece îslam davetini, bu davetten habersiz olan kimselere duyurmuşlar, akılları bu yöne yöneltip hakikatleri onlara beyan etmişlerdi.

Müminlerin yaptıkları bu gezinti ve seriyye devrelerinde Kureyş kervanlarının geçit yolları tanınmış ve gerekli tedbirler alınmıştı. Bu kervanlar Kureyşli birkaç zenginin mallarını taşı maktaydılar. Halkın bu kervandaki malları ise çok cüzi miktar daydı. Müslüman seriyyeciler Kureyş kervanlarını sıkıştırıp onların daha önce müzminlerden gasbetmiş oldukları malları geri alıyorlardı. Bazı yazarların, savaş tarihçilerinin ve siyasi lerin ifade ettikleri ekonomik bir ambargo değildi. Bununla Ku-reyşliler´i mali sıkıntıya düşürme gayesi güdülmüyordu. Ken dilerine düşman olan Mekkeli müşriklerin geçim yolları kapa tılmıyordu. Yiyecekleri, yaşama ve uygarlık için zaruri madde leri kısılmıyor ve bu gibi maddelerine el konulmuyordu. Bütün halkı sıkıntıya düşürecek yollara gidilmiyordu. Bu gazve ve se-riyyelerin yegane amacı, hep birlikte Peygamber efendimize karşı savaş verip ashabına yapılan eziyetlere iştirak eden Ku reyşli zengin tüccarlarla vuruşmak ve onların güçlerini azalt maktı. Onları yurtlarından ve mallarından mahrum edip sür gün etmekti. Yoksa Peygamber efendimizin bu yaptıkları, suç luyu ve suçsuzu kapsamına alan ekonomik bir savaş değildi. Aksine, sırf ´Rabbimiz Allah´tır´ dedikleri için haksız yere mal larından ve yurtlarından mahrum edilerek sürgün edilerek mu hacir müminlerin gasbedilmiş mallarını geri almaktı.

c- Peygamber (sav) efendimizin yaptığı gazveler, içerdikleri hikmet ve güzel öğüt ile Allah yoluna yapılan daveti yaymakla birlikte, gayrı müslimlerin gönüllerini İslam´a ısındırma hedefi ni gütmekteydi, işte bu gazvelerde gayrı müslimlerle yardım laşma akidleri yapılmış ve karşılıklı mütareke anlaşmaları im zalanmıştı. Ebva gazvesinde Damure oğulları ile karşılıklı yar dımlaşma şartı üzerine ittifak imzalanmıştı. Uşeyre gazvesinde Müdlic oğulları ve müttefikleri olan Damure oğulları ile karşı lıklı yardımlaşma şartı üzerine ittifak imzalanmış ve bu bir belge ile tesbit edilmişti. Nitekim bu belgede yazılı olan husus ları önceki sayfalarda Süheyli´nin "Ravzul-Enf" adlı eserinden nakletmiştik.

Peygamber (sav) efendimiz savaşmak için gazaya gitmemiş ti. Asıl amacı, kalplerle uğraşmaktı. Onları, hak ehli olmaları için İslam´a ısındırmıştı. Gönüllerine iman nurunu yerleştir mek için çaba sarfetmişti. Hak yoluna girmeleri ve haktan nef ret edip körelmemeleriiçin gönüllere sirayet etmişti.

Şu husus da akla gelebilir: Bu seriyyelerdeki askerlerin hep si muhacirlerden seçilmişti. Kumandanları da muhacirlerdendi. Peygamber efendimizin gazveierindeki askerler de hep mu hacirlerden seçilmişlerdi. Aralarında ensardan bir tek kişi bile yoktu. Peygamber efendimiz sadece Bedir savaşında ensara çağrıda bulunup, onları da savaşa katmıştı. Peki ne diye böyle olmuştu? Peygamber efendimizin böyle yapmakta mutlaka bir amacı vardı. Bunlar, rastgele yapılmış işler değildi. Buna ce vaben deriz ki:

1- Müşriklerden bedeni ve insani bakımdan en çok eziyeti görenler, muhacirler idi. Onlar içinde en fazla intikam alma ar zusuna sahip olanlar da muhacirlerdi. Onlar hakkında verile cek hüküm için kısas da şeriatin bir gereğiydi. Muhacirler, Ku-reyşlilerle karşılaşmaları gereken ilk insanlardı. Çünkü onlar müşrikler tarafından horlanıp ezilmişlerdi. Müşrikler onları al-çaltmak istemişlerdi. Onların müşriklerle karşılaşmaları ve müşrikleri önlerinden kaçırtmaları, hakkın yüceldiğini açıkla mak bakımından gerekli idi. Cenab´ı Allah´ın kendilerini ikti dar sahibi kıldığını bildirmeleri bakımından da zorunluydu. Şüphesiz böylesi daha etkiliydi. Anası azabın sıcaklığı altında ölen, babasıyla birlikte kendisi eziyet gören Ammar bin Yasir´i karşılarında kılıç sallamaktayken gören müşrik Kureyşliler´in liderlerinin durumu ne olacaktı? Daha önceleri müşriklerden eziyet görmekte olan Yasir ailesine Peygamber (sav) efendimiz şu teselliyi vermişti: "Sabredin ey Yasir ailesi, sizin buluşma yeriniz mutlaka cennet olacaktır." Evet müşrik Kureyş liderleri şu dev gibi Ammar´ı karşılarında durmuş ve güçlenmiş olarak gördüklerinde acaba neler hissedeceklerdi?!

2- Mallarından ve yurtlarından çıkarılıp sürgün edilenler, muhacirlerdi. Gasbedilen mallarını ve mahrum edildikleri yurtlarını müşriklerden geri isteme hakkına en çok sahip olan lar yine onlardı. Şu azgın Kureyşli müşriklerin baskısından ve kötülüklerinden korkup da, Medine-i Münevvere´ye hicret ede meyen güçsüz ve zayıf akrabalarının haklarını koruması gere kenler, yine muhacirlerdi. Bunlar o müşriklere, yaptıklarının cezasını çektirmeliydiler.

3- Peygamber efendimizin seriyye ve gazvelerde, mücahitler arasına ensardan hiç kimseyi katmayışının asıl önemli ve esas sebebi şu idi: Peygamber efendimiz Mekke´den Medine´ye gel meden Önce, Akabe´de ensarla biat yaparken onların kendisini, canlarını, çoluk çocuklarını ve kadınlarını korudukları şekilde koruyup barındıracakları şartı üzerine biat yapmıştı. Bu biat maddeleri arasında, ensarm da kendisiyle birlikte müşriklere karşı savaşacakları konusunda bir madde yoktu. Her ne kadar bu biatle anlam bakımından ensarın da gerek barışta ve gerek se savaşta kendisiyle birlik olacakları zımmen biatin açık ifa deleri dışında herhangi bir tevil yaparak onlara bir savaş yü kümlülüğü getirmek istememişti. İşte bu sebeple sözkonusu ga za ve seriyyelere ensardan kimseyi almamıştı. Ayrıca zaten az sayıdaki askerlerden oluşan gazve ve seriyyeler için muhacirler yeterli olmuşlardı.

Ama daha sonra iş ciddileşip, sayıları bini aşan kesif bir müşrik ordusu gelince, kendi rızalarıyla savaşa katılıp katılma yacakları konusunda ensarla istişare yaptı. Bu istişare; Ku-reyşliler´in bütün hazırlıkları, teçhizatları, piyadeleri ve süvari leriyle birlikte saldırı için geldikleri esnada yapılmıştı. Nihayet ensar, Peygamber efendimizin umduğu şekilde, savaşa katıl maya seve seve rıza gösterdiler, imanları da kendilerini bu sa vaşa katılmaya sevk etmişti. îman, ahidlerin en sağlamıdır.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın