Bedir Savaşının Medine´deki Etkileri

Bedir Savaşının Medine´deki Etkileri

Bedir savaşı Arapları çok etkilemişti. Öyle ki, çöllerde sefer de, bulunan kervanlar bile, Kureyşliler´in, kendi elleriyle sür gün ettikleri, yurdundan ve malından mahrum bıraktıkları kimse, yani Muhammed tarafından yenilgiye uğratıldıklarını anlatıyorlardı. Küreyisin sürgün ettiği bu insan; putperestliği inkar ediyor, insanları tevhid inancına çağırıyor, Allah tarafın dan kendisine vahiy geldiğini iddia ediyordu. Bu zafer Muhammedi davetin iç yüzünü selametini ve kuvvetini anlama bakımından Araplar için bir uyarıcı olmuştu. Araplar arasında putperestlik inancı zayıflamış, akıllı insanlar da gerçekleri kav ramaya, sapık hayallerin akıllar etrafında ördüğü vehimleri at maya başlamışlardı. Böylece noksanlıklardan münezzeh olan yüce Allah´ın kelimesi, yani İslamiyet yücelmiş, şirkin kelimesi ise alçalmıştı. Bedir günü hak ile batıl birbirinden ayrılmıştı. Çünkü o günde insanlar bir ayrıma tabi tutulmuş, yeryüzünün en güçsüz insanları sanılan müslümanlar güçlüler tabakasına geçmiş, kuvvetleriyle insanlara meydan okumuşlardı. Nitekim noksanlıklardan münezzeh olan Allah şöyle buyurmuştur: "Yeryüzünde az sayıda olduğunuz ve zayıf sayıldığınız için in sanların sizi esir olarak götürmesinden korktuğunuz zamanları hatırlayın. Allah, şükredesiniz diye sizi barındırmış, yardımıy la desteklemiş, temiz şeylerle rızıklandırmıştır." (Enfal: 26)

Bu ayeti kerime, o apaçık zaferin Arap beldelerinde nasıl et kili olduğuna işaret etmektedir. O savaş nedeniyle Araplar, arap ülkelerinde gerçek kuvvetin îslam olduğunu görmüşler, bu nedenle bütün insanlar İslam´ın kuvveti üzerinde düşünme ye başlamışlardı. îşte genel çizgileriyle Bedir Savaşı Arap Yarı-madası´nda böyle bir etki meydana getirmişti. Medine ve çevre sinde ise İslamiyet, kafirlerin yüreğini hoplatan bir kuvvet ha line gelmişti. Medine´de inançlarım açığa vuran ve gizlemeye gerek görmeyen putperest Evs kabilesiyle Hazreç kabilesinden bazı inkarcılar vardı. Bunların yanısıra kalblerini kin doldur muş olan Yahudiler de bulunuyordu. Bunlar her ne kadar inaç-larını gizliyorlarsa da, konuşmalarından ve bazan da müzmin lerle alay etmelerinden tanınıp biliniyorlardı. Bedir savaşında müslümanlarm gücü ortaya çıkınca putperestlerle Yahudiler den bazıları dilleriyle müslüman olduklarını açıkladılar, ama kafirliklerini kalblerinde gizlediler. Bu münafıklar yapmadık larını söylüyor, inanmadıklarını dilleriyle açıklıyorlardı. Bun larla ilgili olarak tam bir sûre nazil oldu. Surenin başında şu ayeti kerimeler yer almaktadır: "Münafıklar (iki yüzlüler) sana geldikleri zaman: ´Şahitlik ederiz ki sen muhakkak Allah´ın el-çisisin´ derler. Senin mutlaka kendisinin elçisi olduğunu Allah bilir ve Allah münafıkların yalancı olduklarına şahitlik eder. Yeminlerini kalkan yapıp (insanları) Allah´ın yolundan çevir diler. Onların yaptıkları ne kötüdür! (Onların bu davranışla rının) sebebi şudur: Onlar inandılar, sonra inkar ettiler, bu yüzden kalblerinin üzeri mühürlendi, ortık onlar anlamazlar" (Münafikun: 1-3)

Bedir´de ortaya çıkan Islami güç, bu Yahudilerle müşrikleri münafıklaştırdı. Bunlar zahiren müslüman olduklarını söyleyerek Ehl-i islam´ın kuvvetine karşı kendileri için koruyucu bir kalkan bulmaya çalışıyorlardı. Müslümanlar arasına nifak to humları saçıyor ve kalblerinde zaaf bulunan müslümanları al datıyorlardı. Müslümanların kuvvetine yüce Allah´a ve kutlu elçisine iman etmeyen kimseleri münafıklaştırıyorlardı. Bunlar bedenen islam´a teslim olmuş görünüyor, ama kalben inanmı yorlardı. Bedir savaşının ikinci yılında münafıklar, müslüman-lardan görünerek kendilerini onların kuvvetine karşı koruma ya başladılar. İbn Kesir der ki: "işte o yılda, Medine´deki müş riklerle Kaynukaoğulları, Nadiroğulları, Kurayzaoğulları ve Harise oğulları gibi Medine´li Yahudiler, müslümanlara yaltak lanmaya başladılar; yahudilerle müşriklerin birçoğu kalben münafık oldukları halde, dilleriyle müslüman olduklarını açıkladılar. Bir kısmı eski dinlerinde kalmaya devam ettiler, bir kısmı ise dinlerini kaybederek sallantıda kaldılar. Ayeti keri mede Cenab-ı Allah, bunları "yalpalayan kimseler" olarak nite lemiştir. İbn Kesir bu sözleriyle Cenab-ı Allah´ın şu ayetine işaret etmektedir: " Münafıklar Allah´ı (güya) aldatmaya çalı şırlar. Oysa O, onların aldatmalarını kendilerine çevirir. Na maza kalktıkları zaman da üşene üşene kalkarlar. İnsanlara gösteriş yaparlar. Allah´ı pek az anarlar. Arada yalpalayıp du rurlar. Ne bunlara (bağlanırlar), ne de onlara Allah´ın şaşırttı ğı kimseye bir (çıkar) yol bulamazsın!" (Nisa 142-143)

Bu ayeti kerimelerden de anlaşıldığı gibi, noksanlıklardan münezzeh olan yüce Allah, müslümanların kuvvetini ortaya ko yup islam´ın kelimesini yüceltince, ona muhalif olanlarla, müs-lümanlar içinde yaşayıp onlarla birlikte geçinenler üç kısma ayrılmıştır:

1- Birinci grup zahiren müslüman olduklarını ifade ettikleri halde, kafirliklerini kalblerinde saklayanlardır. Bunlarla ilgili olarak Cenab-ı Allah şöyle buyurmuştur: İnanmış olanlara rastladıkları zaman; ´inandık´ derler. Fakat şeytanlarıyla baş-başa kaldıkları zaman, ´biz sizinle beraberiz, biz sadece (onlar la) alay ediyoruz´ derler. Allah da kendileriyle alay eder ve on ları bırakır, taşkınlıkları içinde bocalayıp dururlar" (Bakara- 14-15)

işte bunlar kafirliklerini devam ettirdiler. Cenab-ı Allah da onları taşkınlıkları içinde bocalatıp durdurdu. Çünkü içleriyle dışları birbirine uymuyordu. Bu, onların çok hoşuna gitmiş ola cak ki, azgınlık ve bozgunculuklarını daha da arttırdılar.

2- Nefisleri zayıflayan, fikirleri gevşeyen kimseler: Bunlar îslamiyetlerini açıklarken münafıklık yapıyorlardı. Çünkü inandıkları bir akideleri yoktu. Her ne kadar ilk akidelerine daha meyilli idiyseler de, söyledikleriyle kalblerinde gizledikle ri şey arasında çelişki bulunduğundan, ilk akideleri de gevşedi. Bunlar müzminleri aldatmaya çalıştılar. Bu rezilliklerini daha da ileri götürdüler. Sonuçta aldattıkları, bizzat kendi nefisleri oldu. Bunlarla ilgili olarak Cenab-ı Allah şöyle buyurmuştur: "Arada yalpalayıp dururlar. Ne bunlara (bağlanırlar), ne de onlara. a Hz. Peygamber bu tür münafıkları şöyle nitelemiştir: "Münafık iki sürü arasında yayılmakta olan bir koyuna benzer. Hangi sürüye katılacağını bilemez."

3- Dinlerinde sebat eden Kaynuka oğullan, Nadir oğulları, Kurayza oğulları, Haris oğulları gibi Yahudilerden meydana gelen üçüncü grup ise, çoğunlukla itikadlarında sebat etmiş ve itikadlarım devam ettirmek için de mücadele vermişlerdi. Hz. Peygambere karşı itirazlar ileri sürmüşlerdi. Ama onlar, Hz. Peygamberin onlarla yapmış olduğu anlaşmaya sadık kalma mışlar, ona gönülden bağlanmamışlar, aksine kalblerinde hıya net saklamışlardı. Müslümanların başlarına felaket gelmesini gözetiyorlar, Hz. Peygamberin düşmanlarıyla gizlice anlaşma lar yapıyorlar, onları Hz. Peygambere karşı kışkırtıyorlar, ken di nefislerine karşı da çok aşırı-gidiyorlardı. Müşriklere karşı da münafıkça davranarak, içinde bulundukları durumun, Hz. Muhammed´in davet ettiği dinden daha iyi olduğunu söylüyor lardı.

Özetle Hz. Muhammed´in muzaffer olmasından sonra, îslam düşmanları arasında münafıklık başgösterdi. Şimdi biz özellik le yahudilerden ve onlarla ittifak kuran dostlarından kısaca bahsedeceğiz.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın