İstiğfar ve tevbe farzdır İstiğfar amel defterini günahlardan, tevbe kalbi günah kirlerinden temizler Biri dille, diğeri kalple olur İstiğfar kolay, tevbe zordur İstiğfar, Yüce Allah'a dönüşün başı; tevbe ise sonudur Tevbenin kabulü de, kulun ilâhi dostluğa alınmasıdır

İnsan, işlemiş olduğu günahların ahiret gününde karşısına çıkmaması için Allah'tan mağfiret diler, yani istiğfar eder Aynı günahları tekrar işlememek için de kalben tevbe eder ve bir daha yapmamaya azmeder Bunun için gösterdiği gayret de kalbinin temizlenmesine sebep olur

Temizlenmeyi isteyen, bu isteğin gereklerini yerine getirmek zorundadır Bu iş, Yüce Allah'tan hayırlı rızık, ilim ve şifa istemeye benzer

Bir kimse,  "Allahım, senden hayırlı rızık istiyorum" diye dua ediyor Ardından rızkın gelmesini beklemiyor, rızık için meşakkatlere katlanıyor, yol arıyor, sebeplere yapışıyor, yoruluyor ve sonuçta nasibine ulaşıyor Yüce Allah'tan ilim ve sıhhat isteyen kimse için de durum aynı Bunun gibi isteyen talep eder, talep eden peşine düşer, arayan bulur

Yüce Allah, "Şüphesiz nefsini temizleyen kurtulmuş, onu günah kirleri içinde bırakan ise helâk olmuştur" (Şems, 9-10) buyurarak, ebedi saadeti tevbe ve temizliğe bağlamıştır

Tevbe isteyen kul da terbiye yoluna girer Terbiyenin sebeplerine yapışır, sıfatlarını güzelleştirme derdine düşer Yüce Allah'tan yardım ister, kendisine yardım edilir, yol açılır


Güle, bahçıvan gerek

İstiğfar tek başına olur, fakat terbiye tek başına olmaz Büyük veli Ebu Ali ed-Dekkak rha, "Terbiye mürşidsiz olmaz" der ve kendi başına terbiye olmak isteyenlerin durumunu şu misalle anlatır:

"Kendi başına kalan kimse, dağ başında büyüyen ağaca benzer Onun yaprağı olur, fakat meyvesi olmaz Olsa da tatlı olmaz"

Kalpteki kinin, hasedin, rızık korkusunun, kendini beğenmenin, aşırı dünya sevgisinin, şehvet ve şöhret tutkusunun kendiliğinden gitmeyeceğini bilmelidir Bütün günahlar, kalbi ve ruhu hapiste tutmakta ve gaflete, Sevgili'den ayrı kalmaya sebep olmaktadır


Kötülükleri iyilikler giderir

Mümin, kalbinin hallerini, sıfatlarını, niyetlerini kontrol edip kurtuluş yolunda ne kadar ne yaptığını düşünmelidir Kalbini düşünmeyen kimsenin terbiye olması, kötü sıfatlardan kurtulması, ilâhi aşkla boyanıp Yüce Allah'a doğru yol alması mümkün değildir

Nasuh tevbesi etmeli, temizlenmelidir Alimler, böyle bir tevbe ile Yüce Rabbi'ne dost olmak isteyen kimselere şunların gerekli olduğunu bildirmişlerdir:

* Allahu Tealâ'ya isyan etmenin haram, itaat etmenin farz olduğunu bilmek,

* Bir günaha düştüğünde, hemen tevbe edip onda ısrar etmemek,

* Ölene kadar istikamet üzere itaat içinde yaşamaya azmetmek,

* Mağfiret edilmeyi ümit etmek,

* İşlediği kusura kefaret olması için, Rasulullah sav'in: "Kötülükten sonra bir iyilik yap ki, onu temizlesin" (Tirmizî, Darimî, Ahmed) hadisine uyarak, günahın peşinden güzel bir iş yapmak


Önce sabır, sonra sabır

Alim olsun cahil olsun, her müminin en büyük hedefi, kalbini temizleyip Yüce Allah'ın sevgisine ulaşmaktır Bunun için her çareye başvurmalı, sabretmelidir

İmam Gazalî rha'in naklettiğine göre, Ebu ishak el- isferâyinî şöyle demiştir:

"Otuz sene boyunca Allahu Tealâ'nın bana nasuh tevbesi nasip etmesi için dua ettim, sonunda nasip oldu Kendi kendime, 'Subhanallah ! Bir hacetim için Allahu Tealâ'ya otuz sene dua ettim İsteğim yeni kabul edildi,' dedim O sırada bir rüya gördüm Rüyamda birisi şöyle diyordu:

- Bu işe hayret mi ediyorsun? Sen Allahu Tealâ'dan ne istediğini biliyor musun? Tevbe ile Yüce Allah'ın seni sevmesini istiyorsun 'Şüphesiz Allah, çokça tevbe edenleri ve güzelce temizlenenleri sever' ayetini işitmedin mi? Bu basit bir hacet midir?

Bu nakilden sonra imam Gazalî rha diyor ki:

"Şu büyüklerin güzel haline, kalplerinin ıslahı ve ihyası için gösterdikleri gayrete ve ahiretlerine azık hazırlamak için çektikleri zahmete bak!" (Minhâcü'l-Âbidîn)


Müridin gayreti, Mürşidin himmeti

Gerçek tevbe ve terbiye, sadece ahlâk kitaplarını, tasavvufî eserleri ve tarihteki örnekleri okumakla gerçekleşmez Kâmil bir mürşidin rehberliği, nazar ve feyzi olmadan, bu manevi temizlik ya noksan olur, ya hiç olmaz Bu konuda ömer Ziyauddin Dağıstanî ks şu uyarıda bulunur:

"Tasavvufî eserleri okumakla boş yere ömür tüketeceğine, o eserlerde anlatılanları hallenmiş bir mürşide teslim olup, onun işareti üzere amel eder, zikir, fikir ve huzur ile Allah'tan gayrıyı kalbinden temizlemeye çalışırsan, bu senin için daha hayırlı olur (Ömer Ziyauddin, Tasavvuf ve Tarikatlarla ilgili Fetvalar)

Bu konuda ariflerin kutbu Şah-ı Nakşibend ks diyor ki: "Bize katılmak isteyenlerin yapması gereken, sohbetimizin tesiri oluncaya kadar bizimle beraber olmasıdır Çünkü bu beraberliğin sonucunda kendisinin yetenekleri ortaya çıkar

Sohbetimize katılanların kalbine ilâhi muhabbet tohumları ekilir Ne var ki, bazı kimseler, içlerini saran şehvet ve dünyevî kirlerden dolayı bu muhabbet tohumlarını geliştiremezler

Bize düşen görev, talebelerimizin kalplerinden kirleri gidermek, ilâhi muhabbet tohumlarının gelişmesini engelleyen şeyleri temizlemektir Kalplerinde muhabbet tohumu olmayan kimseler için yapmamız gereken, onların gönüllerine ilâhi muhabbet tohumlarını ekmemizdir

Eğer bu kimseler elden geldiği kadar hallerini korumaya gayret gösteriyor ve feyz almak için nefsin engellerini aşmaya çaba harcıyorlarsa, bu durumda bize düşen vazife, feyiz ve şefkatle onların terbiyesi ile meşgul olmaktır

Bu terbiye gece gündüz devam eder Onların bize uzak veya yakın olmaları fark etmez" (Ahmed Sıddıkî, Şah-ı Nakşibend)



 

Esselamu aleykum. Rabbim bizleri buyuk gunah tum gunahlarindan pisman olan ve tevbe edip allahin rahmetine magfiretine kavusan kullardan olalim insallah...