Gerçek dostlarla karşılaşmak, kalbe muhabbet aşısı yapar.
Gönüller aşılanır, birbirlerini kuvvetlendirir.
Salih insanlara sadece bakmak bile, insana tesir eder.
Zahiren bir resme bakmak, o resme bakana hiç tesir etmez mi? Mesela
hüzünlü birine devamlı bakan, üzülmez mi? Sevinçli birini gören
sevinmez mi ?
İşte bunun için, nazarı [bakışı] fayda vermeyenin, sözü fayda etmez
derler. Bu hayvanlarda bile vardır. Sinirli bir deve, uslu develerin
yanına konduğu zaman uysallaşıverir.
Mesela bir leş, içine karıştığı suyu, havayı bozar. Yiyecekler
bozulmaya başladıklarında temizlenip korunmazlar mı? Her canlı da bu
varsa, insanda bu beraberlik fazlasıyla vardır. Çünkü insan da dost
aramaya müsaitlik fazlasıyla vardır. Çünkü insan dost aramaya müsait
yaratılmıştır, insanın dostları, Allah’ın dostları değil mi?
Şihâbüddin es-Sühreverdî (k.s )
